Τι απέμεινε από το πάρκο Γκεζί;

Έναν χρόνο μετά οι εικόνες είναι παρόμοιες. Αντλίες νερού κατά των διαδηλωτών, πλαστικές σφαίρες, συλλήψεις. Αυτή τη φορά η τουρκική αστυνομία καταφέρεται εναντίον αυτών που διαδηλώνουν για το δυστύχημα στην πόλη Σόμα που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 301 μεταλλωρύχων. Σήμερα, όπως και πριν από ένα χρόνο, υπάρχει μια βαθιά δυσαρέσκεια εναντίον της τουρκικής κυβέρνησης. Παράλληλα όμως φαίνεται πως ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει εδραιώσει τη θέση του. Στις δημοτικές εκλογές, την άνοιξη, το κόμμα του κατάφερε να συγκεντρώσει το 45% των ψήφων, αυξάνοντας έτσι τη δύναμή του σε σχέση με τις δημοτικές εκλογές του 2009.

Ακόμα και η πρόσφατη συζήτηση για τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και την απαγόρευση, για σύντομο χρονικό διάστημα, της λειτουργίας του twitter και του yοutube δεν κατάφεραν να βλάψουν ουσιαστικά τον Ταγίπ Ερντογάν. «Αυτό είναι ένα θέμα για τις μεγάλες πόλεις ή για τους φοιτητές» εξηγεί ο Μουράτ Ερντογάν, πολιτικός επιστήμονας από το πανεπιστήμιο Hacettepe της Άγκυρας. «Δεν είναι ένα θέμα για τον πολύ κόσμο. Πολλοί δεν έχουν καν ιδέα ποιο είναι το πρόβλημα και τι ακριβώς απαγορεύθηκε», συμπληρώνει.

Οι φωνές στο πάρκο Γκεζί δεν κατάφεραν να ενωθούν

Παρόλα αυτά πάντως από πέρυσι έχει αναπτυχθεί μια φοβία στην κυβέρνηση σε σχέση με το πάρκο Γκεζί. Φοβούνται ότι μπορεί να προκύψουν παρόμοιες καταστάσεις ακόμα πιο ανεξέλεγκτες. Για τον Ερντογάν είναι πολύ πιο απλό να μάχεται την αδύναμη αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο από ότι τις μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους.

Η αδυναμία της αντιπολίτευσης οφείλεται μεταξύ άλλων στον εκλογικό νόμο (εκλογικό όριο του 10 % για την εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο) αλλά και στο γεγονός ότι δεν έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου. «Σημαντικότερο γι΄ αυτούς ήταν ο κεμαλισμός και η τουρκική δημοκρατία», εκτιμά ο Μουράτ Ερντογάν.

Εντούτοις ούτε οι διαφορετικές φωνές από το πάρκο Γκεζί κατάφεραν να συνενωθούν και να φτιάξουν ένα ενιαίο κόμμα. Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Εκρέμ Εντί Γκιζέλντερε, αυτό έχει πολλές αιτίες. «Η ίδρυση κόμματος στην Τουρκία είναι πολύ σύνθετη, ακριβή και γραφειοκρατική υπόθεση. Επίσης δεν επρόκειτο για μια οργανωμένη ομάδα, αλλά για μια μη ιεραρχημένη κοινότητα με πολλά διαφορετικά κέντρα», υποστηρίζει ο τούρκος πολιτικός αναλυτής.

Τον Αύγουστο διεξάγονται προεδρικές εκλογές στην Τουρκία και για πρώτη φορά ο Πρόεδρος θα εκλεγεί απευθείας από το λαό. Θεωρείται πολύ πιθανόν πως ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν θα θέσει υποψηφιότητα για το AKP, μια και τυπικά δεν είναι πλέον δυνατόν να θέσει υποψηφιότητα σαν πρωθυπουργός. Ακόμα πάντως και οι φωτογραφίες ντροπής που δείχνουν σύμβουλό του να κλωτσάει διαδηλωτή, δεν πρόκειται να έχει συνέπειες για τη δημοτικότητά του. Διότι απλά δεν τυπώθηκαν στον φιλικά προσκείμενο προς το ΑΚP τύπο κι έτσι οι απλοί ψηφοφόροι δεν έμαθαν τίποτα, όπως δηλώνει ο έμπειρος τούρκος δημοσιογράφος Γκιουζέλντερε.

Marcus Lütticke / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης