تصویر: میراث‌های جهانی در معرض خطر تغییرات اقلیمی

مجسمه‌های موآی در جزیره ایستر سالانه ۶۰ هزار بازدیدکننده دارند. اما فرسایش ساحلی و بالا آمدن سطح آب دریا به این معنی است که این میراث فرهنگی جهانی را خطر غرق شدن تهدید می‌کند.

حدود کمتر از نصف گوریلاهای کوهی باقی مانده جهان در اینجا در اوگاندا زندگی می‌کنند که سالانه هزاران توریست را به این منطقه می‌کشاند. تغییرات اقلیمی این گوریلاها و محل زندگی شان را به مخاطره می‌اندازد. افزایش گرمای زمین به این مفهوم است که انسان‌ها همواره بیشتر وارد محله زندگی این حیوان می‌شوند.

در حالی که افزایش سطح آب بسیاری محلات ساحلی را با خطر مواجه کرده است، کاهش سطح آب نیز ایکوسیستم دریاچه‌ها را متضرر می‌سازد، به طور مثال در مالاوی. افزایش درجه گرمای زمین باعث تبخیر شدن آب‌ها شده و همچنین نباریدن بارش برای مدت‌های طولانی باعث کم شدن آب این دریاچه شده است.

دره‌های تنگ، صخره‌های بلند و مناظر دیدنی بخشی از این منطقه به وسعت ۳۰ هزار هکتار است. مناظر فوق العاده و حکاکی‌های ریگی با ۱۲ هزار سال سابقه، این مکان را به مقصد مهمی برای جهانگردان تبدیل کرده است. اما با تغییرات اقلیمی، این منطقه گرم‌تر و خشک‌تر می‌شود که حیات وحش آن را به خطر انداخته است.

این بهشت پاسیفیک ساخته شده از بیش از 400 جزیره سنگ آهک است. مرداب‌های زیبا، صخره‌های مرجانی و قریه‌های باستانی همه ساله پای بیش از 100 هزار توریست را به اینجا می‌کشاند. اما افزایش درجه گرمای زمین و آب‌های اسیدی این منطقه را به خطر انداخته است.

این مجسمه بزرگ برای مدت‌های طولانی سمبول آزادی در جهان بوده است، اما فعلاً در تهدید قرار دارد. بالا آمدن سطح آب دریا و تشدید طوفان‌ها این بنای تاریخی را در معرض ریسک قابل ملاحظه قرار داده است. بسیاری به این باور اند که تخریب شدن این مجسه صرفاً یک مساله زمانی است. گردباد "سندی" در سال 2012 زیرساخت‌های زیادی را در ایالات متحده امریکا تخریب کرد.

افزایش درجه گرمای زمین توریست‌های بیشتری را به یخچال‌های طبیعی می‌کشاند. افزایش درجه حرارت در سطح جهانی تاثیر ملموسی بر این یخچال‌ها گذاشته و منجر به آب شدن تدریجی آن‌ها گردیده است.