صنعت مسگری در افغانستان آخرین نفس‌هایش را می‌کشد
۱۴۰۱ بهمن ۲۸, جمعه
از مجموع ۲۰۰ دکان مسگری در ولایت‌های کابل، هرات و مزار شریف در حال حاضر تنها ۳۰ دکان مسگری فعالیت دارند و این باعث شده تا این صنعت تاریخی در قالب نهاد عمومی پیشه وران فاقد اتحادیه شود.
عبدالطیف صالحی، سخنگوی اتاق پیشه‌وران در کابل به دویچه وله گفت بلند بودن قیمت مواد خام وارداتی و عدم استفاده مردم از تولیدات داخلی از عوامل عمده رکود صنعت مسگری در افغانستان است.
او گفت: «متاسفانه ۹۰ درصد مسگران ما وظایف شان را رها کرده و به کارهای دیگری روی آوردند. اگر به این وضعیت توجه نشود صنعت مسگری در افغانستان از بین خواهد رفت. مسدود شدن دکان‌های مسگری باعث شده است تا این صنعت هیچ اتحادیه‌ای در قالب اتاق پیشه‌وران نداشته باشد. ما در تلاشیم از راه گفتگو با مسئولان نهادهای مربوطه، در راستای رشد صنعت مسگری در افغانستان راه حلی را پیدا کنیم.»
تولیدات صنعتی داخلی افغانستان ۴۰ درصد کاهش یافته است
با این حال شماری از مسگران می‌گویند عدم توجه نهادهای مربوطه و قیمت بودن مواد خام آنها را مجبور می‌کند از این پیشه صرف‌نظر کنند.
مزارالدین، یک تن از مسگران شهر مزارشریف می‌گوید: «ما در افغانستان فابریکه ذوب مس نداریم. از همین رو ناچاریم مواد خام خود را فی کیلو یک هزار افغانی از پاکستان وارد کنیم و این باعث می‌شود تا اجناس تولیدی ما پرهزینه تمام شود و نمی‌توانیم با اجناس بی‌کیفیت وارداتی که جنس شان رویی و یا آهن چادر است، رقابت کنیم.»
او همچنان از وضعیت بازار نیز شکایت دارد: «فروشات ما به صفر رسیده است، شاگردان خود را جواب دادیم، چون توان پرداخت معاش شان را نداریم و آموزش ندادن شاگرد باعث خواهد شد تا ماشین این صنعت در آینده متوقف شود.»
مسگران در مزار شریف می‌گویند از مجموع ۴۵ دکان مسگری در این شهر حالا فقط ۸ دکان باقی مانده است.
نوراحمد، یک تن از مسگران بازار چهارسوی هرات به دویچه وله گفت: « نه در نظام قبلی و نه هم در نظام امارت اسلامی کسی به فکر ما نبوده و نیست. هنر دستی ما برای این‌ها هیچ ارزشی ندارد. چرا بزرگان مان شرایط رشد مسگری را آماده نمی‌کنند تا از یک سو تولیدات خود را به کشورهای خارجی صادر کنیم و از سوی دیگر از نابودی این صنعت جلوگیری نماییم؟ افسوس که هیچ کسی به فکر ما نیست.»
قطع برق کارخانه‌های تولیدی افغانستان را فلج کرده است
با این که صنعت مسگری در افغانستان آخرین نفس‌هایش را می‌کشد اما برخی از مسگران با وصف مشکلات مطرح شده هنوز هم در تلاش اند از نابودی این صنعت دستی جلوگیری کنند.
جلیل احمد، یک تن دیگر از مسگران شهر هرات به دویچه وله گفت: «تا زنده هستم به این وظیفه ام ادامه خواهم داد و تلاش می‌کنم به فرزندانم آموزش دهم تا بعد از من نیز این حرفه را دنبال کنند و نگذارند این صنعت دو صد ساله از بین برود.»
خواستیم در این زمینه با سخنگویان طالبان در کابل صحبت نماییم، اما آنها به دلیل نداشتن معلومات در این عرصه، حاضر به پاسخگویی نشدند.
بازار زنانه رابعه بلخی در مزارشریف رو به رکود است
تولیدات مسگران در افغانستان شامل ظروف غذایی و تزئینی از قبیل گیلاس، غوری، آفتابه و لگن، جک آب، گلدانی، سماوار، دیگ و پتنوس می‌باشد که در گذشته برعلاوه مصرف داخلی، از سوی جهانگردان نیز خریداری می‌شد.
پس از تصرف قدرت توسط طالبان سکتورهای تجارتی و اقتصادی شدیداً ضربه دیدند. کمک‌های بین‌المللی متوقف شد و حکومت طالبان که تا حالا از سوی هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده است، با محدودیت‌های زیاد اقتصادی روبرو گردید.