Παιδιά πορτογάλων μεταναστών επιστρέφουν από τη Γαλλία στην πατρίδα των γονιών τους για να εργασθούν.

Στις χώρες αυτές δημιούργησαν οικογένειες, απέκτησαν παιδιά και εγγόνια. Αυτούς που λέμε μετανάστες της δεύτερης και τρίτης γενιάς. Στο μεταξύ οι πατρίδες των μεταναστών, οι καθυστερημένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αναπτύχθηκαν οικονομικά και έγιναν οι ίδιες χώρες υποδοχής μεταναστών. Σε αυτό συνέβαλε κυρίως η ένταξη τους στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι η ίδια με αυτήν των περασμένων δεκαετιών. Το ίδιο ισχύει και για άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης. Η θετική αυτή εξέλιξη έχει ως συνέπεια πολλά από τα παιδιά των πρώην μεταναστών να μεταναστεύουν τώρα στις χώρες των γονιών τους. Τις χώρες που γνωρίζουν μόνο από τις διακοπές τους. Ένας από αυτούς είναι ο πορτογάλος Λουίς Μογκαντίνιο. Ο 30χρονος οικονομολόγος, παιδί μεταναστών από τη βόρεια Πορτογαλία, εργάζεται εδώ και μερικούς μήνες σε μια γαλλική εταιρεία που εδρεύει στη Λισσαβόνα. Τι τον ώθησε να εγκαταλείψει το Παρίσι, στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε τον ρωτούμε: «Είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις τη χώρα αυτή. Να ανακαλύπτεις την πατρίδα σου. Μολονότι γεννήθηκα και σπούδασα στη Γαλλία, μου έλεγαν πάντα ότι είμαι Πορτογάλος. Γνώριζα την οικογένεια των γονιών μου από τις διακοπές. Λίγο πολύ μιλάω πορτογαλικά και έτσι σκέφτηκα γιατί να μην δοκιμάσω την τύχη μου στην Πορτογαλία».

Πολλοί είναι στη θέση του Λουίς Μογκαντίνιο. Πρόκειται για μια γενιά που αξιοποιεί πέρα από την καταγωγή της και την ελεύθερη διακίνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παλαιότερα δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα. Η επιστροφή στην πατρίδα ήταν τότε κάτι οριστικό. Ο Λουίς Μογκαντίνιο λέει ότι κάθε καλοκαίρι, που πήγαινε διακοπές στην πατρίδα των γονέων του, διαπίστωνε την πρόοδο που αυτή σημείωνε. Συνάντησε όμως και πολλά εμπόδια, όταν αποφάσισε να εργασθεί εκεί, διευκρινίζει:

«Συνάντησα κάποια πολιτισμικά εμπόδια, καθώς η Πορτογαλία δεν μας αποδέχεται ακόμη πλήρως. Δεν υφιστάμεθα όμως δυσμενείς διακρίσεις ή κάτι τέτοιο. Είμαστε ενσωματωμένοι. Τόσο ενσωματωμένοι που καθημερινά ανακαλύπτω Πορτογάλους από τη Γαλλία, που έχουν πλήρως αφομοιωθεί από την πατρίδα τους. Σε αντίθεση με τους Πορτογάλους που μετανάστευσαν στην Αμερική, στον Καναδά και στη Βραζιλία, εμείς που μεταναστεύσαμε στην Ευρώπη και κυρίως στη Γαλλία διατηρήσαμε την πολιτισμική μας ταυτότητά».

Το κύμα επιστροφής που παρατηρείται είναι ιδιαίτερα σημαντικό, εκτιμά η Φιλομένα Φαουστίνιο, που είναι επικεφαλής του Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας στο Γαλλοπορτογαλικό Εμπορικό Επιμελητήριο, προσθέτοντας: «Δεχόμαστε την ημέρα 15 αιτήσεις από νέους και νέες από τη Γαλλία. Το 80% αυτών των αιτήσεων προέρχεται από παιδιά πορτογάλων μεταναστών που θέλουν να δουλέψουν στην πατρίδα των γονιών τους».

Τα πράγματα δεν είναι όμως πάντα εύκολα, καθώς υπάρχουν ακόμη εμπόδια στην αναγνώριση των ξένων τίτλων εκπαίδευσης από τις πορτογαλικές αρχές. Ο Γιοργκ Χάινριχ, επικεφαλής του τμήματος επαγγελματικής εκπαίδευσης του Γερμανοπορτογαλικού Εμπορικού Επιμελητηρίου λέει σχετικά: «Ο δρόμος της αναγνώρισης από τις πορτογαλικές αρχές των σχολικών απολυτηρίων, των πανεπιστημιακών πτυχίων και των τίτλων επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι σπαρμένος με εμπόδια. Και εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε πάντα να βοηθούμε αποτελεσματικά. Συνήθως γράφουμε μια βεβαίωση στους ενδιαφερομένους, με την οποία πιστοποιούμε την ισοτιμία των τίτλων. Δεν πρόκειται για μια επίσημη βεβαίωση, αλλά συχνά βοηθά του υποψηφίους και τις υπηρεσίες αναγνώρισης».

Τέλος να υπενθυμίσουμε ότι τα ίδια εμπόδια συναντούν και τα ελληνόπουλα της Γερμανίας όταν αποφασίζουν να επιστρέψουν στην πατρίδα και να ασκήσουν εκεί το επάγγελμα που ασκούν στη Γερμανία.