گفتگوبا نخستین شهردارزن درافغانستان

اماحال دولت افغانستان براي نخستين بار خانم عذرا جعفري که در اصل از رشته پرستاري فراغت يافته است را به عنوان نخستين بانوي شهردار در ولايت نيلي مقرر نموده است.

خانم جعفري که در سالهاي اخير بيشتر در بخش هاي اجتماعي فعاليت داشت، يعني اين که درسال 2002 يکتن ازاعضاي لويه جرگه اضطراري بود ودرمؤسسات غيردولتي هم سابقه ي کاري چندين ساله دارد.

انتصاب خانم جعفري به عنوان شهردار آنهم در يکي ازولايت هاي صعب العبور و کوهستاني بدون شک با چالش هايي روبروست، اما با آنهم ايشان در گفتگويي با راديو صداي آلمان ابراز اميدواري در ايجاد تسهيلات وبهبودي در زندگي مردم نموده است.

جزييات بيشتر اين گفتگو:

دويچه وله: خانم عذرا جعفري، اين که شما از حدود يکماه به اين طرف به عنوان شهردار ولايت دايکندي مقررشديد و چنانچه همه مي دانيم تا حال اين سِمت فقط براي مردان داده مي شد و زنان کمترتوفيق داشتن چنين پست هاي مهمي را داشتند، اما درمورد شما، پس از انتصاب تان برخورد ها چگونه بوده است؟

عذرا جعفري:تشکر، خدمت تان عرض کنم که الان برخورد ها (دررابطه به مردم دايکندي وشهر نيلي مي گويم) مردم برخورد هاي مثبت داشتند واميدوار هستند با آمدن من نه به عنوان يک زن، بلکه به عنوان شهردار که توجه دولت مرکزي و نهاد هاي بين المللي به اين ولايت بيشتر شود و من بتوانم انشاءالله کارهاي مثبتي در شهر نيلي انجام بدهم.

دويچه وله: بسيار خوب؛ شما خودتان هم تذکر داديد که مردم اميدواري زيادي نشان دادند و تا جا که هم معلوم است، ولايت دايکندي از سال 2004 يعني بعد از اين که اين ناحيه به ولايت ارتقا يافت، يکي از ولاياتي است که واقعأ نيازمند کار و بازسازيست و تا حال هم کار هاي آنچنانيي در اين منطقه صورت نگرفته است. شما به عنوان شهردار اين ولايت چه برنامه هايي براي بهبودي سطح زندگي مردم داريد؟

عذراجعفري: همانطوري که شما توضيح داديد، ولايت دايکندي حدود پنج سال است که ولايت شده و شهر نيلي هم حدود سه سال است که صاحب شهرداري شده است، منتها خدماتي که بايد ارائه ميشد نشده است و متأسفانه مردم بنابر مشکلات بسيار زيادي که خودولايت دايکندي دارد، به دليل دوربودن و صعب العبور بودن راههايش وفقيربودن خود مردم و در ضمن عدم توجه حکومت مرکزي به دليل مشکلاتي که خودش داشته، متاسفانه در اين ولايت کارچشمگير و قابل توجهي نشده و مردم هم يکمقداري، تقريبأ نااميد ازفعاليت و بازسازي و نو سازي در اين شهر شده اند. اما بعد از اين که به هر حال اکنون يک زن وارد اين عرصه شده است، بعد از صحبت هايي که با آنها داشتم و نيازمندي هاي آنان را ديدم ،اميدوارم که بتوانم حداقل کاري بتوانم و نور اميدي که درقلب هاي آنان ايجاد شده، يعني اين که پس ازآمدن من آنان اميدوارند که توجه حکومت مرکزي به آنان بيشتر گردد، و منهم آرزومندم که بتوانم توجه حکومت مرکزي، نهادهاي مرکزي و جامعه بين المللي را به اين ناحيه جلب نمايم .

اما در قسمت اين که من چه برنامه هايي دارم، به هر حال من حدود يک ماه مي شود که به عنوان شهردارد شهر نيلي هستم. من به آنجا رفته ام با مردم صحبت کرده ام ، نيازمندي هاي آنان را ميدانم که چه هست و تقريبأ يک برنامه يک ساله و يک برنامه کوتاه مدت و دراز مدت دارم که در برنامه کوتاه مدت خود سعي خواهم کرد نياز هاي اوليه اي که مردم دارند، نياز هايي که که در آن شهر خودمن ديده ام و مردم هم صحبت کرده اند، اين نيازها را در درجه اول و اولويت هاي کاري خود قرار دهم و بعد به مرور زمان با بدست آوردن بودجه و امکانات، انشاءالله کارهاي بنيادي تر و اساسي تري را براي اين شهر انجام بدهم.

دويچه وله: شما گفتيد که نيازمندي هاي اوليه مردم را با رفتن تان در آنجا ديديد و حس کرديد،اين نيازمندي هاي به نظر شما و از ديد خود مردم کدام ها اند؟

عذرا جعفري: با آنکه شهر نيلي به نام يک شهر ياد مي شود، ولي ساختار شهر نيلي به مانند يک روستا هست،نيازمندي اول آن شهر اينست که کم کمک ساختار روستايي از اين شهر برچيده شود و تقريبأ امکانات اوليه شهري در اين شهر ايجاد شود.

يعني ساختن خيابان، خدمات شهري و امکانات و ايجاد تسهيلاتي مثل شفاخانه ، مکتب و امکانات ديگر منوط به ساختار هاي شهري.

بنابرين نيازمندي هاي مردم شهر نيلي زياد است، زيرا هنوز که هنوز است نيازمندي هاي اوليه آنان مرفوع نشده است.

دويچه وله: چقدر برنامه هاي تان را عملي مي بينيد، مخصوصأ از جانب دولت. يعني اين که چقدر امکان آن مي رود که دولت شما را در عملي نمودن برنامه هايتان کمک و ياري نمايد؟

عذرا جعفري: برنامه هايي را که من دارم همه روشن و شفاف اند، اما مشکل اساسي من کمبود بودجه است. يعني اين که شهرداري دايکندي براي فعلأ هيچ بودجه ي ندارد و چنانچه مي دانيد طبق قانون شهرداري ها ، شهرداري ها خود مؤظف اند مصارف ايشان را ازعوايدي که بدست مي اورند،مرفوع سازند. اما با توجه به اين که شهرنيلي يک بافت روستايي دارد بناءً شهرداري هم درآمدي چنداني نمي تواند داشته باشد تا بدان وسيله خدمات چشمگيري را انجام داده بتواند.

کار ها و برنامه هاي من برمي گردد به اين که جکومت مرکزي و جوامع بين المللي چقدر در اين قسمت با من همکار باشند و مرا در اين عرصه حمايت نمايند. اگر من حمايت اين دو ارگان و نهاد را داشته باشم ، حتمأ درعملي نمودن برنامه هاي خويش مؤفق مي شوم درغيرآن از طريق همين راديو صداي آلمان هم مي گويم که مردم از من چشم معجزه را نداشته باشند.

چون به هر حال وقتي حمايت مالي وجود نداشته باشد، ما هيچ کاري کرده نمي توانيم .

دويچه وله: يک موضوع ديگر را که خانم جعفري مي خواهم با شما مطرح نمايم، مساله زنان و دختران در افغانستان است.

چنانچه خود شما هم از سالها در اين عرصه فعاليت داريد و کار مي کنيد، در خود کابل هم شما فعاليت داشتيد؛ مسلمأ و مطمئينأ شما از دشواري هاي زندگي دختران و زنان بسيار آگاهيد، شما به عنوان يک خانم و يک مادر در رابطه به ايجاد تسهيلات براي زنان و دختران چه برنامه هايي داريد؟

عذرا جعفري: به باور من هدف اصلي شهرداري ارائه خدمات براي کل مردم است، زن و مرد.

وقتي خيابان و جاده ي موجود باشد،وقتي که شهري تميز باشد، وقتي که برق باشد ،وقتي که اب باشد،همان دختر، خواهر مادر و همان زن هم از اين استفاده مي کنند. وقتي مکتب و شفاخانه ي موجود باشد از آن هم مرد و هم زن هم دختر و هم مادر همه استفاده مي کنند.

کارهاي شهرداري هم نمي تواند محدود باشد و اين که من چون زن هستم در قسمت زنان و دخترها تلاش بيشتر نمايم و در قسمت آقايان نه.

شهرداري مکانيست مربوط به عامه يعني اعم از زنان و مردان.

اما در کنار آن مي توان يک مقدار کارهاي خاصي در قسمت ايجاد امکانات براي زنان انجام داد.

اگر امکان مالي پيدا نمايم و اگرهمچنان توان آن را داشته باشم که با همين پشتوانه مالي بتوانم کار کنم، شايد يک ورزشگاه يا صحن سرپوشيده ورزشي براي خانم ها تأسيس نمايم. يا مثلأ بعضي از مراکز اجتماعي که در آنجا خانم ها بتوانند يک کتاب خانه ي داشته باشند، يک سالن يا محوطه ي سرپوشيده ي براي سخنراني ها و صحبت هاي ايشان و براي اجتماعات ايشان داشته باشند. شايد در همين حد بتوانم کار هايي براي ايشان انجام بدهم و همچنان برنامه هاي ديگري که براي زنان مفيد باشد و آنان بتوانند از آن استفاده نمايند.

دويچه وله: ما تا حال بر محور کارها و برنامه هاي خودشما صحبت نموديم و همچنان همکاري هاي احتمالي دولت با شما.

ولي به عنوان خانمي که از يک ماه بدينسو شهردار اين ولايت هستيد، انتظار تان ازمردم محل چيست؟

عذرا جعفري: انتظار من از مردم محل اينست که واقعيت ها را بطور دقيق ببينند، امکانات شهرداري را ببينند که شهرداري داراي چه امکاناتي هست، چقدر توانايي دارد و چقدر بودجه دارد. بر اساس همان معياراز شهردار و شهرداري انتظار داشته باشند.

فرقي نمي کند که شهردار زن باشد يا مرد.

مهم امکاناتيست که همان ارگان دارد و درحد همان امکانات که با آن همان ارگان ارائه خدمت به مردم مي دهد.

و درمواردي ديگر هم برنامه ي هاي شهرداري را رعايت نمايند، مثلأ پرداخت تَکس يا حواله ي صفايي. زيرا اگر آنان حواله هاي ايشان را به موقع واريز نمايند،مسلمأ ما هم توان آن را مي آبيم که خدمات بهتري انجام دهيم.

ولي مشخصأ از مردم نيلي انتظار دارم که از من انتظار معجزه را نداشته باشند، زيرا منهم يک فردي هستم مثل بقيه ي مردم.

درست است که من زن هستم اما امکانات مرا ديده ،مشکلات شهر ايشان را ديده و بودجه يا پشتوانه ي مالي اي که در اختيار شهرداري است آن را توجه نموده بعد انتظارات داشته باشند.

من تلاش خودرا مي کنم که بتوانم انشاءلله خدمات مثبتي براي اين مردم داشته باشم ،اما قول هاي کلان کلان داده نمي توانم. زيرا فعلأ دست منهم خاليست و با دست خالي قول دادن بيش از حد توان به باور من درست نيست.

دويچه وله: خانم عذرا جعفري شهردار ولايت دايکندي تشکرازشما.