سازمان سیا ازاین به بعد نیز می تواند دربازجوییهایش از شکنجه متهمان با آب (واتر بوردینگ ) استفاده نماید

در ایالات متحدۀ امریکا در یازدهم سپتمبر 2001، نتنها تقریباً سه هزار نفر جان خود را از دست دادند، بلکه نفوذ و اعتبار اخلاقی کسانیکه خود را رهبران جهان آزاد قلمداد میکنند، نیز در زیر آوار ساختمان های مرکز تجارت جهانی دفن گردید.ایالات متحدۀ امریکا در واکنش به این حملۀ تروریستی ؛ بر عراق حمله برد، با آنکه در آنزمان نه تروریستی در آن کشور بود و نه کدام سلاح کشتار جمعی. همینکه سربازان امریکایی به خاک عراق پا نهادند، با بی بند و باری به ایجاد وحشت پرداخته و با شکنجه نمودن های افراطی در زندان ابوغریب، بیشتر از پیش باعث بدنامی امریکا گردیدند. پس از آن ایالات متحدۀ امریکا، برخلاف میثاق ژنیو در رابطه با اسیران جنگی، افراد مظنون به ترور را، بدون هیچگونه اقامۀ دعوی و بدون اینکه آنها کدام وکیل مدافعی داشته باشند، به زندان خلیج گوانتاناموی کیوبا انداخت. بالاخره ادارۀ استخبارات ایالات متحده اقرار کرد که بین سالهای 2002 و 2003 سران احتمالی القاعده را با یک شیوۀ خاص بازجویی وادار به حرف زدن نموده است. با این شیوۀ شکنجه با آب، موسوم به Waterboarding ؛ متهم احساس میکند که در آب غرق میشود و به این ترتیب با وحشت مرگ روبرو میگردد. همه تصاویر ویدیویی اینگونه شکنجه را سی آی ای از ترس یک رسوایی دیگر، قبلاً از بین برده است.

حکومت بوش ادعا دارد که شیوۀ بازجویی واتر بوردینگ اصلاً شکنجه نبوده و در آینده هم این شیوه بکار برده خواهد شد. جورج بوش از یک جانب ادعا دارد که حکومتش سیاست عدم شکنجه را تعقیب میکند و از جانب دیگر به سی آی ای اجازه میدهد که این شیوۀ بازجویی را، که در آن متهم با وحشت مرگ روبرو میگردد، ازین ببعد هم بکار ببرد. کار شناسان بدین باور اند که شیوۀ واتربوردینگ اسیران را وامیدارد تا بخاطر نجات از مرگ، داستان های غیر واقعی را حکایت کنند. ازینرو اقرار اجباری آنها زیاد با ارزش نیست. در عوض شیوه های دیگر بازجویی ، که در آنها متهم شکنجۀ جسمی میشود، نتایج بهتری را نشان داده اند.اما شیوه های دیگر مورد پسند جورج بوش نیستند. او در مبارزه علیه شرارت در جهان حتی به اصطلاح با شیطان هم پیمان می بندد. این سیاست خاطرۀ جنگ ویتنام را تازه می سازد. یک افسر ایالات متحدۀ امریکا چهل سال قبل اقرار کرده بود، و منابع زیادی هم حرف وی را تأیید کرده اند، که ولایت بن تره در ویتنام بخاطر نجات از دست ویتکنگ باید تخریب میشد.

اما در آنزمان سخن بر سر یک شهر بود. در حالیکه امروز مسأله بر سر حقوق بشر است، که رعایت آنرا چگونه میتوان از دیگران انتظار برد در صورتیکه حکومت بوش خود به آن معنی دیگری بخشیده و بنام "حفظ امنیت ملی" آنرا پامال میکند!