1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

سهم زنان در انتخابات شورا های ولایات و ولسی جرگه

۱۳۸۴ آبان ۲۴, سه‌شنبه

ا نتخابات شورا های ولایتی و ولسی جرگه در افغانستان و شمارش آرا در بسیاری از ولایات افغانستان به پایان رسید. سهم که زنان در این انتخابات داشتند؛ برای تعداد زیادی صرف نظر از مشکلات که با آن دست و پنجه نرم کردند، قناعت بخش بوده است.

https://p.dw.com/p/DF7t
در درصد ازنامزدان انتخابات را زنان تشکیل می داد
در درصد ازنامزدان انتخابات را زنان تشکیل می دادعکس: AP

ازتقریباً 6 هزار کاندیدی که به شوراهای ولایات و شورای ملی رقابت نمودند ، 10 درصد آن را زنان تشکیل می داد که بیشتر از آنچه توقع میرفت سهم زنان در انتخابات پارلمانی محسوس بود. کمیسون شکایت و اداره تنظیم انتخابات اعلام نمود که به جز از قندهاردر دیگرولایات انتخابات شان دقیق بوده اند . نتایج انتخابات اعلام شدند . در هرات یکی از زنان بیشترین رای را در بین همه بدست آورده است.

به سلسله گفت و شنود های مان درمورد نتایج انتخابات وچگونگی آن گفت و شنودی داریم با خانم ناجیه حنیفی عضو انجمن آزادی بیان و کمیته مشارکت زنان و همچنان کارمند تشکیلات فریدریش هبرت .FES

دویچه ویله : گفته میشود که در این انتخابات دست بازی صورت گرفته است آیا در قسمت زنان هم صدق می کند. آیا این دست بازی ها باعث شده که زنان کمتر رای بگیرند و بیشتر مردم رای شانرا به مردان بدهند؟

ناجیه حنیفی : بله درست است . جامعه افغانستان یک جامعه سنتی است و مردان دارای قدرت اقتصادی اند. دست برد های بزرگی در جریان انتخاب صورت گرفته است و بیشتر مردان توانستند رای را از کارمندان دفاتر انتخاباتی بخرند. اگر همین خیانت ها و تخطی ها در انتخابات وجود نمیداشت ، تعداد زیادی از زنان با رای مستقیم خود شان بدون گرفتن سهمیه در شورای ملی می آمدند.

دویچه ویله : تعدادی زیادی از زنان در افغانستان با نوشتن و خواندن آشنایی ندارند. گفته میشود که مردان از این ضعف زنان استفاده سوً نموده اند و رای شانرا برای کاندیدان مورد نظر خود شان استفاده نموده اند. تا چه اندازه واقعیت دارد؟

ناجیه حنیفی: این قضیه درمورد زنان بیسواد در افغانستان کاملاً طبیعی است. من شاهد این هستم و حتا خانم ها در ولایات جنوبی خود شان در پای صندوق های رای نرفته اند. این مردان بودند که با کارت های انتخاباتی زنان به نام زنان به کاندیدان مورد نظر خودشان رای داده اند. چون مردان در افغانستان حاکم اند ، نظریات شان نیز حاکم است. و باوربه این که زنان میتوانند کاندید قابل ملاحظه خود شانرا انتخاب نمایند در افغانستان بسیار کم است. به این اساس زنان به این تکیه می کنند که چون مردان بیشتر بیرون از خانه کار می کنند و معلومات بیشتر در مورد شخصیت ها و کرکتر ها دارند. پس به همان شخص رای اعتماد خود را میدهند که مردان خانواده شان فکر می کنند که شخص خوبی خواهد بود برای پارلمان آینده ی افغانستان. بناً من این موضوع را رد نمیکنم که نیمه از زنان بیسواد که به پای صندوق های رای رفته اند به خواست مردان خانواده شان رای داده اند.

دویچه ویله : وقتی که با چنین واقعیت روبرو هستیم ، زنان چگونه از حق رای مستقیم شان استفاده خواهند نمود؟

ناجیه حنیفی: من فکر میکنم تا زمانیکه زنان در زندگی اجتماعی عملاً سهیم نباشند و آگاهی دقیق از قوانین به خصوص قانون اساسی و قانون انتخابات نداشته باشند و تا زمانیکه ندانند که اهمیت همین پارلمان در زندگی آینده شان چه خواهد بود من فکر می کنم همین روال ادامه خواهد داشت. تا زمانیکه برای زنان اجازه کارکردن داده نشود و نتوانند خوبی ها و بدی ها را تفکیک نمایند و شخصیت های که میتوانند برای منافع ملی موثر باشند، نتوانند شناسایی بکنند، از رای دهی شان که حق مسلم شان است و در قانون اساسی هم از این حق برخوردار اند، نمیتوانند مستفید گردنند.

و تا جای که معلومات دارم سهمیه برای کسانی داده می شود که نتوانسته اند رای معادل مردان را بدست آورده اند و یا رای مستقیم را. به این سبب ما با تمام مراجع ذیصلاح به تماس شدیم و نامه های فرستادیم، اعلامیه های نشر کردیم و با رسانه های گروهی در تماس شدیم تا آواز جامعه مدنی و آواز جنبش زنانه مردم افغانستان را به گوش رییس دولت که فعلاً تصامیم را روی موضوع انتخابات می گیرد ؛ وبه کمیسیون مستقل انتخابات برسانیم. متاسفانه هیچ نوع واکنش در مقابل صورت نگرفته است. یعنی زنان که دارای رای مستقیم هستند شامل همان سهمیه شدند و زنان که کمترین رای را هم گرفتند در همین حد محاسبه شدند.

دویچه ویله : آیا خواست که شما از آن یادآوری کردید با واقعیت جامعه افغانستان برابر است. شما از مشکلات زنان و از جامعه پدرسالار افغانستان صحبت نمودید. آیا این یک خواست بسیار بالا نیست؟

ناجیه حنیفی: من به این باور هستم که تا زمانیکه زنان در سیاست های دولت شامل نباشند، هیچ راه رهایی ما نداریم و در همی حالت برای همیشه باقی میمانیم. من فکر میکنم در کشورهای در حال گذار این چالش ها سر راه زنان، اقلیت ها و طبقات که مظلوم اند، واقع می شود ولی در این چالش ها باید زنان توانایی لازم را از خود نشان بدهند . برای کسانیکه شناسایی از جامعه سنتی افغانی دارند،کاندید شدن حدود 600 زن به فکر من هم قابل توقع نبود. ولی 600 زن حاضر شدند که در همین مبارزه با مردان مواجه شوند. ما برنامه های آموزشی برای زنان داشتیم. من تقریباً سطح آگاه زنان و مردان کاندید را در یک حد یافتم.

دویچه ویله : تشکرازشما.