UNICEF: το 10% των παιδιών στη Γερμανία ζει κάτω από το όριο της φτώχειας

�ς.

Συγκεκριμένα στη Γερμανία ένα στα δέκα παιδιά ζει σε συνθήκες φτώχειας. Αυτό σημαίνει 1,5 εκατ. παιδιά και νέοι ζουν σε οικογένειες με εισόδημα κάτω των 9.000 Ευρώ το χρόνο, δηλαδή με ετήσιο εισόδημα λιγότερο από το μισό του μέσου εισοδήματος στη χώρα. Η Γερμανία κατέχει τη δωδέκατη θέση στην παγκόσμια λίστα παιδικής φτώχειας με ποσοστό 10%. Το 1990 το ποσοστό ήταν 7%. Οι βόρειοι γείτονές της αντίθετα, η Δανία, η Φινλανδία και η Νορβηγία, παραμένουν σταθερά κάτω από το 3% και είναι έτσι οι μόνες χώρες, όπου η παιδική φτώχεια δε γνώρισε τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια αύξηση.

Οι παράγοντες που σχετίζονται με την παιδική φτώχεια είναι πολλοί, ένας από τους πιο βασικούς είναι η κατανομή των επιδομάτων για το παιδί. Τα κριτήρια που αφορούν το επίδομα δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες, τουλάχιστον στη Γερμανία, εξηγεί ο οικονομολόγος Μίχαελ Φέρτιχ.

«Το επίδομα του παιδιού καθορίζεται ανάλογα με τον αριθμό παιδιών σε μια οικογένεια και όχι σύμφωνα με το εισόδημά της. Έτσι κάποιος με ετήσιο εισόδημα 100.000 Ευρώ παίρνει το ίδιο επίδομα με κάποιον που έχει τον ίδιο αριθμό παιδιών, αλλά εισόδημα 20.000 Ευρώ το χρόνο. Το σύστημα αυτό δεν έχει κανένα νόημα.»

Πιο σωστό είναι να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες της οικογενείας, σύμφωνα με την έρευνα της UNICEF. Στις περισσότερες χώρες τα έξοδα για την κοινωνική πρόνοια αυξήθηκαν. Οι πολιτικές προτεραιότητες όμως, παίζουν και αυτές το ρόλο τους. Τα χρήματα της πρόνοιας επενδύονται στην υγεία και το ασφαλιστικό. Η οικογένεια και το παιδί δεν είναι πια στις προτεραιότητές της.

Η παιδική φτώχεια οδηγεί σε φαύλο κύκλο. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες πενίας δεν στερούνται μόνο υλικών αγαθών. Έχουν κοινωνικά προβλήματα, καθώς συχνά περιθωριοποιούνται λόγω της φτώχειας της οικογένειάς τους, ενώ δεν χαίρουν καλής εκπαίδευσης και ως εκ τούτου δεν έχουν αργότερα τις ίδιες δυνατότητες με τους συνομήλικούς τους. Ένας από τους επιστήμονες που έλαβαν μέρος στην έρευνα της UNICEF, ο Πέτερ Άνταμσον, υποστηρίζει:

«Παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες φτώχειας ξεκινούν με ένα μεγάλο έλλειμμα, το οποίο επηρεάζει τη μετέπειτα πορεία τους. Η σχέση παιδικής φτώχειας και ποικίλων προβλημάτων σε ώριμη ηλικία είναι δεδομένη, οι στατιστικές είναι ξεκάθαρες.»

Η έρευνα επισημαίνει ακόμη, πως παιδιά που μεγαλώνουν με ένα μόνο γονέα αντιμετωπίζουν συχνότερα το φάσμα της φτώχειας από παιδιά που μεγαλώνουν και με τους δυο γονείς. Το παιδί δεν αποτελεί ρίσκο για ένα ζευγάρι, σύμφωνα με την έρευνα. Επίσης τα παιδιά των μεταναστών πέφτουν συχνότερα θύματα της φτώχειας. Όσο λιγότερος είναι ο χρόνος παραμονής στη νέα πατρίδα, τόσο υψηλότερο είναι το ποσοστό φτώχειας στις οικογένειες των μεταναστών. Αλλά και η κατάσταση της αγοράς εργασίας επηρεάζει άμεσα το φαινόμενο: η ανεργία πάει χέρι-χέρι με την παιδική φτώχεια. Δεν είναι τυχαίο πως το φαινόμενο οξύνθηκε σε χώρες όπου τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων μειώθηκαν, όπως στη Γερμανία και την Ουγγαρία.

Η έρευνα δεν μπορεί να απαντήσει ασφαλώς σε όλα τα ερωτήματα, ούτε να δώσει συνταγές και πατέντες στις διάφορες κυβερνήσεις. Σκοπός της είναι να θέσει στο επίκεντρο την παιδική φτώχεια και στις ανεπτυγμένες χώρες, όπου ως τώρα δεν αποτελούσε κύριο ζήτημα.