Τουρκική νεολαία: Περισσότερο ψωμί, παιδεία, ελευθερία

Ο αντίκτυπος της μεγάλης ήττας του προέδρου Ερντογάν στις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου έχει ανοίξει διαύλους διαλόγου ανάμεσα στον Tούρκο πρόεδρο και τον αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Οζγκιούρ Οζέλ. Για πρώτη φορά συζητούν τα μεγάλα προβλήματα της τουρκικής κοινωνίας, όπως η οικονομία αλλά και η δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Τούρκος πρόεδρος μιλά για μια ήπια περίοδο όπου όλα θα συζητηθούν, αν και ο ίδιος ενδιαφέρεται περισσότερο να πείσει την αντιπολίτευση να ψηφίσουν υπέρ ενός νέου συντάγματος που θα οδηγήσει στην επανεκλογή του. Παρ' όλα αυτά, αυτή δεν είναι μια περίοδος σκληρών αντιπαραθέσεων, άρα είναι και μια ευκαιρία για τους νέους να εκφραστούν πιο ελεύθερα για το πώς βλέπουν το μέλλον τους σε αυτή τη χώρα.

Αυτοπροσδιορίζονται ως κεμαλιστές

Οι απαντήσεις που έδωσαν σε μεγάλη έρευνα για τις «Κοινωνικές αξίες της τουρκικής νεολαίας στο κατώφλι του Δεύτερου Αιώνα της Τουρκίας» έδειξαν τι θέλουν και τι δεν θέλουν από τη ζωή τους στην Τουρκία και πώς προσδιορίζουν τον εαυτό τους. Ήταν μια μεγάλη έρευνα σε 78 επαρχίες της Τουρκίας όπου συμμετείχαν 3.147 άτομα από 15-29 ετών. Τι έδειξε η έρευνα: Ότι πάνω από το 71% των νέων, οι περισσότεροι φοιτητές, είναι δυσαρεστημένοι από το επίπεδο εκπαίδευσης που τους παρέχεται. Θεωρούν ότι δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες, στις οποίες δεν δίδονται ίσες ευκαιρίες. Ένα μεγάλο ποσοστό, 56%,  θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό εάν βρουν ευκαιρία. Αυτό το ποσοστό φτάνει το 60% στους νέους μεταξύ 15-24 ετών. Τα δύο τρίτα των νέων πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης στην Τουρκία και δίνουν μεγαλύτερη προτεραιότητα στην «ισότητα» και την «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Αυτοπροσδιορίζονται κατ’ αρχήν ως «Ατατουρκιστές (Κεμαλιστές)», και κατά δεύτερον, εθνικιστές, ωστόσο είναι πολύ χαμηλό το ποσοστό των νέων που αυτοπροσδιορίζονται ως Ισλαμιστές. Οι σημαντικότερες αξίες της Τουρκικής Δημοκρατίας κατά τους νέους της Τουρκίας είναι η «ανεξαρτησία», η «κοσμικότητα» και ο «ελευθερισμός». Τελικά ζητούν να υπάρξει μια ισχυρή οικονομία, να διασφαλιστεί η δικαιοσύνη, να βελτιωθεί η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική ισότητα και η προστασία του περιβάλλοντος. Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα λύσει όλα τα προβλήματα, και πλέον δεν έχει την πολυτέλεια να μην εκπληρώσει έστω κάποια από αυτά.