Οι Γάλλοι Ρεπουμπλικανοί ελπίζουν σε καλύτερες μέρες

Το κόμμα των Ρεπουμπλικανών προσπαθεί να αναγεννηθεί από την εκλογική του στάχτη. Το πάλαι ποτέ κραταιό λαϊκό κόμμα της Γαλλίας, που έχει επανειλημμένα δώσει προέδρους στο Ελιζέ, συγκέντρωσε κάτω από το 5% στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. ΟΙ εσωκομματικές εκλογές γίνονται όμως στην σκιά του ενθουσιασμού των Γάλλων για τη νίκη της ομάδας τους στο Παγκόσμιο Κϋπελλο ποδοσφαίρου στο Κατάρ. Δύο είναι οι μονομάχοι στο σημερινό 2ο γύρο, ο Ερίκ Σιοτί, ηγετικό στέλεχος του Νότου, φιλελεύθερος με ισχυρές θέσεις για ασφάλεια και μετανάστευση, που συγκέντρωσε το 42,73% στον πρώτο γύρο. Απέναντί του έχει τον γερουσιαστή Μπρούνο Ρεταγιό που ενσαρκώνει τη συντηρητική δεξιά και συγκέντρωσε το 34,5%. Η εκλογή γίνεται διαδικτυακά από τα 91.109 εγγεγραμμένα μέλη, που θέλουν να ελπίζουν ότι το κόμμα θα ξαναβρεί τη ζωντάνια του παρά τη δραματική ήττα στις πρόσφατες προεδρικές όπου δεν κατάφερε να ξεπεράσει το 5%.

Ένα οριακό αποτέλεσμα το χειρότερο σενάριο

Το δράμα των Ρεπουμπλικανών είναι ότι έχασαν το δρόμο τους «στριμωγμένοι» ανάμεσα στην ακροδεξιά, με την οποία, για την ώρα, αρνούνται την όποια συνεργασία, και τον Εμανουέλ Μακρόν που τους έχει για τα καλά «ξεπουπουλιάσει» από τα καλύτερα στελέχη τους, με τα οποία κυβερνά, όπως στην οικονομία τον Μπρούνο Λεμέρ, τον Ζεράρ Νταρμανέν εσωτερικά ή τον πρώην πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ. Για τους πολιτικούς παρατηρητές, το χειρότερο σενάριο σήμερα θα είναι «ένα αποτέλεσμα στην κόψη του ξυραφιού» για τους δύο.

Στη μνήμη των Γάλλων πλανάται ακόμη σήμερα ο εφιάλτης μιας παρόμοιας κατάστασης του 2012, με διαφορά ενός πόντου μεταξύ των τότε υποψηφίων Φρανσουά Κοπέ και Φρανσουά Φιγιόν και τη σύγκρουση που προέκυψε στο εσωτερικό του κόμματος. Γι αυτό και ο Ερικ Σιοτί δεν έπαψε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας να τονίζει επανειλημμένα: «Για όποιον και εάν είναι το αποτέλεσμα, όσο πιο ξεκάθαρη είναι η νίκη, τόσο πιο δυνατή θα βγει η δεξιά». Με δεδομένο ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν έχει δικαίωμα να βάλει υποψηφιότητα για 3η θητεία οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να ελπίζουν.

Ολυμπία Τσίπηρα, Παρίσι