«Χρειαζόμαστε περισσότερη ποίηση, μουσική, τέχνη»

Υπάρχει τελικά διαφυγή από το αδιέξοδο των δύσκολων καιρών που περνά η ανθρωπότητα σε κάθε γωνιά της γης, με τρομοκρατικές επιθέσεις, με πολιτικούς σαν τον Ντόναλντ Τραμπ, με διαρκή οικονομική κρίση; Στο ερώτημα απαντά θετικά ο Κάσπερ Κένιχ. Είναι ειδικός τέχνης και επιμελητής της μεγάλης υπαίθριας έκθεσης γλυπτών που θα γίνει και πάλι τον Ιούνιο μετά από δέκα χρόνια στο Μίνστερ.

Η τέχνη ως αποκούμπι

Το 2017 εξάλλου είναι η χρονιά με τις περισσότερες εκθέσεις έργων τέχνης. Η Documenta στην Αθήνα και το Κάσελ, η Bienalle στη Βενετία, την Κωνσταντινούπολη και τη Λυών, η έκθεση γλυπτών στο Μίνστερ, τόσα πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα σπάνια συμπίπτουν μέσα σε ένα χρόνο. Υπερβολική δοσολογία τέχνης; «Δεν το πιστεύω, όλα είναι διαφορετικά», λέει ο Κάσπερ Κένιχ μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία DLF.

«Θεωρώ ότι αυτό το καλοκαίρι θα γράψει ιστορία γιατί η  κατάσταση είναι κρίσιμη, γιατί υπάρχουν άνθρωποι αυταρχικοί όπως ο Τραμπ που δηλώνουν ότι θέλουν να φτιάξουν ένα τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, που θα πληρώσουν οι Μεξικάνοι. Τέτοιες συμπεριφορές είναι αηδιαστικές… Βλέπουμε παντού ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και η τέχνη δεν πρόκειται να σώσει τον κόσμο, ούτε οπωσδήποτε να τον βελτιώσει, αλλά να τον ευαισθητοποιήσει και να τον βοηθήσει να ξεφύγει από τον λαϊκισμό, να τον απελευθερώσει».

Χαρά Θεού λοιπόν για τους λάτρεις της τέχνης, αλλά και πηγή δύναμης για όσους βιώνουν την κρίση, την πνευματική κρίση σε μια εποχή που όλα γίνονται πιο δύσκολα, πιο περίπλοκα;

Τέχνη για όλα τα βαλάντια

«Ακριβώς, δεν θα το περιόριζα μόνο στη τέχνη, Χρειαζόμαστε περισσότερη ποίηση, περισσότερη μουσική, περισσότερη φιλοσοφία», τονίζει ο γερμανός ειδήμων. «Χρειαζόμαστε κάτι που να αξίζει τον κόπο να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση, να συζητάμε». Και η τέχνη δεν είναι απαραίτητο να πηγάζει από την πολιτική ή να εστιάζει στην πολιτική. Στο Μίνστερ για παράδειγμα, όπως λέει ο Κένιχ, στο πρώτο πλάνο είναι η τέχνη, το αισθητικό αποτέλεσμα. «Η τέχνη είναι εξαιρετικά σημαντική, αλλά δεν πρέπει κανείς να της προσδίδει υπερβολική σημασία», προσθέτει.

Η τέχνη ωστόσο κοστίζει, όχι μόνο για τον καλλιτέχνη αλλά και για τους φιλότεχνους που θα ήθελαν να επισκεφθούν τη Documenta στην Αθήνα, ή τη Bienale στη Βενετία. Είναι άραγε η τέχνη για την ελίτ; «Όχι, μπορείτε να πετάξετε στην Αθήνα με 150 ευρώ, μπορείτε να μείνετε φτηνά στην πόλη. Και στο Κάσελ μπορείτε να πάτε με το Ιντερσίτι, ίσως να είναι ακριβό. Αλλά στο Μίνστερ, μπορείτε να νοικιάσετε ένα ποδήλατο με 5 ευρώ την ημέρα και να περιηγηθείτε όλα τα γλυπτά».     

DLF/ Γιόνας Ρίζε/ Ειρήνη Αναστασοπούλου