Το ιρλανδικό όχι εκφράζει «δυσπιστία στις πολιτικές ελίτ»

«Ίσως να μην καταστεί ποτέ σαφές γιατί οι Ιρλανδοί ψήφισαν όχι στη Συνθήκη της Λισσαβόνας» γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian με αφορμή το αδιέξοδο της ΕΕ για τη διαχείριση της κρίσης στη σύνοδο κορυφής:

«Μια απόρριψη, ακόμη και με λάθος επιχειρήματα, συνιστά μια επιπλέον έκφραση δυσπιστίας προς τις πολιτικές ελίτ, τόσο της Ιρλανδίας, όσο των Βρυξελλών.

Υπάρχουν όμως και άλλες δυνατότητες μεταρρύθμισης των θεσμών της ΕΕ.

Θα μπορούσαν να υπογραφούν συμφωνίες για συγκεκριμένα ζητήματα ή μικρές ομάδες χωρών, οι οποίες συμφωνούν σε κοινές μεταρρυθμίσεις, θα μπορούσαν να συνενωθούν.»

«Η Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων υφίσταται ήδη»

«Εάν επιθυμεί κανείς να δείξει ότι έλαβε το μήνυμα των Ιρλανδών ψηφοφόρων θα πρέπει να τερματίσει πάραυτα τη συζήτηση για τους θεσμούς και να ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα προβλήματα των Ευρωπαίων πολιτών» υπογραμμίζει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro:

«Είναι πια καιρός να διαμορφωθεί μια ‘άλλη’ Ευρώπη, όπως απαιτεί και ο πρόεδρος Σαρκοζί.

Κατά τη γαλλική προεδρία ο πρόεδρος Σαρκοζί θα χρειαστεί να επιστρατεύσει όλη του την ενέργεια και την πολιτική του βούληση για να αποτρέψει τη συζήτηση για τους θεσμούς.

Ο Σαρκοζί έχει θέσει ήδη ως προτεραιότητές του το κλίμα, τη μετανάστευση, την ενέργεια και την αμυντική πολιτική.

Εάν δε προκύψουν συγκεκριμένα αποτελέσματα, τότε θα δρομολογηθεί επιτέλους και η άμεση και απαραίτητη μεταρρύθμιση των θεσμών.»

«Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων δεν υπάρχει.

Και δεν υπάρχει, διότι υφίσταται ήδη η Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων» σημειώνει η γερμανική Tageszeitung:

«Ορισμένα κράτη είναι μόνον μέλη της ΕΕ, άλλα συμμετέχουν και στην ΟΝΕ, άλλα συμμετέχουν και στη συνθήκη του Σένγκεν.

Η Δανία πάλι αποδεσμεύτηκε από το σκέλος της ασφαλείας και της άμυνας, ενώ μη μέλη της ΕΕ όπως η Νορβηγία συμμετέχουν στη συνθήκη του Σένγκεν, στην οποία προσεχώς θα συμμετέχει και η Ελβετία.

Αυτή η διαφοροποίηση στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αποδείχθηκε στην πράξη ότι δεν συνιστά την αδυναμία, αλλά την ισχύ της Ευρώπης.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν πρέπει να σώσουμε την Συνθήκη της Λισσαβόνας και ασφαλώς και το βασικό μοντέλο της ΕΕ, αλλά δεν επιτρέπεται να έχουμε λανθασμένες εντυπώσεις για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα.»

«Επικίνδυνη» η απόφαση του ιταλικού δικαστηρίου για την κρατική ασυλία

«Θεωρώ την δικαστική απόφαση επικίνδυνη» δηλώνει σε συνέντευξη στην Süddeutsche Zeitung ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι ασκώντας κριτική στην ιταλική δικαιοσύνη που απεφάνθη επί της ουσίας υπέρ της κατάργησης της κρατικής ασυλίας δικαιώνοντας Ιταλού θύματα καταναγκαστικής εργασίας καθώς και εκείνα της σφαγής του Διστόμου.

Παραθέτουμε το επίμαχο απόσπασμα του Ιταλού υπουργού:

«Θεωρώ την δικαστική απόφαση επικίνδυνη. Όταν αποφασίζουν τα δικαστήρια κατά περίπτωση, εάν υφίσταται κρατική ασυλία, τότε η αρχή της κρατικής ασυλίας καθίσταται αστάθμητη, αλλά ο κόσμος χρειάζεται νομική ασφάλεια.»

Ο Ιταλός υπΕξ αναγγέλλει ότι θα συσταθεί μια ιταλογερμανική ομάδα ειδικών, η οποία θα διερευνήσει, πως θα μπορέσει να δώσει ένα μήνυμα στα θύματα καταναγκαστικής εργασίας που υπέφεραν.

Η Ελλάδα καταγγέλλεται για κακοποιήσεις και βασανιστήρια

Στην ηλεκτρονική σελίδα της ίδιας εφημερίδας, Süddeutsche Zeitung, ο Καρλ Κοπ, εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, καταγγέλλει την Ελλάδα και συγκεκριμένα την πόλη της Πάτρας ως «κόλαση για τους πρόσφυγες» και για βασανιστήρια:

«Οι άνθρωποι που έρχονται στην Ελλάδα δια θαλάσσης κάνουν λόγο για συστηματική κακοποίηση από τις λιμενικές αρχές.

Η ελληνική αστυνομία νομίζει ότι μπορεί να χτυπάει χωρίς κυρώσεις.

Υπάρχει ακόμη και τεκμηριωμένη περίπτωση βασανισμού: μετά από σύλληψη 45 προσφύγων οι λιμενικές αρχές προέβησαν σε εικονική εκτέλεση κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, χρησιμοποίησαν ηλεκτροσόκ και Waterboarding.»

Έκθεση Έλληνα φωτογράφου στο Μόναχο

Τέλος η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung στην σημερινή της επιφυλλίδα εκθειάζει την έκθεση του Έλληνα φωτογράφου Δημήτρη Σούλα στο Μουσείο της πόλης του Μονάχου.

Η εφημερίδα αναφέρεται αναλυτικά στη βιογραφία του Έλληνα που έγινε κατά λάθος φωτογράφος, εγκατέλειψε τη φωτογραφία, αλλά στο μεταξύ η συλλογή του που τη χάρισε στο μουσείο του Μονάχου θεωρείται από τις πλέον αξιόλογες της εποχής του 1968.

Παραθέτουμε σύντομο απόσπασμα:

«Ο Σούλας ήρθε το 1960 να σπουδάσει οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης, όπου παράλληλα παρακολούθησε Αντόρνο, Χορκχάιμερ και Μαρκούζε.

Γεγονός που όξυνε την κοινωνική, κριτική ματιά στις φωτογραφίες του.»

«Φωτογράφισε ανθρώπους σε χαρακτηριστικές στιγμές, που μόνον το μάτι ενός ανθρώπου που δουλεύει τη φωτογραφία ενστικτωδώς μπορεί να πετύχει.

Φωτογράφισε για το Stern, το Quick και τη Neue Revue, γιατί έβλεπε τη Γερμανία με μια άλλη, διαφορετική ματιά.»

«Όταν το 1974 μετά τη στρατιωτική χούντα επέστρεψε στην Ελλάδα, αντί να βγάζει φωτογραφίες σε γάμους και βαφτίσια προτίμησε να γίνει επιχειρηματίας.»