Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μυρσίνη Ζορμπά στα ελληνικά σχολεία του Βούπερταλ και του Ντύσελντορφ.

Η Μυρσίνη Ζορμπά επισκέφθηκε τάξεις Γυμνασίων και Λυκείων, συνάντησε γονείς, αλλά και εκπαιδευτικούς και τους παρουσίασε τα διευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα, προγράμματα ανταλλαγής μαθητών και συμμετοχής σε δίκτυα σχολείων.

Στόχος αυτής της επίσκεψης της κυρίας Ζορμπά ήταν:

"Να συζητήσουμε τις ευκαιρίες που δίνονται από τα διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Καθώς όμως τα συζητούσαμε όλα αυτά, προέκυψαν μια σειρά ζητήματα που αγγίζουν την πολιτιστική μας ταυτότητα, τις σχέσεις μας, τους φόβους μας, τις προσδοκίες και τις ελπίδες που έχουμε".

Οπως μας είπε η ευρωβουλευτής παίρνει μαζί της τη δίψα των Ελλήνων μαθητών της Γερμανίας για αλληλογνωριμία και ανταλλαγές με άλλα σχολεία και μαθητές της Ευρώπης:

"Αυτό το κομμάτι του ελληνισμού και μάλιστα οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν σε ένα περιβάλλον ελληνικό και γερμανικό, έχουν μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον. Νομίζω λοιπόν ότι οφείλουμε να υποστηρίξουμε την προσπάθεια τους να κατανοήσουν τις αντιφάσεις που υπάρχουν και τη νέα κατάσταση, στην οποία ζούμε. Κάτι που σημαίνει μεγάλες απαιτήσεις από την εκπαίδευση διότι για να ενταχθούμε στο περιβάλλον της νέας οικονομίας και για να μην βγάζει το ελληνικό σχολείο ανέργους, πρέπει να γνωρίζουμε καλά δύο γλώσσες, αν είναι δυνατόν και μια τρίτη. Μόνον έτσι νοιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και με τους άλλους, είτε είναι Γερμανοί, είτε είναι Τούρκοι, είτε όποιος άλλος βρίσκεται στο άμεσο περιβάλλον μας. Είναι αναγκαίο όμως να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες επικοινωνίας που υπάρχουν εδώ. Βρισκόμαστε στο κέντρο της Ευρώπης. Δεν πρέπει να νιώθουμε αποκλεισμένοι και διστακτικοί, αλλά να νιώθουμε πως έχουμε να κερδίσουμε απ' όλο αυτόν τον πλούτο που υπάρχει γύρω μας."

Οντως υπάρχει στη Γερμανία ποικιλομορφία πολιτισμών, λαών και νοοτροπιών. Πόσο ανοιχτά είναι όμως τα αμιγή ελληνικά σχολεία προς το περιβάλλον τους; Στη συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς στο Ντύσελντορφ διαπιστώθηκε ότι μόνον ορισμένα σχολεία ή μάλλον ορισμένες τάξεις με συγκεκριμένους καθηγητές έχουν κάνει ορισμένα βήματα για να γνωρίσουν απλώς τα γειτονικά τους γερμανικά σχολεία. Επίσης τα αμιγή ελληνικά σχολεία δεν έχουν επαφή, ούτε με τα ελληνικά ενταγμένα σχολεία στο γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Οι δύο καθηγητές όμως που παρεβρέθηκαν στη σύσκεψη από τα ελληνικά ενταγμένα σχολεία του Ντύσελντορφ και του Κρέφελντ εδώ και εννιά χρόνια συμμετέχουν τουλάχιστον σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμα και σε ανταλλαγές μαθητών.

Τί προσφέρουν στους Ελληνες μαθητές των σχολείων τους αυτά τα προγράμματα μας λέει η Κατερίνα Γιαννικάκη-Χάνε από το ενταγμένο σχολείο του Ντύσελντορφ:

"Τα παιδιά που παίρνουν μέρος σ' αυτά τα προγράμματα κατ' αρχήν καλλιεργούν τη γλώσσα, την όποια χρησιμοποιούμε επί τόπου, την αγγλική, την ιταλική ή την ελληνική. Το σπουδαιότερο είναι όμως οι εμπειρίες που κάνουν μέσω αυτών των προγραμμάτων, διότι στην επιστροφή φέρνουν μαζί τους πολλές εμπειρίες από τον πολιστισμό της κάθε χώρας και από τις συνθήκες της οικογένειας στην οποία μένουν. Αυτός είναι και ο σκοπός της εκπαίδευσης ενός γερμανικού σχολείου στη σημερινή εποχή: να μπορεί το κάθε παιδί ελεύθερο να διακινείται, όπου θέλει. Γι' αυτό αν ξέρει τρεις γλώσσες τουλάχιστον μπορεί να προσαρμόζεται σε κάθε κοινωνία, και επομένως μπορεί να βρει θέση εργασίας σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα κι αν βρεθεί".

Την ίδια εμπειρία έχει και ο καθηγητής από το Κρέφελντ Σπύρος Σωτηρίου, ο οποίος μάλιστα είπε πως για να συμμετέχεις σ' αυτά τα προγράμματα χρειάζεται ζήλος και ενδιαφέρον:

"Οι συνεργασίες αυτές είναι συνδεδεμένες με αρκετή δουλειά, πολύ κουράγιο και μεγάλο ενδιαφέρον. Οι συνάδελφοι που συμμετέχουν σε ένα τέτοιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα πρέπει να εργαστούν εκτός ωραρίου, εάν δεν εργασθούν εκτός ωραρίου, δεν χρειάζεται καν να ασχοληθούν με το πρόγραμμα γιατί δεν πρόκειται για τουρισμό. Το κάθε πρόγραμμα είναι μια εκπαιδευτική δραστηριότητα από την οποία μπορούν ωφεληθούν τα παιδιά. Και τα παιδιά μπορούν να ωφεληθούν μόνον, όταν ο συνάδελφος δώσει κάτι παραπάνω από τον εαυτό του".

Μπορούν τα αμιγή ελληνικά σχολεία να κάνουν αυτό το βήμα; Μήπως είναι αδύνατον; Μήπως και το νομικό καθεστώς των αμιγών ελληνικών σχολείων αποτελεί εμπόδιο για τη συμμετοχή σ' αυτά τα προγράμματα;

Βιβή Παπαναγιώτου