Το Μουσείο Στέντελ κλείνει 200 χρόνια ζωής

Πρόκειται πιθανότατα για το διασημότερο έργο στο Μουσείο Στέντελ. «Ο Γκαίτε στη ρωμαϊκή εξοχή» φιλοτεχνήθηκε στο 1787 από τον κορυφαίο Γερμανό ζωγράφο Γιόχαν Χάινριχ Βίλχελμ Τίσμπαϊν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του Γερμανού ποιητή στην Ιταλία. Ο αριστουργηματικός αυτός πίνακας έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες.

Μεταξύ άλλων και ο καλλιτέχνης της pop art Άντι Γουόρχολ χρησιμοποίησε το πορτρέτο του Γκαίτε από τον Τίσμπαϊν ως πρότυπο για μια από τις διάσημες μεταξοτυπίες του. Με αφορμή την 200ή επέτειο του Μουσείου Στέντελ μεταφέρθηκαν στη Φραγκφούρτη 65 έργα τέχνης από μεγάλα μουσεία διαφόρων πόλεων του κόσμου, ώστε να εκτεθούν πλάι στα αριστουργήματα του γερμανικού μουσείου.

Η Lucca Madonna του Γιαν βαν Άικ είναι ένα έργο για το οποίο είναι ιδιαίτερα περήφανοι οι υπεύθυνοι του Μουσείου Στέντελ. Συγκαταλέγεται στους ωραιότερους και λεπτομερέστερους πίνακες της Παναγίας που ζωγράφισε ο Φλαμανδός αναγεννησιακός καλλιτέχνης.

Αυτό το γυναικείο πορτρέτο, η «Ερωμένη του Φάζιο» (1863) του Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι (1828-1882) μεταφέρθηκε στο Μουσείο Στέντελ από την Γκαλερί Tate του Λονδίνου. Το συγκεκριμένο έργο θυμίζει πολύ έντονα έναν πίνακα του Σάντρο Μποτιτσέλι από τον 15ο αιώνα. Η βέβαιη ομοιότητά τους έγκειται στο ότι και τα δύο έργα αναζητούν το ιδανικό πρότυπο γυναικείας ομορφιάς.

Στην έκθεση παρουσιάζονται και μοτίβα καλλιτεχνών που επιχείρησαν επανειλημμένα την απεικόνιση ενός θέματος. Ένα παράδειγμα είναι ο Πικάσο με τον Μινώταυρο της ελληνικής μυθολογίας, που ο Ισπανός ζωγράφος θεωρούσε alter ego του. Ο Πικάσο ήταν ενθουσιασμένος από την αίσθηση της δύναμης, αλλά και την ανάγκη για τρυφερότητα που έβλεπε ταυτόχρονα σε αυτήν την παράδοξη ένωση ανθρώπου και ταύρου.

Στη συλλογή μοντέρνας τέχνης του Μουσείου Στέντελ ανήκει και ο πίνακας με τους λουόμενους, του εξπρεσιονιστή ζωγράφου Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ (δεξιά). Ακριβώς δίπλα, το ίδιο θέμα από τις λίμνες του Κάστρου Μόριτσμπουργκ κοντά στη Δρέσδη, όπως το απεικόνισε ο Έριχ Χέκελ.

Ο Μαξ Λίμπερμαν συγκαταλέγεται στους μεγάλους Γερμανούς καλλιτέχνες του 19ου αιώνα. Ο ιμπρεσιονιστής ζωγράφος έγινε διάσημος για τις απεικονίσεις από την αστική καθημερινότητα. Εδώ απαθανάτισε την εικόνα μιας αίθουσας για διδασκαλία ραπτικής σε ένα ορφανοτροφείο του Άμστερνταμ το 1876.

Πέντε χρόνια μετά τον πίνακα με την αίθουσα ραπτικής, που ανήκει σε μια ιδιωτική συλλογή, ο Μαξ Λίμπερμαν επανήλθε στο θέμα του ορφανοτροφείου. Το 1881 δημιούργησε τον πίνακα «Ελεύθερη ώρα στο ορφανοτροφείο του Άμστερνταμ», ο οποίος αποτελεί μέρος της συλλογής του Μουσείου Στέντελ.

Κατά την άποψη του Γερμανού φωτογράφου Τόμας Στρουθ, το μουσείο δεν είναι απλά ένας χώρος όπου διαφυλάσσεται η τέχνη, αλλά και ένα τόπος γέννησης της τέχνης. Η «Φωτογραφία Louvre 4», που τραβήχτηκε το 1989, ανήκει στη συλλογή του ατελιέ του Τόμας Στρουθ. Η έκθεση «Διάλογος των αριστουργημάτων» στο Μουσείο Στέντελ της Φραγκφούρτης ξεκίνησε και θα διαρκέσει έως τις 24 Ιανουαρίου 2016.