Κεφαλογιάννη στην ZEIT: Ζητείται βιώσιμο τουριστικό μοντέλο

Συνέντευξη της υπουργού Τουρισμού Όλγας Κεφαλογιάννη φιλοξενεί η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας DIE ZEIT, με θέμα τον μαζικό τουρισμό στην Ελλάδα, τον πληθωρισμό, αλλά και το πώς σχεδιάζει η ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει τον τουριστικό κλάδο.

Ενόψει των τουριστικών ρεκόρ που καταρρίπτει η Ελλάδα η υπουργός τονίζει πως «η δεκαετής περίοδος ανάπτυξης του τουρισμού έχει πλέον ολοκληρωθεί. Επόμενος στόχος είναι η επίτευξη μίας καλύτερης ισορροπίας,. Πρέπει να προστατεύσουμε καλύτερα τη φύση και τα πολιτιστικά μας αγαθά. Και πρέπει να βρούμε μία ισορροπία και όσον αφορά την ανάπτυξη του τουρισμού και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων στις πλέον δημοφιλείς περιοχές για τους τουρίστες».

Παρά τον τεράστιο αριθμό παραθεριστών που υποδέχεται η Ελλάδα κάθε χρόνο, η Κεφαλογιάννη θεωρεί πως ο τουρισμός μπορεί να είναι βιώσιμος, εφ' όσον η κυβέρνηση λαμβάνει και ορισμένα μέτρα για τον περιορισμό των επιπτώσεων – ιδίως στο περιβάλλον. «Η Ελλάδα, για παράδειγμα, πρωτοστατεί στην παρακολούθηση των θαλάσσιων ακτών της Μεσογείου, με στόχο να αποτρέψει τη ρύπανσή τους. Κατά συνέπεια πρέπει να λάβουμε και μέτρα για τον περιορισμό των τουριστικών δραστηριοτήτων σε ορισμένες περιοχές. […] Γι' αυτό και σε 200 παραλίες της χώρας δεν θα επιτρέπεται πλέον η εμπορική δραστηριοποίηση», προσθέτει η Κεφαλογιάννη.

Σχετικά με την εκτόξευση των τιμών στα καταλύματα, την εστίαση και αλλού, η υπουργός Τουρισμού παρατηρεί πως «ο γενικός πληθωρισμός αποτελεί πρόβλημα και στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. […] Ένας λόγος για την άνοδο των τιμών είναι όμως και η βελτίωση της ποιότητας. […] Έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα στον ξενοδοχειακό και τον γαστρονομικό κλάδο, οι οποίοι έχουν εκσυγχρονιστεί, ενώ παράλληλα έχει διατηρηθεί ο αυθεντικός χαρακτήρας των τουριστικών προορισμών, η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και το φυσικό περιβάλλον. Είναι ένα μείγμα ελκυστικό για τους επισκέπτες μας, αλλά έχει το αντίτιμό του», επισημαίνει η Ελληνίδα πολιτικός.

Όσον αφορά τέλος τους στόχους της ελληνικής κυβέρνησης στον τουριστικό κλάδο, ο σημαντικότερος εξ αυτών είναι η διαφοροποίηση του τουριστικού μοντέλου: «Προσπαθούμε να πετύχουμε έναν καλύτερο διαμοιρασμό των επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και με αυτόν τον τρόπο να επιμηκύνουμε και την τουριστική σεζόν», καταλήγει η Όλγα Κεφαλογιάννη.

Οι Εργατικοί φαίνεται να οδεύουν προς έναν θρίαμβο

Ημέρα εκλογών σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία με το Εργατικό Κόμμα να φαίνεται πως οδεύει προς μία συντριπτική νίκη.

«Το κόμμα του Κιρ Στάρμερ προβλέπεται πως θα συγκεντρώσει 484 από τις 650 έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων, ενώ οι Συντηρητικοί 64», γράφει η Süddeutsche Zeitung. Εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, «θα είναι μακράν η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων εδώ και 100 χρόνια».

Κατά την τετραετία που ο Κιρ Στάρμερ ηγείται των Εργατικών «το κόμμα έχει μετατοπιστεί ξεκάθαρα στο πολιτικό κέντρο. Το ειρωνικό είναι πως τόσο η συντηρητική Δεξιά όσο και οι ακραίοι αριστεροί πολιτικοί εκφράζουν αμφότεροι ανησυχία για τον σχηματισμό μίας μεγάλης πλειοψηφίας υπέρ του Στάρμερ: ενώ οι Συντηρητικοί φωνάζουν για μία επικίνδυνη στροφή προς τα αριστερά, οι αριστεροί στις τάξεις των Εργατικών φοβούνται πως ο Στάρμερ είναι ένας "Tory in a red tie”, δηλαδή ένας Συντηρητικός με κόκκινη [στα χρώματα του Εργατικού Κόμματος] γραβάτα».

Κατά την εφημερίδα του Μονάχου όμως η ενδεχόμενη σαρωτική επικράτηση του Στάρμερ «δεν θα αποτελέσει πρόβλημα για τη χώρα, το ακριβώς αντίθετο. Πρώτον, σε αντίθεση με τη Γερμανία, στη βρετανική πολιτική η επιρροή της αντιπολίτευσης είναι ούτως ή άλλως περιορισμένη. […] Και δεύτερον, το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει και χρειάζεται επειγόντως μία αλλαγή. Με μία μεγάλη πλειοψηφία ο Στάρμερ θα είναι σε θέση να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τη χώρα – και μάλιστα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα».

Την ίδια στιγμή μία σταθερή πλειοψηφία υπέρ ενός κεντρώου κυβερνώντος κόμματος «θα αποτελούσε καλό σημάδι όχι μόνο για τη Βρετανία, αλλά και για την Ευρώπη, η οποία βρίσκεται επί του παρόντος σε μία περίοδο πολιτικής αστάθειας. Με αυτήν [την πλειοψηφία] βέβαια έρχονται και μεγάλες ευθύνες. Και από την Παρασκευή ο Κιρ Στάρμερ θα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να αντεπεξέλθει στο βάρος αυτών των ευθυνών», τονίζει η SZ.

Τι σημαίνει η επίσκεψη Όρμπαν στο Κίεβο;

Για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής εισβολής ο Βίκτορ Όρμπαν επισκέφτηκε το Κίεβο, όπου και είχε συνάντηση με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας «επανέλαβε αυτό που λέει πάντοτε: πως η Ουκρανία πρέπει να κηρύξει κατάπαυση του πυρός, ώστε να μπορούν να ξεκινήσουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία και να λήξει επιτέλους αυτός ο φοβερός πόλεμος», γράφει η Süddeutsche Zeitung.

«Μπορεί κανείς να τα απορρίψει όλα αυτά ως λόγια ενός διεφθαρμένου αυταρχικού ηγέτη που θαυμάζει τον Ρώσο πολέμαρχο Πούτιν και καθυστερεί επανειλημμένα την αποστολή βοήθειας στο Κίεβο και την επιβολή ποινών στη Μόσχα ασκώντας βέτο στις διαδικασίες εντός ΕΕ. [...] Ωστόσο υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, επισημαίνει η εφημερίδα του Μονάχου: «το γεγονός και μόνο ότι ο Όρμπαν ταξίδεψε μόνος του στο Κίεβο είναι αξιοσημείωτο. Και η επίσκεψη αυτή ταιριάζει με τη γενικότερη συμπεριφορά του Όρμπαν στις Βρυξέλλες: ο Ούγγρος μπορεί να θεωρεί λάθος τη στήριξη της ΕΕ προς την Ουκρανία, […] όμως δεν την εμποδίζει εντελώς, δεν είναι η μαριονέτα του Πούτιν στην ΕΕ».

Η SZ σχολιάζει ακόμη πως «ως ένας έμπειρος δημαγωγός ο Όρμπαν μπορεί να αντιληφθεί τις κοινωνικές διεργασίες. Και είναι ικανός να καταλάβει πότε μία συγκεκριμένη πολιτική γραμμή, την οποία προωθούν όλες οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ, συναντά αντίσταση στην κοινωνία και μπορεί να ξεσηκώσει ένα ολόκληρο αντίρροπο κίνημα. Αυτό συνέβη στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, όπως και στην προστασία του κλίματος. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις ο Όρμπαν ήταν για καιρό ο μοναδικός στις Βρυξέλλες που εξαπέλυε οργισμένες επιθέσεις ενάντια στους πρόσφυγες και την υποτιθέμενη υστερία για το περιβάλλον. Από τότε η ευρωπαϊκή πολιτική έχει μετατοπιστεί σαφώς προς το μέρος του εξαιτίας της πίεσης από τους ψηφοφόρους. Η Ευρώπη χτίζει φράχτες και τείχη στα σύνορά της, ενώ ο αγώνας για την υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι πλέον πιο σημαντικός από τον αγώνα για οικονομικά πλεονεκτήματα στα πλαίσια του ανταγωνισμού και για επενδυτές».

Τα ανωτέρω φυσικά δεν σημαίνουν πως «ο Όρμπαν έχει δίκιο. […] Αλλά δεν θα έπρεπε να νιώθουμε κιόλας έκπληξη: Όσα λέει και απαιτεί ο Όρμπαν σήμερα, […] είναι αρκετά συχνά αυτά που τελικά κάνουν οι Ευρωπαίοι αύριο ή μεθαύριο», παρατηρεί η εφημερίδα του Μονάχου.