1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Το φάντασμα του πληθωρισμού

Στρασβούργο, Γιάννης Παπαδημητρίου14 Ιουλίου 2008

Το φάντασμα του πληθωρισμού πάνω από την Ευρώπη: η αποδυνάμωση της ζήτησης και η ενεργειακή ανεπάρκεια ενισχύουν τον στασιμοπληθωρισμό

https://p.dw.com/p/EcAV
Εικόνα: AP

Το φάντασμα του πληθωρισμού πλανάται πάνω από την Ευρώπη. 4% ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη, σχεδόν 5% στην Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αναζητεί λύσεις, η προεδρία του Νικολά Σαρκοζί υπόσχεται μία «Ευρώπη πιο κοντά στον πολίτη». Πού οφείλεται όμως η άνοδος του πληθωρισμού; Μία πρώτη απάντηση από τον Αυστριακό ευρωβουλευτή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Πάουλ Ρύμπιχ:

«Ο πληθωρισμός είναι παγκόσμιο πρόβλημα. ΄Εχουμε άλλωστε μεγάλες αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία. Μέχρι σήμερα η παραγωγή ενέργειας και η αγροτική παραγωγή ήταν πλήρως διαχωρισμένες. Τα τελευταία χρόνια όμως αυτές οι δύο αγορές έρχονται πιο κοντά. ΄Ετσι, η αύξηση του ενεργειακού κόστους συμπαρασύρει και τις τιμές των αγροτικών προϊόντων»

Ορατός ο κίνδυνος στασιμοπληθωρισμού

EU Parlament in Brüssel

Ο Πάουλ Ρύμπιχ, διδάκτωρ μηχανολογίας, έχει διατελέσει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων και του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Αυστρίας. Με την εμπειρία του υποστηρίζει ότι η αποδυνάμωση της ζήτησης και η ενεργειακή ανεπάρκεια είναι οι κύριες αιτίες της σημερινής οικονομικής στασιμότητας. Μπορεί άραγε η σημερινή συγκυρία να μας οδηγήσει και σε στασιμοπληθωρισμό, δηλαδή στο καταστροφικό μείγμα υψηλού πληθωρισμού και μηδενικής ή ακόμα και αρνητικής οικονομικής ανάπτυξης;

«Φυσικά δεν αποκλείεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο» δηλώνει ο Πάουλ Ρύμπιχ στην Deutsche Welle. «Η μαζική απώλεια θέσεων εργασίας και η απώλεια εισοδήματος μπορεί να οδηγήσουν σε στασιμοπληθωρισμό, εκτός αν λάβουμε γενναία μέτρα. Και τα μέτρα αυτά δεν μπορεί να είναι παρά η αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας με παράλληλη αύξηση της αγροτικής παραγωγής, δηλαδή ουσιαστικά η καλύτερη αξιοποίηση των φυσικών πόρων που υπάρχουν εν αφθονία στην Ευρώπη των 27»

Εισαγόμενο πρόβλημα ο πληθωρισμός

Ο καθηγητής και ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Παπαστάμκος συμφωνεί ότι ο πληθωρισμός είναι εισαγόμενο πρόβλημα. Πιστεύει όμως ότι κατ΄αρχήν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μέτρα νομισματικής πολιτικής :

Paul RÜBIG MEP
Ο κ. ΡύμπιχΕικόνα: European Parliament

«Είναι εισαγόμενο το πρόβλημα, ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση έχει μεριμνήσει μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη σταθερότητα των τιμών. Τώρα σε ό,τι αφορά το συγκυριακό φαινόμενο του πληθωρισμού είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, δηλαδή έχουμε αύξηση στις τιμές πετρελαιοειδών και το κόστος μετακυλίεται στους καταναλωτές. Επιπλέον έρχεται η ακρίβεια στα βασικά είδη τροφίμων να πυροδοτήσει το φαινόμενο του πληθωρισμού».

Από την πλευρά του ο Πάουλ Ρύμπιχ εστιάζει κυρίως στην φορολογική πολιτική :

«Η φορολογική πολιτική έχει σημαντικό ρόλο. Χρειαζόμαστε μία αναδιανομή των εσόδων από τους ενεργειακούς φόρους. Αυτά τα έσοδα πρέπει να έχουν αντίκρυσμα στο εισόδημα των πολιτών. Πρέπει λοιπόν να αυξήσουμε το ακαθάριστο εισόδημα για τους Ευρωπαίους πολίτες, αλλά την ίδια στιγμή να μειώσουμε το κόστος για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. ΄Ετσι, μειώνουμε και τον κίνδυνο στασιμοπληθωρισμού».

Οι γαλλικές προσδοκίες

Frankreich EU Nicolas Sarkozy vor EU Parlament in Straßburg
Εικόνα: AP

Η γαλλική προεδρία στην Ε.Ε. υπόσχεται μία «Ευρώπη κοντά στον πολίτη». Οι πρώτες εντυπώσεις από την προεδρία του Νικολά Σαρκοζί είναι πολύ θετικές. Ωστόσο, ο επικεφαλής της πολιτικής ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, Φράνσις Βουρτς, ασκεί κριτική στον πρόεδρο της Γαλλίας και υποστηρίζει ότι είχε δώσει παρόμοιες υποσχέσεις, χωρίς αντίκρυσμα, πριν από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές:

«΄Ηταν ψεύτικες οι υποσχέσεις που έδωσε ο Σαρκοζί. Βέβαια πολλοί τις πίστεψαν, αλλά στην πράξη δεν έκανε τίποτε από αυτά που υποσχέθηκε. Το αντίθετο: η θεωρία του είναι ότι οι μισθοί θα πρέπει να παραμείνουν χαμηλοί για να διατηρήσει η οικονομία την ανταγωνιστικότητά της. Νομίζω ότι αυτό είναι το αντίθετο της πραγματικά φιλολαϊκής κοινωνικής πολιτικής».