Το Ιράν αποσφραγίζει τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις: απειλείται η τολμηρή στρατηγική του διαλόγου
2 Αυγούστου 2005Μετά την απόφαση του Ιράν να συνεχίσει το ατομικό του πρόγραμμα και τον διορισμό του υπερσυντηρητικού πολιτικού Αλί Λαριτζανί ως υπουργού Εξωτερικών ο γερμανικός τύπος σχολιάζει:
Die Welt: «Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να αναλογιστούν, τι μέλει γενέσθαι, εάν ο κριτικός διάλογος με το Ιράν αποτύχει. Και εδώ πρέπει κανείς να ξεκαθαρίσει ότι το Ιράν δεν φοβάται ούτε το ΣΑ του ΟΗΕ. Δεν αισθάνεται να απειλείται, διότι Κίνα και Ρωσία αποκλείεται να ψηφίσουν κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης.»
Tageszeitung: «Η Ευρώπη έχασε την ευκαιρία της αλλαγής στάσης της Τεχεράνης. Η ευρωπαϊκή τρόικα είναι κολλημένη στον τοίχο, αφού τώρα πια δεν απομένει παρά ο σκληρός δρόμος των κυρώσεων στις οποίες επιμένει η Ουάσιγκτον. Παρ’ όλα αυτά οι Ευρωπαίοι προτίθενται να προσφέρουν διάφορα ανταλλάγματα για να εμποδίσουν στο παρά πέντε μια κρίση. Αποκλείεται όμως να τα αποδεχθούν οι εξτρεμιστές που κυβερνούν τώρα το Ιράν γιατί το αντίτιμο θα είναι ο τερματισμός εμπλουτισμού ουρανίου, η απεμπόληση του μεγαλόπνοου προγράμματός τους. Εάν η Ευρώπη είχε επιμείνει περισσότερο στην αύξηση των ελέγχων και στην υποστήριξη των μεταρρυθμίσεων του Ιράν, έτσι ώστε ολόκληρη η περιοχή να χαρακτηριστεί ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά, τότε θα υπήρχε η πιθανότητα να μειώσει τον κίνδυνο της μετατροπής του Ιράν σε ατομική δύναμη και ασφαλώς θα μπορούσε να αποσοβήσει τον κίνδυνο μιας στρατιωτικής επίθεσης κατά της ισλαμικής δημοκρατίας του Ιράν.»
Frankfurter Rundschau: «Τα περιθώρια των Ευρωπαίων περιορίστηκαν αισθητά. Από τη μια η Ουάσιγκτον που επιμένει σε μια σκληρότερη και επιθετικότερη γραμμή πλεύσης έναντι του Ιράν, από την άλλη οι σκληροπυρηνικοί Ιρανοί που τώρα κυβερνούν παγιδεύουν τον διάλογο και τον οδηγούν μάλλον στο αδιέξοδο και τον τερματισμό, παρά σε ένα αίσιο τέλος. Η τολμηρή στρατηγική του διαλόγου απειλείται από μια σοβαρή κρίση.»
Ο θάνατος του Σαουδάραβα μονάρχη Φαχντ θέτει ξανά επί τάπητος το μέλλον της Σαουδικής Αραβίας.
Süddeutsche Zeitung: «Ήδη ο νέος μονάρχης, διάδοχος και κατ’ ουσία μονάρχης εδώ και μια δεκαετία, είναι γέρος. Το μέλλον της Σαουδικής Αραβίας φαίνεται όμως ότι θα αποσαφηνιστεί με το τέλος της βασιλείας του. Γιατί; Διότι οι νεαρότεροι σε ηλικία πρίγκιπες, γύρω στους 43 τον αριθμό, όλοι επίδοξοι διάδοχοι, δεν έχουν ενιαία θέση για το μέλλον της χώρας τους: πρέπει η Σαουδική Αραβία να είναι φιλοδυτική ή αντιδυτική; Παρ’ όλα αυτά οι ασκοί του Αιόλου, που ακόμη δεν έχουν ανοίξει, όπως η ανεργία, η ιδεολογική και κοινωνική κάλυψη της Αλ-Κάιντα, ο αυταρχισμός και οι μηχανισμοί καταπίεσης των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και των σιιτών πιέζουν αυτή τη στιγμή τον νέο μονάρχη, ο οποίος πρέπει να επιληφθεί αυτών των ζητημάτων όσο γίνεται πιο γρήγορα.»
Τέλος η Die Welt: «Η ‘μοναρχία της ερήμου’ πρέπει τώρα να αποφασίσει: θα ταχθεί με το μέρος των ισλαμιστών, των ζηλωτών του ισλαμιστικού εξτρεμισμού ή θα αποδεχθεί την μετριοπαθή μετεξέλιξη της κοινωνίας της σε ισλαμικά ασφαλώς πλαίσια; Ο Αμπντουλάχ επέτρεψε την άνοιξη να γίνουν δημοτικές εκλογές, μάλλον έχει πάρει απόφαση για το δεύτερο. Ο δρόμος όμως θα είναι μακρύς, διότι οι μεταρρυθμίσεις έρχονται με το σταγονόμετρο. Θα προλάβει ο νέος, γηραιός μονάρχης;»