1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

دولت کيست يا چيست؟

قسیم اخگر۱۳۸۶ آذر ۴, یکشنبه

پس از آنکه آقاي کرزي به نحو بي سابقه اي به انتقاد ازدولتمردان خودش پرداخت و به صراحت خاطر نشان کرد که کمک هاي بين المللي عمدتاً توسط آنان حيف وميل شده است و وضع عمومي مردم تغييري نپذيرفته است ، آقاي احمد ضيا معاون اول رياست جمهورنيز به انتقاد ازدولت وبرجسته کردن نا کار آيي هاي آن پرداخت .

https://p.dw.com/p/DH4m
هريک ازدست اندرکاران فقط مي کوشند شخص خود را درماجرا بي تقصير وانمود نمايند.
هريک ازدست اندرکاران فقط مي کوشند شخص خود را درماجرا بي تقصير وانمود نمايند.عکس: DW

در همين هنگام يک موسسه غير دولتي بريتانيايي بنام آکسفام نيز طي گزارشي اعلام کرد که طي مدت شش سال اخير بخش عمده کمک هاي بين المللي ، حيف و ميل شده است وافغانها همچنان در فقر و بيچارگي بسر مي برند.

کميشنر عالي حقوق بشر نيز در پايان يک ديدار شش روزه از افغانستان ، از روند کلي اوضاع افغانستان در موارد متعدد اظهار تاسف و نا اميدي کرد. به هر حال چنين به نظر مي رسد که دامنه وعمق فساد مالي و اداري چنان گسترده و غير قابل انکار است که انکار آن کاملاً ناممکن شده است. از اينرو هريک ازدست اندرکاران فقط مي کوشند شخص خود را درماجرا بي تقصير وانمود نمايند. دولتمردان افغانستان ازرئيس جمهور تا معاونين و وزيران و واليان از دولت به عنوان موجودي غايب وشخص ثالثي سخن مي گويند که هر گز معلوم نشده است چه کسان ونهاد هايي را شامل مي شود. آيا رئيس جمهور و معاون او و وزيران را شامل مي شوديانه؟ چندي قبل آقاي احمد ضيا مسعود طي يک سخنراني از موجوديت ما فياي مواد مخدر در رده هاي بالاي دولتي سخن گفت اما مشخص نکرد که اين افراد کي ها هستند. برهمين روال آقاي کرزي نيز کوشش در جهت معرفي آن دولتمرداني که کمک هاي جامعه جهاني را حيف و ميل کرده اند، نداشت و ندارد . به اين تر تيب اين اظهارات گوناگون نيز هيچ دردي از مردم را در مان نمي کند وهمچون کمک هاي جامعه جهاني به نفع همان هايي تمام مي شود، که درصدد هستند از اين اظهارات به نفع خودشان استفاده برند.

رئيس دولت ومعاون اواز دولتمردان مفسد چنان صحبت مي کنند که گويي آنانرا نمي شناسند و هر گز نديده اند. واضح است که چنين بر خوردي با مسئله نه از روي تصادف است ونه از روي نا داني . بلکه بسيار حساب شده و دقيق بخاطر گريز از مسئوليتها و تعهداتي است که دولتمردان ما در قبال مردم دارند. دراين ميان توافقي نا مکتوب و اعلام نشده ميان آنان براي فريب دادن مردم افغانستان وجود دارد . در هنگامه جنگ قدرتي که ميان آقاي کرزي و رقباي سياسي شان وجود دارد وهر دو طرف مي کوشند از هرامکاني براي غلبه برحريف شان بهره برند وبه اشکال گوناگون همديگر را تهديد نمايند. کميشنر عالي حقوق بشر با انتقاد از معوق ماندن برنامه صلح ، مصالحه و عدالت ، خواستار پيگيري آن شده است ، اما سخنگوي رئيس دولت ، مي گويد بخاطر نداشتن اسناد و شواهد و مدارک واسناد لازم دولت نمي تواند کسي را مورد محاکمه وباز خواست قرار دهد. اين بدان معناست که دولت هيچ مسئوليتي در رابطه با کشف حقيقت و جستجوي آن بر عهده ندارد ونمي خواهد از حد معين ومشخصي در رابطه با رقباي سياسي اش پيشتر رود .

اکنون که انتخابات رياست جمهوري گام به گام نزيک تر مي شود ، هر دوجناح اصلي در تکاپوي کمپاين به نفع خود شان هستند و در يک رقابت مشروط و انحصاري مي کوشند ، از مشارکت هر جناح و نيروي ديگري که غير از خود شان باشد جلو گيرند. از همين سبب فقط در حد تهديدات غير مستقيم و نا صريح به مقابله با هم مي پر دازند. وقتي فاجعه انفجار بغلان پيش آمد و بيشتر از يکصد کشته بر جاي گذاشت، جبهه ملي کوشيد با متهم کردن اطرافيان آقاي کرزي رئيس دولت را تهديد نمايد و يا موجب بدنام کردن اطرافيان اوشود . در پاسخ به اين موضع گيري ها بود که آقاي کرزي در يک سخنراني ظاهراً تند و تيز دولتمردان را به فساد و حيف وميل کردن دارايي هاي مردم متهم نمود و بصورت رمزي مورد تهديد قرار داد. اما حتي در همين سخنراني آنانرا نصيحت کرد که از اختلافات دست بر دار شوند و دست به دست هم بدهند. معلوم نيست سر انجام اين بازي به کجا مي رسد اما به هر جايي برسد در آنجا چيزي براي مردم مسلماً وجود ندارد زيرا مردم در اين بازي ها فقط حيثيت ناظران بيطرفي را دارند که غير از دوجناح قدرت حق انتخا ب ديگري را نخواهند يافت .