60ά γενέθλια του Ντανιέλ κον Μπεντίτ: από τον «κόκκινο Ντάνι» στον ηγέτη των πράσινων Ευρωβουλευτών.

Αγαπημένος του ρόλος είναι του ασυμβίβαστου, πότε από άμβωνος, πότε με δηκτική ειρωνία: «Μετά την ακρόαση διαπιστώνουμε ότι ο πιανίστας θα παίζει όμποε, ο βιολιστής θα χτυπάει τα τύμπανα και στο τέλος θα ακούγονται όλοι παράφωνοι», έλεγε μαχόμενος κατά της επιτροπής του Μανουέλ Μπαρόζο και τα προβλήματα που είχαν ανακύψει στη σύνθεσή της με αφορμή τον ιταλό υποψήφιο επίτροπο Ρόκο Μπουτιγιόνε.

Ακροατήριο έχει πάντα, ακόμα και όταν κουράζει με τις μακροσκελής αναλύσεις του. Στο ευρωκοινοβούλιο ανήκει πλέον στα έμπειρα στελέχη του που κινούν τα νήματα. «Αγαπώ τη δουλειά μου στο ευρωκοινοβούλιο. Η Ευρώπη με γοητεύει και θέλω να δουλέψω γι΄ αυτήν. Περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη Ευρώπη», δήλωνε πριν από χρόνια. Το πάθος είναι από τα χαρακτηριστικά που σφραγίζουν την πολιτική του διαδρομή.

Το Μάη του 68, ως «κόκκινος Ντάνι», βρέθηκε πρωτοπόρος του φοιτητικού κινήματος στη Γαλλία, στη συνέχεια πρωτεργάτης του κινήματος των Πρασίνων στη Γερμανία στις δεκαετίες του 70 και του 80, «πολυπολιτισμικός» υπεύθυνος του δήμου Φραγκφούρτης, από το 1994 στο ευρωκοινοβούλιο, στην αρχή ως Γερμανός, αργότερα ως Γάλλος, τώρα ξανά ως Γερμανός. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως «ευρωπαίος Πράσινος».

Αναπολώντας την ταραγμένη εποχή του 68 έλεγε σε παλαιότερη συνέντευξή του ότι «ήταν μια φοβερά έντονη και ωραία εποχή. Αλλά όταν έχεις μία ωραία ερωτική βραδυά, δεν παραμένεις σ΄ αυτή τη μία, μα προσπαθείς να την ξαναζήσεις. Εγώ συνέχισα να ασκώ πολιτική και γι΄ αυτό λέω: υποστηρίζω απόλυτα όλα όσα έκανα το 68 και αυτό που έχω γίνει σήμερα».

Στην πολιτική του διαδρομή διασταυρώνεται συνέχεια με τον κατά τρία χρόνια νεώτερό του Γιόσκα Φίσερ που θεωρεί τον Ντάνιελ κον Μπέντιτ φίλο του, ο οποίος δεν διστάζει να εκφράσει δημόσια τη γνώμη του για τον πράσινο υπουργό Εξωτερικών. «Κατ΄αρχήν μου αρέσει να ρισκάρω και βρίσκω έξοχο να λέγονται πράγματα που όλοι έχουν στο μυαλό τους», έλεγε πριν από δύο χρόνια ανακηρύσσοντας το Φίσερ σε υπουργό Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φέρνοντας τότε σε δύσκολη θέση το γερμανό υπουργό Εξωτερικών. Η δική του θέση είναι ευκολότερη από του Φίσερ. Δεν έχει τις ευθύνες άσκησης κυβερνητικής εξουσίας και στο ευρωκοινοβούλιο οι Πράσινοι είναι αντιπολίτευση.