Προσωπική ευθύνη και κορωνοϊός

H Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού στη Γερμανία: «Σε τρεις εβδομάδες η Καγκελάριος και οι πρωθυπουργοί των κρατιδίων θέλουν να επανεκτιμήσουν την κατάσταση και να εξαγάγουν συμπεράσματα. Οι πολίτες δεν χρειάζεται να περιμένουν τόσο πολύ. Ακολουθώντας τους περιορισμούς και παραλείποντας προσωρινά εορτασμούς και συναντήσεις με διευρυμένο κύκλο επαφών, μπορούν να αποτραπούν τα χειρότερα για τους ίδιους, τους συμπολίτες τους και την οικονομία. Ίσως βοηθήσει η προειδοποίηση του υπουργού Υγείας Γενς Σπαν ότι κινδυνεύουν οι εορτασμοί των Χριστουγέννων με τη μορφή που τους έχουμε συνηθίσει. Η γιορτή της αγάπης και η φρενίτιδα της κατανάλωσης φαίνεται να είναι εξίσου σημαντική για τους περισσότερους Γερμανούς όσο και οι φθινοπωρινές διακοπές τους στη Βαλτική. Σε περιπτώσεις ανοησίας και αδιαφορίας ωστόσο, το κράτος πρέπει να αποδείξει την ικανότητά του να πράττει».

Η Tagesspiegel του Βερολίνου γράφει για το ίδιο θέμα: «Το να ζεις με την πανδημία σημαίνει προσοχή, να λαμβάνεις υπόψιν σου το διπλανό και επιμέλεια. Σημαίνει να έχει κανείς ήθος και θάρρος, όταν ο οδηγός του λεωφορείου βάλλεται από πολέμιους της μάσκας… Αυτή την περίοδο  διακυβεύονται οι τελευταίες μικρές ελευθερίες. Θα ήταν κρίμα τα Χριστούγεννα να τα γιορτάσουν μαζί μόνο μικρές οικογένειες».

Οι πρόσφυγες και η ευρωπαϊκή πολιτική

H TAZ και σήμερα ασχολείται με το θέμα των προσφύγων και της ευρωπαϊκής πολιτικής και σημειώνει: «Eνώ η καταστροφή του προσφυγικού καταυλισμού στη Μόρια και το άνοιγμα των τουρκικών συνόρων πριν από μερικούς μήνες έδειξε σε όλο τον κόσμο πόσο εύθραυστη είναι η Ελλάδα ως εξωτερικό τείχος του φρουρίου της Ευρώπης και πόσο σκληρή είναι πραγματικά η τύχη εκείνων που γίνονται πιόνι των πολιτικών κοκορομαχιών, η δημόσια οργή δείχνει ταυτόχρονα πόσο τρομακτικά καλά λειτουργεί η επέκταση των ευρωπαϊκών συνόρων στην αφρικανική ήπειρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική στην Αφρική καταπολεμά επιτυχώς τις αιτίες της μετανάστευσης… Σημαίνει ότι η μετατόπιση του «προσφυγικού προβλήματος» από την Ευρώπη εξυπηρετεί με επιτυχία έναν σκοπό: δεν βλέπω το πρόβλημα, δεν υπάρχει το πρόβλημα».

Η πείνα στον κόσμο

Σε ένα θέμα που έμοιαζε μέχρι πρόσφατα να έχει μάλλον ξεχαστεί αναφέρεται σε σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung. Πρόκειται για την πείνα στον κόσμο. Η εφημερίδα σημειώνει: «Ιδιαίτερα αυτή την εβδομάδα, τα νέα προκαλούν ανησυχία. Πριν από λίγες μέρες, η νορβηγική επιτροπή απρόσμενα απένειμε το Νόμπελ Ειρήνης στο Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών. Είναι πλέον σαφές: το 2020 ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από πείνα θα αυξηθεί ξανά για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Σύμφωνα με ανθρωπιστικές οργανώσεις, το γεγονός ότι σχεδόν 700 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν αρκετό φαγητό, οφείλεται επίσης στον κορωνοϊό. Αλλά όσοι το αποδίδουν μόνο στον ιό, απλοποιούν τα πράγματα».

Και λίγο παρακάτω η εφημερίδα σχολιάζει: «Η παγκόσμια πείνα εντείνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από μια εντελώς διαφορετική κρίση: από την κλιματική αλλαγή που προκαλεί ο άνθρωπος και επιδεινώνει τις συγκρούσεις για πόρους που είναι ήδη σπάνιοι. Η κρίση της πείνας μπορεί να ξεπεραστεί μόνο μέσω αλληλεγγύης. Τα Ηνωμένα Έθνη μπορούν να επιτύχουν τον στόχο τους, να περιορίσουν την πείνα στον κόσμο έως το 2030, μόνον εάν οι πλούσιες χώρες αναλάβουν τις ευθύνες τους».

Μαρία Ρηγούτσου