Οι πλημμύρες επισκιάζουν την επενδυτική βαθμίδα

Μετά από 13 χρόνια η Ελλάδα επιστρέφει στην επενδυτική βαθμίδα μετά την σημαντική αξιολόγηση του καναδικού οίκου DBRS, o οποίος είναι εκ των τεσσάρων οίκων που αναγνωρίζονται από την ΕΚΤ. «Την Παρασκευή πολλοί ειδικοί του χρηματοπιστωτικού κλάδου αμφέβαλαν ακόμη εάν η Ελλάδα πράγματι θα επέστρεφε στην επενδυτική βαθμίδα. Είχαν επισημάνει ότι οι καταστροφικές πλημμύρες στην κεντρική Ελλάδα θα κατέστρεφαν μέρος της οικονομικής προόδου που είχε επιτευχθεί. Εντούτοις η Ελλάδα έλαβε την αναβάθμιση» παρατηρεί σε σχετικό ρεπορτάζ της η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

Mεταξύ άλλων το ρεπορτάζ σημειώνει ωστόσο ότι η DBRS επισημαίνει και τους κινδύνους. «Παρά το ευνοϊκό προφίλ της Ελλάδας και τις επιτυχίες ως προς τη μείωση του δείκτη χρέους, η βιωσιμότητά του εξαρτάται κυρίως από την ικανότητα της χώρας να επιστρέψει σε βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα. Περίπου το 70% του ελληνικού δημόσιου χρέους συνεχίζουν να κατέχουν δημόσιοι πιστωτές όπως ο ESM».

Πλημμύρες: Οι πολιτικές συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές

Το ρεπορτάζ όμως αναφέρεται και στις επιπτώσεις της βιβλικής καταστροφής στον θεσσαλικό κάμπο από τις πρωτοφανείς πλημμύρες. «Η επιστροφή της Ελλάδας στην επενδυτική βαθμίδα επισκιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις σοβαρές καταστροφές των πλημμυρών» με τον αριθμό των θυμάτων να συνεχίσει πιθανώς να αυξάνεται μόλις το νερό υποχωρήσει. «Ο κάποτε σιτοβολώνας της Ελλάδας είναι πλέον μια απέραντη θάλασσα» σημειώνει το ρεπορτάζ και στη συνέχεια σχολιάζει την πολιτική πτυχή της καταστροφής:

«Ασκείται έντονη κριτική στην κυβέρνηση και την πολιτική προστασία. Η ένταση της καταιγίδας υποβαθμίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και πολλοί διερωτώνται γιατί ο στρατός, που διαθέτει ελικόπτερα, φουσκωτά και εξοπλισμό για να κατασκευάσει προσωρινές γέφυρες, επιχείρησε τόσο αργά.  Μόνο μετά από τέσσερις ημέρες η κυβέρνηση συνέστησε κέντρο διαχείρισης κρίσης στην περιοχή. Πολλοί θεωρούν επίσης ακατανόητο γιατί η Ελλάδα δεν ζήτησε βοήθεια από το εξωτερικό. Οι πολιτικές συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές. Η οργή αυξάνεται στον κόσμο, η οποία ενισχύει λαϊκιστές και ακροδεξιούς».

Ο «τυφώνας καθαρού αέρου» του Λάνθιμου

Εκτενές ρεπορτάζ στις πολιτιστικές σελίδες της Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει την αποτίμηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και του θριάμβου της ταινίας Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου, η οποία απέσπασε το πρώτο βραβείο, τον Χρυσό Λέοντα. Ως ένα είδος «εγκλήματος απέναντι στη λογική» χαρακτηρίζει κάθε σκηνή της ταινίας του Λάνθιμου η FAZ κάνοντας λόγο για μια επίθεση στην «καλή κοινωνία», την «ρηχή ευγένεια», τον «κομφορμισμό».

Ακόμη και τα έντονα φρύδια της πρωταγωνίστριας Έμμα Στόουν, είναι ατίθασα, «αγενή», δεν είναι περιποιημένα. «Με ακόμη μεγαλύτερο θράσος -αλλά συνάμα υπέροχες- είναι οι σκηνοθετικές και σεναριακές παρεμβάσεις στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αλασντάιρ Γκρέι» πάνω στο οποίο βασίζεται η ταινία, «ο οποίος πέθανε το 2019, αλλά αν ζούσε θα είχε λατρέψει την ταινία». Πρόκειται συνολικά για μια ταινία που προσιδιάζει σε έναν «τυφώνα καθαρού αέρα» και άρα «πολύ σωστά απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας».

G20: Πρώτα οι συναλλαγές και μετά η ηθική

Πλήθος σχολίων στον γερμανικό Τύπο και για την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής των G20 στην Ινδία, απόντος του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Σι Τζινπίνγκ. Ενδεικτικά η ιστοσελίδα taggeschau.de σχολιάζει: «Μια Γη, μια Οικογένεια, Ένα Μέλλον» ήταν το σύνθημα της G20 στο Νέο Δελχί.

«Ένα απόφθεγμα από την αρχαία ινδική φιλοσοφία, που αντιπροσωπεύει την έντονη αυτοπεποίθηση της Ινδίας αλλά και τη θέλησή της να αναλάβει δράση στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η Ινδία βλέπει των εαυτό της ως ηγέτιδα του Παγκόσμιου Νότου, των εθνών εκείνων που δεν θέλουν πια να εξαρτώνται από το δίπολο Ανατολής-Δύσης (…) Ωστόσο σε αντίθεση με τα αρχαία ινδικά γραπτά, τόσο η G20 όσο και η ομάδα χωρών BRICS δεν έχουν να κάνουν με την ηθική, αλλά με την ισχύ της αγοράς. Aν και ο Ινδός πρωθυπουργός Μόντι τονίζει διαρκώς ότι οι άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, κυβερνά με σκληρότητα, καταπατώντας ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα θρησκευτικών μειονοτήτων.

Μετά το τέλος της G20, ένα ερώτημα τίθεται: Γιατί χρειαζόμαστε αυτό το παγκόσμιο φόρουμ που δεν μπορεί καν να καταδικάσει ρητά έναν επιθετικό πόλεμο; Η Ινδία δίνει ήδη την απάντηση: για να γίνονται συναλλαγές με όλες τις πλευρές».