Γιατί είναι τόσο περίπλοκη η αγορά εισιτηρίων για τα ΜΜΜ;

Επιτέλους διακοπές. Επιτέλους φίλοι, οικογένεια και ταξίδια σε νέες πόλεις και χώρες. Όμως ορισμένες φορές στο αεροδρόμιο ή τον σιδηροδρομικό σταθμό, σας περιμένει μία ακόμη απογοήτευση: περίπλοκα μηχανήματα εισιτηρίων για τοπικές μεταφορές. Πώς μπορεί να ξέρετε σε ποια οικιστική ζώνη είναι το σπίτι της θείας Λάουρας; Ισχύει το επίπεδο τιμών Α ή Β για τη διεύθυνση του τάδε ξενοδοχείου; Ο γιος σας ταξιδεύει δωρεάν στην ηλικία των οκτώ ετών;

Η περίπλοκη διαδικασία αγχώνει τους επιβάτες

Στη Γενεύη της Ελβετίας, η Σάμα Μαμάντοβα και ο Καρίμ Χάμτζα στέκονται μπροστά στο μηχάνημα εισιτηρίων και σκέφτονται: «Τι αποστάσεις θα καλύψουμε σήμερα; Είναι οικονομικότερα τα μεμονωμένα εισιτήρια ή ένα ημερήσιο; Έχουμε έκπτωση στο εισιτήριο του τρένου μας; Και τι γίνεται με τον σκύλο μας;» Εν τω μεταξύ, το τραμ φτάνει και φεύγει ξανά, χωρίς να προλαβαίνουν να επιβιβαστούν.

«Γιατί είναι τόσο περίπλοκο;» αναστενάζει ενοχλημένη η Μαμάντοβα. Στη Γενεύη υπάρχει μονάχα ένα εισιτήριο για ολόκληρη την πόλη και το τραμ τρέχει κάθε λεπτό. Σε άλλα μέρη με σπάνιες δημόσιες συγκοινωνίες, πολλοί επιβάτες αγχώνονται όταν πλησιάζει το λεωφορείο και εκείνοι ακόμη ταλαιπωρούνται στο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων.

«Το θέμα των "περίπλοκων μηχανών" είναι ένα αιώνιο ζήτημα», λέει ο ψυχολόγος Μαρκ Χάσεντσαλ στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Όμως αυτό δεν έχει να κάνει με το μηχάνημα, αλλά με τα περίπλοκα συστήματα τιμολόγησης». Επιπλέον, το γεγονός ότι τα μηχανήματα βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και ενίοτε υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι πίσω σου, «προκαλεί ακόμη περισσότερο άγχος και κάνει τη διαδικασία ακόμα πιο δύσκολη». Ορισμένοι καταλήγουν να προτιμούν την οδήγηση σε μποτιλιάρισμα από το να χρησιμοποιήσουν τα περίπλοκα συστήματα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ άλλοι φοβούνται μη στιγματιστούν ως «λαθρεπιβάτες» έχοντας αγοράσει το λάθος εισιτήριο.

Οι επιβάτες επιθυμούν τη βολικότερη επιλογή

Δεν είναι περίεργο που το μηνίαίο εισιτήριο των 49 ευρώ στη Γερμανία είναι τόσο δημοφιλές: «Όχι μόνο λόγω της τιμής, αλλά και επειδή οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούν για τις κατηγορίες εισιτηρίων», λέει ο Τόρστεν Στάπελκαμπ, καθηγητής στο πρόγραμμα σπουδών "Design & Mobility" στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών Χοφ. «Οι πολλές παράμετροι μπερδεύουν τους ανθρώπους», λέει ο Στάπελκαμπ. «Υπάρχουν συστήματα που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε ένας καθηγητής που έχει θετική στάση απέναντι στην τεχνολογία και τη χρήση των δημόσιων συγκοινωνιών, λόγω της περίπλοκης διαδικασίας - επομένως κάτι πάει στραβά».

Οι αυτόματοι πωλητές αναπτύσσονται συχνά από επιστήμονες υπολογιστών, μηχανικούς και τεχνικούς που τους αρέσει να κατασκευάζουν πληθώρα λειτουργιών, λέει ο Στάπελκαμπ, δίχως να δίνεται πάντοτε έμφαση στην επαφή με τους χρήστες. Η ζούγκλα των τιμολογήσεων είναι επίσης περιττή: «Η βελτίωση είναι καλύτερη από την απλοποίηση». Σε πολλές περιπτώσεις, οι ενώσεις σκέφτονται καθαρά οικονομικά: «Τι κόστος έχουμε, πόσο ακριβά πρέπει να είναι τα εισιτήρια;» Ο Στάπελκαμπ λέει πως «θα μπορούσαν επίσης να σκεφτούν: Πόσους περισσότερους πελάτες θα είχαμε αν το σύστημα δεν ήταν τόσο συγκεχυμένο, τόσο δύσκολο στη χρήση και τόσο μακριά από την πραγματική ζήτηση;»

Τέλος στα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων;

Ο Χάσεντσαλ, πάντως, εκτιμά πως η απογοήτευση με τα εκδοτήρια εισιτηρίων φτάνει στο τέλος της λόγω των εφαρμογών. Η αγορά εισιτηρίων μέσω κινητού τηλεφώνου θα κάνει τελικά τα μηχανήματα περιττά.

Φυσικά, οι πελάτες θα πρέπει επίσης να διαλέξουν εισιτήριο από το μενού που προσφέρεται στην εφαρμογή. «Αλλά η μεγάλη διαφορά είναι ότι μπορούν να το κάνουν από τον καναπέ του σπιτιού τους με τη δική τους συσκευή, χωρίς πίεση χρόνου», εξηγεί ο Χάσεντσαλ.

Πλέον υπάρχουν επίσης συστήματα όπως το eezy.nrw στην Ένωση Μεταφορών Ρήνου-Ρουρ στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Οι επιβάτες ελέγχονται μέσω μιας εφαρμογής κινητού τηλεφώνου κατά την επιβίβαση στο λεωφορείο και το τρένο, καθώς και κατά την αποβίβασή τους. Τα έξοδα της διαδρομής υπολογίζονται σύμφωνα με μια βασική τιμή και την απόσταση που διανύθηκε, ενώ υπάρχει και μία ανώτατη τιμή ανά μήνα. Το όνομα του εν λόγω συστήματος ακούγεται εξάλλου όπως η αγγλική λέξη “easy”: κάτι δηλαδή εύκολο.

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς