Τι σημαίνει ο θρίαμβος του SPD στο Αμβούργο;
21 Φεβρουαρίου 2011
Η Frankfurter Rundschau επικεντρώνει την ανάλυσή της στην τοπική πολιτική ηγεσία: «Το δίδαγμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης δεν είναι μόνον η αποτυχία της συμμαχίας Χριστιανοδημοκρατών και Πρασίνων, αλλά και ο ρόλος που παίζουν τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.
Χωρίς τον Όλε φον Μπόιστ, τον πρώην επιτυχημένο Χριστιανοδημοκράτη δήμαρχο της πόλης, τέθηκαν ξαφνικά όλα εκτός ελέγχου. Ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς φαίνεται αντίθετα ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση. Διότι ακριβώς σε μια πόλη, όπου το δημοκρατικό εκλογικό σύστημα επέφερε στο πολιτικό κατεστημένο μια από τις πιο επικίνδυνες ήττες, κερδίζουν το προβάδισμα οι πολιτικοί με τα χαρακτηριστικά ενός συνετού και εργατικού διαχειριστή των κοινών, όχι οι ωραίοι της ημέρας.»
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung πιστεύει ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα στερείται προοπτικής: «Ένα κόμμα χωρίς εξουσία και χωρίς προοπτική, αυτό είναι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Αμβούργου και όχι μόνον.
Στο Αμβούργο δεν απέτυχε μόνον η συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών και Πρασίνων, αλλά και η πρώτη απόπειρα του χριστιανικού κόμματος να αποσπάσει τις ψήφους των νέων ψηφοφόρων σε συνασπισμό με τους Πράσινους.
Οι ψηφοφόροι καταψήφισαν το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και το εξαναγκάζουν τώρα σε βαθιά περισυλλογή. Πως θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο, λαϊκό κόμμα του δεξιού κέντρου, χωρίς να αλληθωρίζει προς τους Πράσινους;»
Η Süddeutsche Zeitung βλέπει ρεαλιστικά την αλλαγή εξουσίας: «Το Αμβούργο έχει ζήσει στο πρόσφατο παρελθόν συχνά τον θρίαμβο και την ήττα των μεγάλων κομμάτων. Αυτό ενδέχεται να είναι και η παρηγοριά για το καταρρακωμένο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.
Θα τα καταφέρει και πάλι να ορθοποδήσει, όπως τα κατάφερε τώρα το Σοσιαλδημοκρατικό, που είχε πάθει κι αυτό παλιότερα στραπάτσα; Το ερώτημα είναι πόσο θα διαρκέσει αυτή η πορεία της επιστροφής στην κορυφή».
Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt εκτιμά πως το SPD έπεισε τους επιχειρηματίες: «Το Αμβούργο είναι χωρίς αμφιβολία ιδιάζουσα περίπτωση. Καμία άλλη πόλη ή περιοχή της Γερμανίας δεν επωφελήθηκε τόσο πολύ από την παγκοσμιοποίηση.
Εδώ και αιώνες τη ζωή της πόλης καθορίζουν οι έμποροι και οι τραπεζίτες. Τα κόμματα επομένως πρέπει να έχουν στο επίκεντρο της πολιτικής τους την οικονομία.
Αυτή η προσλαμβάνουσα έλειπε παντελώς από τον Αλχάους, τον μέχρι τώρα Χριστιανοδημοκράτη δήμαρχο.
Αντίθετα ο Όλαφ Σολτς έπεισε τους επιχειρηματίες και κατάφερε να κερδίσει τον κεντρώο χώρο των αστών.
Τα δύο τρίτα των καινούργιων ψηφοφόρων του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος δήλωσαν ότι πείστηκαν από το οικονομικό του πρόγραμμα και λιγότερο από τον παραδοσιακό του αγώνα υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Στο Αμβούργο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα είναι παραδοσιακά πιο δεξιά από τους Πράσινους και το Κόμμα της Αριστεράς, ενώ σε ομοσπονδιακό επίπεδο προσπαθεί να παρεισφρήσει ανάμεσα στους Πράσινους και τους μετακομμουνιστές με αποτέλεσμα να ακολουθεί αντιφατική τακτική και να προκαλεί αβεβαιότητα στους ψηφοφόρους του.»
Σχέδιο Μάρσαλ για τις νέες ‘δημοκρατίες’ του αραβικού κόσμου;
Ο ευρωπαϊκός τύπος φιλοξενεί και σήμερα στα πρωτοσέλιδά του τις εξελίξεις σε ολόκληρη τη Βόρεια Αφρική, αλλά και στο Μπαχρέιν και την Υεμένη.
Οι βρετανικοί The Times εκτιμούν πως χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση των νέων πολιτικών δεδομένων στον αραβικό κόσμο: «Οι δυτικές χώρες πρέπει να δείξουν στις αραβικές πολιτικές δυνάμεις, που αγωνίζονται τώρα για μεταρρυθμίσεις στις χώρες τους, πως μπορούν να υπολογίζουν στη συμπαράστασή τους για τη βελτίωση της διακυβέρνησης μετά την μεταπολίτευση.
Το μοντέλο δεν μπορεί να είναι άλλο από το Σχέδιο Μάρσαλ για την οικονομική ανασυγκρότηση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τότε οι πολιτικοί διείδαν τη σημασία μιας ευημερούσας και ελεύθερης Ευρώπης.
Στην περίπτωση των αραβικών χωρών θα ήταν συνετό να συσταθεί ένα πολυεθνικό ταμείο με πλαφόν ύψους δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων περίπου για την οικονομική υποστήριξη χωρίς όμως στρατιωτική βοήθεια για τις νέες δημοκρατίες στην περιοχή.
Το σημαντικότερο είναι η ενσωμάτωση των αραβικών οικονομικών συστημάτων στην παγκόσμια αγορά.»
Η γαλλική Liberation φοβάται ότι η Γαλλία χάνει τον ρόλο που είχε στον αραβικό κόσμο: «Οι Γάλλοι δεν αντιλαμβάνονται την επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Σαρκοζί τις εξεγέρσεις στην Τυνησία, την Αίγυπτο κλπ.
Η στάση αυτή προμηνύει άσχημες προοπτικές για το ρόλο της Γαλλίας στις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο μετά τις εξεγέρσεις. Η Γαλλία θα έπρεπε να είναι ο ισχυρός τους εταίρος στον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό.
Αλλά όταν η ιστορία μας χτυπά την πόρτα, ο πρόεδρος Σαρκοζί πριν την ανοίξει, σκοντάφτει συνήθως στο χαλί.»
Τέλος η ιταλική La Repubblica κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις των εξεγέρσεων στην Ευρώπη: «Όλες αυτές οι εξεγέρσεις δεν θα είναι χωρίς συνέπειες για την Ευρώπη. Ήδη πριν από τις σημερινές φήμες περί ανατροπής του ο Καντάφι είχε διακηρύξει ότι θα σταματήσει τη συνεργασία του στον τομέα της συγκράτησης των προσφύγων, σε περίπτωση που οι δυτικές χώρες, Ευρώπη και ΗΠΑ, στηρίξουν τους αντικαθεστωτικούς. Εάν όντως ανατραπεί το καθεστώς Καντάφι, τότε στο άμεσο μέλλον θα ζήσουμε νέα κύματα προσφύγων προς τη Δύση.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου