آلبوم عکس: ستاره ها می بارند
ستاره شناسان با اشتیاق فراوان یک نمایش پر زرق و برق آسمانی را دنبال میکنند. در این شب و روز هزاران بارش شهابی جوزایی در آسمان صورت گرفت، که یکی از بزرگترین بارشهای شهابی سالانه است.
آسمان مملو از شهاب
خوبی کوتاه بودن روز ها و دراز بودن شب ها در این است که ورود هزاران شهاب درخشنده به جو زمین را می توان بیشتر مشاهده کرد.
قابل دید با چشمان غیرمجهز
در صورتی که آسمان صاف باشد، شهاب ها بدون هیچگونه وسیلۀ کمکی قابل دید اند، حتی در شهر های بزرگ که با نور برق بسیار روشن اند. اما بهتر است این نمایش حیرت انگیز آسمانی از یک محل تاریک تماشا گردد. در ایام بارش شهابی جوزایی گاهی در هر ساعت تا ۱۲۰ شهاب از بالای سر ما میگذرند.
بر روی مهتاب
آیا جایی که در آن ابر وجود ندارد، چشم انداز بهتری برای این پدیده دارد؟ پاسخ مشکل است. روشنی مهتاب، به خصوص نور ماه کامل، احتمالاً درخشندگی شهاب را بگیرد.
چیزی را آرزو کن
شماری به این باور دارند که وقتی یک شهاب دیده شود، باید انسان چشمان خود را ببندد و در دل آرزوی بکند. اما این آرزوی خود را نباید به کسی بگوید، زیرا برآورده نخواهد شد. به همه حال ما موفقیت شان را آرزو داریم.
در اشتیاق بارش شهابی
شهاب ها به نام آن صورت فلکی یاد می شوند که از آن آمده اند، یعنی صورت فلکی "دو پیکر" یا "جوزا". بارش شهابی جوزا در زمستان به همان پیمانه گسترش دارد که بارش شهابی برساووشی در تابستان دارد. بارش برساووشی در نیمۀ اول ماه آگست امسال نفس را در سینه های ستاره شناسان، دوستداران ستاره و همچنان جغد های شب حبس کرده بود.
منشاء بارش برساووشی
بارش شهابی تابستانی نام خود را از صورت فلکی برساووش گرفته است، زیرا نقطۀ آغازین این بارش ظاهراً در همان صورت فلکی است. اما واقعیت اینست که این صورت فلکی محصول انحلال ستارۀ دنباله دار "109P/Swift-Tuttle" است و کره زمین هر بار در دوازدهم آگست از مسیر گرد و غبار به جا مانده از این ستاره دنباله دار رد می شود.
باران ستاره
همینکه زمین در میان این بقایای گرد و غبار کیهانی قرار میگیرد، ذرات کوچکی، که اکثراً به اندازۀ سوزن اند، با سرعت ۶۰ کیلومتر در ثانیه وارد اتموسفیر زمین می گردند. آنگاه حرارت آنها تا ۳۰۰۰ درجۀ سانتیگراد بلند می رود و در نتیجه درخشنده میشوند. به این ترتیب چنان معلوم می شود که گویا از آسمان ستاره می بارد.