مهاجر افغان به کشوری اخراج می‌شود که هرگز آن را ندیده است
۱۳۹۵ مهر ۳۰, جمعه
با توجه به سیاست شدیدی که اکنون سویدن در قسمت مهاجرت در پیش گرفته است، نقوی از آینده اش ترس دارد. این کشور که روزگاری پذیراترین کشور اروپایی برای پناهجویان و مهاجران بود، از اواخر سال ۲۰۱۵ به اینسو به سرعت جهت معکوس را انتخاب کرده است. نقوی و هزاران تن دیگر اکنون در لیست کسانی قرار گرفته اند که باید اخراج گردند.
نقوی در ایران به دنیا آمده است. والدین او از افغانستان هستند که بدون داشتن اسناد رسمی در آنجا زندگی می کنند. از این جهت سوال مطرح می شود که در صورتی که او اخراج گردد، چرا به افغانستان فرستاده شود.
او دو سال است که در سویدن به سر می برد. در حالی که او می گوید هنگام آمدن به این کشور زیر سن قانونی یا صغیر بوده است، حکومت حکم می کند که او بیش از ۱۸ سال دارد و مستحق پناهندگی نمی باشد. سومین محکمه در ماه می تقاضای او را رد کرد.
سویدن می گوید آن شهروندان افغانستان مانند نقوی که مستحق پناهندگی نیستند باید دوباره به افغانستان فرستاده شوند.
مورگان جانسن، وزیر مهاجرت سویدن به رویترز گفت: «آن ها در حقیقت شهروندان افغانستان اند که به دلایل مختلف در ایران بوده اند.»
«مجازات مرگ»
نقوی عضو جامعه شیعیان افغانستان است که صدها هزار تن آن ها در سال های ۱۹۹۰ مورد پیگرد طالبان قرار داشتند و به ایران فرار کردند. گفته شده است که اخیراً در ایران بر بسیاری جوانان افغان فشار وارد می شود تا در سوریه بجنگند.
این ترس دست کم یکی از دوستان نقوی را مجبور کرد تا سال گذشته به سویدن بیاید. این پسر در یک مرکز مهاجرت دست به خودکشی زد.
ماگنوس ارویدسون که در مورد مسائل پناهجویان برای کلیسای سویدن کار می کند و به نقوی کمک نموده است، می گوید که فرستادن وی به افغانستان «می تواند به مفهوم حکم به اعدامش باشد.» او در نظر دارد در قضیه نقوی از محکمه حقوق بشر اروپایی خواهان تجدید نظر شود.
در اوایل این هفته ۳۰۰ معلم نامه سرگشاده ای به روزنامه "سونسکا داگ بلات" نوشته و گفته اند که شاگردان افغان شان شاید در کشوری به سربازی گرفته شوند که هرگز در آنجا نبوده اند.
در سال ۲۰۱۴ آسترالیا یک افغان را به کابل عودت داد، با آنکه مقامات می دانستند او در مسیر راه به سوی غزنی ولایت زادگاهش با خطر مواجه است. این شخص که زین الله ناصری نام داشت، گفته می شود که توسط شش تن طالبان دستگیر شده و شکنجه گردیده است.
سال گذشته ۱۶۳ هزار پناهجو به سویدن رسیدند که به تناسب نفوس بیشتر از هر کشور اروپایی می باشد و محیط سیاسی به شدت به سردی گرائید.
یک واکنش شدید در برابر مهاجرت حمایت از جناح دست راست افراطی را در سویدن افزایش داد و اکنون آن ها سومین حزب بزرگ سیاسی را در پارلمان تشکیل می دهند. گزارش ها حاکی از خشونت در مراکز پناهجویان، ارتکاب تجاوزات جنسی توسط پناهجویان در جشنواره های موسیقی و افزایش دار و دسته های جنایتکار در شهرهایی است که جماعت پرشمار مهاجر دارند.
حکومت که ۶۵ میلیارد کرون سویدنی (۷ میلیارد دالر امریکایی) را به پناهجویان و مهاجران اختصاص داده است، کمک های دولتی و کمک به سرپناه برای پناهجویان را کاهش داده است. انتظار می رود که نصف کسانی را که تقاضای پناهندگی شان رد شده است، اخراج کند و حدود ده میلیون هزینه توسعه مراکز اخراج پناهندگان می کند.
هزاران تن از پناهجویان خود داوطلبانه سویدن را ترک گفته اند. امسال تا ۱۴ سپتمبر بیش از ۱۴ هزار پناهجو سویدن را ترک گفته اند. از این جمله حدود ۱۳ هزار نفر شان داوطلبانه برگشته اند. حکومت پول پرواز کسانی را می پردازد که سویدن را ترک می گویند. نقداً نیز به هر انسان بالغ که داوطلبانه این کشور را ترک کرده است، ۳۵۰۰ دالر پرداخته شده است. ۱۷۵۹ نفر دیگر نیز جبراً اخراج گردیده اند.
یوهانس گفت: «ما باید شمار بیشتری را نیز مجبور گردانیم که به کشورهای شان برگردند و بنابراین ما به مراکز توقیف بیشتر نیاز داریم.»
میدان هوایی
امسال تاکنون سویدن درخواست پناهندگی چهار پنجم افغان ها را رد کرده است. در سال ۲۰۱۴ میلادی ۶۰ درصد درخواست های افغان ها جواب مثبت گرفته بود.
در اوایل این ماه اتحادیه اروپا و افغانستان به توافقی رسیدند که هدف آن تسریع اخراج افغان ها بود. این توافق متضمن پیشنهادی برای ساختن یک میدان هوایی خاص برای اخراجی های تازه در افغانستان است.
یانس نیمبورن یک قوماندان پولیس مرزی در مرز جنوبی سویدن می گوید: «نگرانی از آن است که ما نمی دانم چه تعداد واقعاً در سویدن باقی می مانند.»
او ادامه می دهد: «ما نمی دانیم که آیا آن ها در سویدن کار کرده اند، به کشورشان برگشته اند و یا اینکه به کدام کشور دیگر سفر کرده اند.»
حکومت می خواهد پولیس برای دستگیری کارگران مهاجر غیرقانونی به شرکت ها یورش برند، کسانی را که آن ها را استخدام نموده اند تهدید به زندانی شدن کند و حق پولیس را برای گرفتن نشان انگشت و مصادره پاسپورت ها گسترش دهد.
نقوی مخفی نشده است. او بیشتر اوقاتش را به قدم زدن در سرک ها می گذراند و شب ها را یا با دوستانش به سر می برد و یا اینکه در جنگل ها می خوابد.
او بی خانه است، با آنهم هر هفته ۳۵ دالر کمک دولتی به دست می آورد. این برای یک وقت غذا در کشوری کافی است که غذای ظهر اصلی اش ۱۰ دالر تمام می شود. او دوستانی در مرکز مهاجرت دارد که به وی در جوشاندن کچالو کمک می کنند که او آن ها را با کچآپ مخلوط می کند. او برای گرم ساختن اش در این روزهای سرد یک مرکز گرمی در تشناب مکتب یافته است.
rr/af (Reuters)