Η Ρωσία χρειάζεται τους Σέρβους περισσότερο από ότι οι Σέρβοι τη Ρωσία
30 Ιανουαρίου 2008
«Ο Μπους έγινε πλέον ανιαρός για τους Αμερικανούς και ασφαλώς γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πανευτυχείς» γράφει σήμερα η αυστριακή εφημερίδα Die Presse για το τελευταίο διάγγελμα προς το έθνος του Αμερικανού προέδρου: «εκείνο που μένει, είναι οι λάθος επιλογές, η κρίση στην οικονομία και τα βουνά από χρέη που αφήνει.»
Το τελευταίο διάγγελμα ήταν απλή τελετουργία
«Ο πρόεδρος εξακολουθεί να είναι πρόεδρος έστω και αν πρόκειται για το τελευταίο του διάγγελμα. Αυτή η υπενθύμιση του Μπους προς το κογκρέσο ήταν μια στιγμή αγωνιστική» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung: «αλλά οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν παρηγορούνται, ούτε και συμφιλιώνονται μαζί του. Το όγδοο διάγγελμα του Μπους προς το έθνος ήταν απλώς μια τελετουργία που κάλυψε τα ενδιάμεσα διαλείμματα των προκριματικών.»
«Στο τελευταίο διάγγελμα του Μπους κατέστη σαφές ότι αφήνει μια δηλητηριασμένη κληρονομιά» υποστηρίζει η ισπανική εφημερίδα El Pais: «από τον Μπιλ Κλίντον είχε παραλάβει πλεόνασμα στα κρατικά ταμεία, εκείνο που αφήνει όμως είναι ένα τεράστιο έλλειμμα και τη χώρα του στα πρόθυρα της οικονομικής ύφεσης. Και όλα αυτά σε έναν κόσμο που έγινε περισσότερο ανασφαλής και επικίνδυνος, όχι μόνον λόγω της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά λόγω του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε η κυβέρνηση Μπους το θέμα και κυρίως πως απάντησε.»
«Όλα θα πάνε καλά – είναι το μήνυμα του διαγγέλματος του προέδρου Μπους» παρατηρεί η ελβετική εφημερίδα Tagesanzeiger «όσο και να τα λουστράρει τα πράγματα ο πρόεδρος Μπους στο Ιράκ αφήνει μια βαριά και χρονοβόρα κληρονομιά: σύμφωνα με τον Ιρακινό υπουργό Άμυνας οι αμερικανικές δυνάμεις πρέπει να παραμείνουν μέχρι το 2018, εάν θέλουν να εμποδίσουν τη διολίσθηση του Ιράκ στο χάος.»
Οι πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες ανήκουν στην Ευρώπη
«Η Ρωσία χρειάζεται τους Σέρβους περισσότερο από ό,τι οι Σέρβοι τη Ρωσία» επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα Le Monde με αφορμή την ενδιάμεση συμφωνία της ΕΕ: «Πρέπει όμως οι Σέρβοι να βιώσουν ακόμη μια φορά το πικρό πείραμα μιας αντι-ευρωπαϊκής κυβέρνησης, για να το αντιληφθούν; Για τους Σέρβους η απώλεια μιας επαρχίας, συνιστά κάτι σαν ακρωτηριασμό, γι’ αυτό πρέπει να βοηθηθούν στην ίαση αυτής της πληγής. Η θέση τους, όπως και όλων των πρώην γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών, είναι όμως στην ΕΕ.»
«Η επιλογή μεταξύ Τάντιτς και Νίκολιτς δεν είναι τόσο μοιραία, όπως παρουσιάζεται. Η Σερβία δεν ψηφίζει Ανατολή ή Δύση» υπογραμμίζει τέλος η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau: «οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων κινούνται με την κοινή πεποίθηση ότι μπορούν να πουλήσουν τη χώρα τους ακριβότερα στην ΕΕ, εάν παίξουν για λίγο το ρωσικό χαρτί.» «Ίσως η αυτοπεποίθηση των Σέρβων να είναι υπερβολική, αλλά έχει και την καλή της πλευρά: εάν το Βελιγράδι πιστεύει ότι πρέπει να παίξει το ρωσικό χαρτί, να πουλήσει την πετρελαϊκή του βιομηχανία στην GAZPROM, να εξαρτήσει την ενεργειακή του πολιτική από τον Πούτιν και τη Μόσχα, τότε προσφέρει μια υπηρεσία στην ΕΕ: την βοηθά να αντιληφθεί ότι στις υποχρεώσεις ενός νέου μέλους δεν ανήκει η πώληση τραπεζών και βιομηχανικών μονάδων και ότι η Ευρώπη δεν είναι απλώς ο αντίποδας της Ρωσίας.»