موضوعات تابو در آلمان

دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده امریکا باعث گردیده است که در کشورش برخی از خانواده ها و یا بین دوستان در مورد رئیس جمهور صحبت نگردد. برخی از بریتانیایی ها نیز در قبال موضوع "برگزیت" یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا نیز نمی خواهند صحبت کنند. همچنین در آلمان موضوع پناهجویان، از جمله مسایلی است که کمتر آلمانی ها می خواهند در مورد آزادانه صحبت کنند.

مباحث پیچیده ای که صحبت کردن روی آن می تواند مشکل ایجاد کند، چه ها هستند؟ موسسه مشهور آلمانی "دیموسکاپی النسباخ" از 1283 نفر در سراسر آلمان خواسته است که از بین 14 موضوع پیچیده که روی آن نمی خواهند، صحبت کنند و برایشان تابو است، یکی را انتخاب کنند. 71 درصد آلمانی ها موضوع پناهجویان را انتخاب کرده اند و همچنین به عنوان یک موضوع کاملا حساس موضوع اسلام را بیان داشته اند.

خلاء میان نخبگان و جمعیت در جامعه

رناته کوخر، مدیرعامل این موسسه که این پژوهش را انجام داده، در یک مقاله در روزنامه آلمانی "فرانکفورته الگماینه سایتونگ" نوشه است که "هیجان سال های 2015 و 2016 تا حد زیادی ناپدید شده است. (مقصد در اینجا از بحران پناهندگی است) اما این تصور باقی مانده که نخبگان نگرانی های مردم را به اندازه کافی جدی نمی گیرند و حتی به این نگرانی ها به نظر شک و تردید می بینند.

موضوع سوم، بر اساس جواب مصاحبه شونده ها، موضوع وطن پرستی یا میهن پرستی است. به ویژه تحولات سال های اخیر در مساله قابل توجه است. بیش از دو دهه قبل، تنها 16 درصد احساس می کردند که بیان مساله وطن پرستی به عنوان یک موضوع خیلی حساس است، 15 سال پیش، این رقم به 26 درصد افزایش یافته بود و در حال حاضر موضوع بیان وطن پرستی برای 41 درصد از آلمانی ها تابو است.

پروفیسور کوخر می نویسد: «در همین حال یک سوم از جمعیت می گویند که به عنوان سیاستمدار، اگر نمی خواهی مورد حملات شدید قرار بگیری، باید غرور ملی ات را نشان ندهی.» او در ادامه می گوید که نزد شهروندان به طور فزاینده ای این ترس وجود دارد که با ابراز وطن پرستی، مهر راستگرایی بخورند.

محدودیت های آزادی بیان به ویژه در فضای عمومی

یکی دیگر از نتایج جالب این پژوهش این است که مردم در مکان های مختلف، متفاوت ابراز نظر می کنند. در مورد موضوعات پیچیده و جنجالی شهروندان در حلقه دوستان و آشنایان شان کاملا متفاوت از آنچه در مظهر عام صحبت می کنند، نظر می دهند. 59 در صد به این نظر اند که در حلقات داخلی یا خصوصی شان می توانند آزادانه ابراز نظر کنند. اما در فضای عمومی، تنها 18 درصد از این آزادی صحبت می کنند.

در این پژوهش از مصاحبه کنندگان در مورد مساله پناهجویان سوال گردیده است. بنابرین، 61 درصد از پاسخ دهندگان گفته اند که بیان این موضوع که برای پناهجویان بیش از حد کار می گردد، در فضای عمومی یک ریسک است. اما در فضای خصوصی تنها 31 درصد از ریسک سخن گفته اند. برای رناته کوخر، محدودیت ها در فضای عمومی به مقایسه فضای خصوصی شهروندان بیشتر است. در اینجا نه تنها "اختلافات حل ناشده در مورد تصمیمات مهم، بلکه دقت مقررات زبانی یا انتخاب اصطلاحات مطرح است."

انتقاد از بی طرفی جنسیتی

نتيجه: از هر دو شهروند آلمانی یکی شان به این نظر اند که امروزه بيشتر به نحوه رفتار فرد در فضای عمومی و آنچه که فرد می گويد، توجه می شود. از هر سه آلمانی یکی شان به این نظر است که تنها در فضای خصوصی می تواند نظر خود را آزادانه بیان کرد. 41 درصد از آلمانی ها از بیش از حد محتاطانه برخورد کردن در سیاست شکایت می کنند. مثال خوبی این است که نباید از کلمه "خارجی ها" استفاده گردد بلکه از "انسان ها با پس زمینه مهاجرت" باید استفاده کرد. کوخر می گوید که "این اصطلاحات برای سیمینار های علمی مناسب است نه برای زبان روز مره.

دو نفر از سه آلمانی به این مسأله نظر مشابه دارند و استفاده محتاطانه اصطلاحات را اغراق آمیز می یابند. به همین ترتیب بی طرفی جنسیتی برای اکثریت خیلی زیاد است و باعث ناسازگاری در همه نسل ها و سطوح آموزشی شده و همچنین در قسمت معرفی رسمی "جنس سوم" نیز همین نظر وجود دارد.

شمار زیادی از آلمانی ها نمی خواهند که اصطلاحاتی که با استاندرد های امروزی از لحاظ سیاسی صحیح نیستند، بازنویسی شوند. سه نفر از چهار آلمانی ترجیح می دهند که نسخه های اصلی، مورد استفاده قرار گیرند. آنها پیشنهاد های اصلاحی مطابق با حساسیت ها و هنجارهای امروزی را رد می کنند و این روند در سال های اخیر افزایش یافته است.

به ویژه برای آلمانی های شرقی، که بر اساس اظهارات کوخر، "هنوز خاطرات تاریخی نسبتا تازه ای از مجادله با مقررات و تنگ بودن فضا برایشان، دارند"، این چنین بحث ها بیش از حد زیاد است. آنها به طور فزاینده ای از مقرراتی که چه می توان گفت و چگونه رفتار باید کرد، به تنگ اند.

احترام به جای تربیه کردن

"کوخر در پایان مقاله اش در روزنامه "فرانکفورتر الگماینه سایتونگ" نوشته است که "بسیاری از شهروندان کمبود احترام را احساس می کنند به این معنی که  نگرانی ها و موقعیت هایشان جدی گرفته شوند، در مورد تحولات مهم به صورت باز و آزاد صحبت کنند و از هرگونه بحث های تربیوی در امان بمانند."
اما حداقل در مورد موضوعاتی مانند حفاظت از محیط زیست، حقوق برابر، بیکاری و یا تربیت کودکان، اکثریت آلمانی ها محدودیت در آزادی بیان را احساس نمی کنند.

nka, si (Pieper)