Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στην Τουρκία ότι ο μακρύς δρόμος προς τη Δύση δεν καταλήγει οπωσδήποτε στις Βρυξέλλες

Για 40 χρόνια οι Βρυξέλλες υπόσχονταν στον "μεγάλο ασθενή" στο Βόσπορο ότι θα φθάσει στη Δύση αρκεί να γίνει ένα κράτος δικαίου που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα καταργήσει τα βασανιστήρια, σχολιάζει σήμερα η Süddeutsche Zeitung. Το ότι η Τουρκία θα έφτανε μέχρι την πόρτα της ΕΕ δεν το περίμενε κανείς εκτός βέβαια από την ίδια την Τουρκία. Οι Ευρωπαίοι ωστόσο δεν φαίνεται να αισθάνονται και τόσο άνετα με τις εξελίξεις. Πολλοί έχουν μάλιστα την εντύπωση ότι η όλη υπόθεση με την ένταξη της Τουρκίας απλά τους προέκυψε. Αυτό δεν ισχύει μόνο για ορισμένες χώρες-μέλη που δεν μπορούν να φανταστούν ότι μια τεράστια χώρα όπως η Τουρκία θα κάθεται στο ευρωπαϊκό τραπέζι. Ισχύει ίσως και για τον Γερμανό καγκελάριο ή τον Γάλλο πρόεδρο που στηρίζουν την Τουρκία στις ενταξιακές της προσπάθειες, δεν φαίνεται ωστόσο να γνωρίζουν ποιες ακριβώς θα είναι οι συνέπειες της ένταξης της Τουρκίας. Καθησυχάζουν με επιχειρήματα του τύπου, "θα περάσει μεγάλο διάστημα μέχρι την ένταξη", "κανείς δεν γνωρίζει πως θα είναι η Τουρκία, αλλά και η ΕΕ σε 10 ή 15 χρόνια", κτλ. Στο μόνο που επιμένουν είναι ότι, τώρα δεν πρέπει και δεν μπορούμε να πούμε στην Τουρκία όχι. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ωστόσο στην Τουρκία ότι ο μακρύς δρόμος προς τη Δύση δεν καταλήγει οπωσδήποτε στις Βρυξέλλες. Μετά από 40 χρόνια διπλωματικών υπεκφυγών η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να είναι επιτέλους ειλικρινής, λέγοντας στην Τουρκία ότι μια ένταξή της δεν είναι δυνατόν να γίνει με τους ίδιους κανόνες όπως έγινε εκείνη της Μάλτας ή της Εσθονίας. Ίσως τελικά ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση να είναι η υπόσχεση του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ στους Γάλλους ότι από εδώ και πέρα θα διεξάγεται δημοψήφισμα για την ένταξη ή όχι κάποιου νέου μέλους στην ΕΕ. Και δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο να γίνει και σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Η εφημερίδα Die Welt προσπαθεί να καθησυχάσει τα πνεύματα εκείνων που πανικοβάλλονται και μόνο με την ιδέα ότι θα δοθεί στην Τουρκία ημερομηνία για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία: Στην πολιτική όλα είναι πάντα ανοιχτά. Τίποτα δεν αναγκάζει την ΕΕ να δεχθεί στους κόλπους της την Τουρκία έστω και μετά από 10 χρόνια. Οι Τούρκοι υπουργοί κάνουν λάθος όταν θριαμβολογούν λέγοντας ότι οι διαπραγματεύσεις θα έχουν ολοκληρωθούν μέσα σε λίγα χρόνια. Οι διαπραγματεύσεις πρέπει να διαρκέσουν πολύ και να διεξαχθούν με μεγάλη ακρίβεια. Και αυτό επειδή, με την ένταξη της Τουρκίας η ΕΕ προδίδει εν μέρει την ευρωπαϊκή ιδέα. Γιατί η Τουρκία δεν είναι Ευρώπη, καταλήγει η εφημερίδα Die Welt.

Η Frankfurter Rundschau σχολιάζει τέλος την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας: Οι σημαίες των Ολυμπιακών κυματίζουν ακόμα στην Αθήνα, αλλά το πάρτι τελείωσε. Τώρα ήρθε η ώρα των λογαριασμών. Ενώ την άνοιξη το κόστος των αγώνων υπολογίζονταν σε 4,6 δις, τελευταίοι υπολογισμοί κάνουν λόγο για 8 δις. Οι εξελίξεις αυτές ταιριάζουν στην δημιουργική λογιστική της κυβέρνησης Σημίτη. Το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2004 από 5,3% έγινε ως δια μαγείας 1,7%. Στόχος του νέου υπουργού Οικονομικών είναι το όριο του 3% για την επόμενη χρονιά. Για να επιτευχθεί ωστόσο αυτός ο στόχος απαιτείται λιτότητα και φυσικά να μην πραγματοποιηθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις για αυξήσεις σε συντάξεις και μείωση της φορολογίας. Είναι η δεύτερη φορά που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται μπροστά σε άδεια ταμεία. Η πρώτη ήταν το 1990 όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαναγκάστηκε σε αυστηρή λιτότητα και στη συνέχεια έχασε μετά από 3 χρόνια την εξουσία. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν πρέπει ωστόσο να ανησυχεί. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε κρίση με τον πρόεδρό του να προκαλεί τα μέλη με τον αυταρχικό τρόπο άσκησης της εξουσίας και των δημόσιων εμφανίσεών του που δεν πείθουν.