Με αλληλεγγύη αντιδρούν οι μαύροι στη Γερμανία

Από την παρέα νεαρών μπροστά σε ένα κλαμπ του Βερολίνου ο πορτιέρης δεν αφήνει μόνο έναν να περάσει μέσα, προφανώς επειδή είναι μαύρος. Για τέτοιες και παρόμοιες διακρίσεις μιλούν συχνά οι άνθρωποι σκούρου δέρματος στη Γερμανία. Πώς όμως μπορούν να αντιδράσουν; 

Ο σύλλογος Each One Teach One (ΕΟΤΟ) του Βερολίνου βοηθά, κυρίως μαύρους, που είναι θύματα κοινωνικών διακρίσεων. Η κοινωνιολόγος Σελίν Μπάρι, υπεύθυνη για τις περιπτώσεις διακρίσεων, λέει στην DW ότι ο σύλλογος δίνει στη δυνατότητα σε μαύρους της Γερμανίας να καταγγείλουν, αλλά και να έρθουν σε επαφή με άλλα θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς, πχ. από την αστυνομία. Ο σύλλογος Each One Teach One βοηθά τα θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς στην αναζήτηση δικηγόρων, αλλά και στη σύνταξη επιστολών διαμαρτυρίας.

«Διότι", όπως λέει η Σελίν Μπάρι, "κάθε ρατσιστική συμπεριφορά σημαίνει και πόνο, αλλά και πλήγμα στην αξιοπρέπεια συμπολιτών μας. Υπάρχουν ωστόσο και νομικές δυνατότητες αντίδρασης. Όταν για παράδειγμα δεν επιτρέπεται σε ένα μαύρο η είσοδος σε ένα κλαμπ, τότε εκείνος μπορεί να επικαλεστεί το νόμο περί ισότητας».

Μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της γερμανικής κοινωνίας

Το όνομα Each One Teach One του συλλόγου προέρχεται από την εποχή της δουλείας στις ΗΠΑ, όταν οι Αφροαμερικανοί δεν είχαν πρόσβαση στην Παιδεία. Όποιος παρόλα αυτά ήξερε λίγα γράμματα, ήταν υποχρεωμένος να τα μαθαίνει και σε άλλους. Σύμφωνα με την υπεύθυνη του συλλόγου για περιπτώσεις διακρίσεων «και σήμερα η μετάδοση γνώσεων παραμένει ζητούμενο, έτσι ώστε να προστατέψουμε τους μαύρους που ζουν εδώ, αλλά και για να μη συμβεί και σε άλλους αυτό που συνέβη σε κάποιον».

Οι μαζικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ με αφορμή το θάνατο του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ έχουν επαναφέρει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στη Γερμανία το ζήτημα του ρατσισμού. Δεν είναι κρίμα που χρειάζονται τέτοια γεγονότα για να στραφεί η προσοχή της γερμανικής κοινής γνώμης στο ζήτημα του ρατσισμού; ρωτά η DW: «Βιώνουμε μια εποχή προκλήσεων, απαντά η Σελίν Μπάρι. Είναι όμως και μια περίοδος ελπίδας για το ότι κάτι θα αλλάξει στη γερμανική κοινωνία, λόγω της μεγαλύτερη ευαισθητοποίησης του πληθυσμού σε ζητήματα ρατσισμού και διακρίσεων».

Πέτερ Χίλε

Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος