Μεγάλες οι φιλοδοξίες των Κινέζων στην Ελλάδα

«Πώς η Κίνα διευρύνει την επιρροή της στην Ευρώπη μέσω επενδύσεων στην Ελλάδα», είναι ο τίτλος εκτενούς άρθρου στην διαδικτυακή έκδοση της οικονομικής Handelsblatt με αφορμή την επίσκεψη του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ στην Ελλάδα.

Όπως σημειώνει η εφημερίδα, «[…] όταν ο Σι Τζινπίνγκ θα έχει συναντήσει τον έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν θα είναι η πρώτη χειραψία μεταξύ των δυο ανδρών. Συναντήθηκαν μόλις πριν από μια εβδομάδα στη Σαγκάη όπου ο έλληνας πρωθυπουργός συμμετείχε στην εμπορική έκθεση Expo για να προσελκύσει κινέζους επενδυτές. "We are open for business", προανήγγειλε ο Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην κρατική CGTN. Δεν χρειάζεται να το πει δεύτερη φορά στους Κινέζους που έχουν ανακαλύψει ήδη προ πολλού την Ελλάδα».

Αναφερόμενη στο ενδιαφέρον των Κινέζων για την ελληνική αγορά ακινήτων, με βασικό κίνητρο βέβαια την απόκτηση χρυσής βίζας, η HB σημειώνει ότι αυτό που ενδιαφέρει τον Σι Τζινπίνγκ είναι επίσης οι επενδύσεις. «Αλλά σε πολύ μεγαλύτερο εύρος. Από το 2005 η Κίνα έχει επενδύσει 7,5 δις ευρώ στην Ελλάδα, περισσότερα από κάθε άλλη χώρα. Τη Δευτέρα ο κινέζος πρόεδρος επισκέπτεται "το δικό του" λιμάνι», γράφει η εφημερίδα παραπέμποντας στην επίσκεψη του Σι Τζινπίνγκ στον Πειραιά.

«Με προσήλωση στο στόχο τους οι Κινέζοι επεκτείνουν το λιμάνι ως την πύλη τους προς την Ευρώπη: εκεί τα κοντέινερ των αφιχθέντων από την Ασία μεγάλων πλοίων της (Cosco) μεταφορτώνονται σε μικρότερα που συνεχίζουν προς άλλα μεσογειακά λιμάνια ή μεταφέρονται μέσω των σιδηροδρόμων προς την κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Υπό την Cosco οι μεταφορτώσεις εμπορευματοκιβωτίων δεκαπλασιάστηκαν από το 2008».

Τηλεπικοινωνίες και ενέργεια

[…] Ιδιαίτερη βαρύτητα στις κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα έχει και ο ενεργειακός τομέας. Στα τέλη του 2016 η κινεζική State Grid Corporation, ο μεγαλύτερος πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο, ανέλαβε το 24% του ΑΔΜΗΕ. Η μερική ιδιωτικοποίησή του ήταν ένας από τους όρους της διεθνούς οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα […]. Ειδικώς η ευρωκρίση δηλαδή ήταν εκείνη που άνοιξε στους Κινέζους την πόρτα προς την Ελλάδα», αναφέρει η ΗΒ, προσθέτοντας ότι η Κίνα θα επενδύει εφεξής και στον τομέα των τηλεπικοινωνιών.

[…] Ο νέος πρωθυπουργός Μητσοτάκης θέλει να προσελκύσει ξένους επενδυτές. Με την επίσκεψή του στην Αθήνα ο Σι Τζινπίνγκ ανταποκρίνεται σε αυτό. Διότι οι Κινέζοι έχουν πολλά ακόμη σχέδια στην Ελλάδα. Λίγο πριν την επίσκεψη του κινέζου προέδρου η Bank of China άνοιξε υποκατάστημα στην Ελλάδα. Οι κινέζοι τραπεζίτες δεν εγκαταστάθηκαν κάπου τυχαία, αλλά στο Athens Tower, το ψηλότερο κτίριο της ελληνικής πρωτεύουσας. Αυτό υπογραμμίζει τις φιλοδοξίες των Κινέζων στην Ελλάδα. Ειδικά στον Πειραιά έχουν μεγάλα σχέδια».

Σύμφωνα πάντως με την ΗΒ, «οι επενδύσεις στην Ελλάδα δεν αποφέρουν στο Πεκίνο μόνον οικονομικά οφέλη αλλά έχουν και πολύτιμες πολιτικές αποδόσεις: λαμβάνοντας υπόψη τους κινέζους επενδυτές, το 2017 ο τότε πρωθυπουργός Τσίπρας μπλόκαρε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ένα επικριτικό για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα  ψήφισμα των 28 χωρών μελών της ΕΕ. Η Κίνα είχε επαινέσει δημοσίως την "ορθή στάση" της Ελλάδας».

Ισπανία: Θα επικρατήσει επιτέλους πολιτική σύνεση;

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα στα σχόλια του γερμανικού Τύπου σήμερα είναι η νίκη του σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ στις χθεσινές βουλευτικές εκλογές στην Ισπανία.

Η Tagesspiegel αναμένει εξαιρετικά δύσκολο σχηματισμό κυβέρνησης: «Μετά και από αυτή την αναμέτρηση δεν αναμένεται σαφής συσχετισμός δυνάμεων. Ο εντεινόμενος κατακερματισμός του πολιτικού τοπίου αναγκάζει τα κόμματα να συνάψουν πολιτικές συμφωνίες ακόμη και με εκείνους που δεν θέλουν. Σε αυτό απέτυχαν όμως μέχρι στιγμής οι σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού Σοσιαλιστές της Ισπανίας. Εάν τα ισπανικά κόμματα δεν συνετιστούν επιτέλους, τότε μπορεί να γίνουν σύντομα και πάλι εκλογές. Από την κατάσταση αυτή επωφελείται μέχρι σήμερα κυρίως το εθνολαϊκιστικό κόμμα Vox».

Το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Σε αντίθεση με τους δυο τελευταίους προεκλογικούς αγώνες όταν Σοσιαλιστές και συντηρητικοί ήθελαν να κινητοποιήσουν τα άκρα του πολιτικού φάσματος, αυτή τη φορά επιχείρησαν να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους του κέντρου. Η ρητορική ήταν αρκετά πιο μετριοπαθής ενώ υπήρξε και μεγαλύτερη προγραμματική σύγκλιση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα πρέπει να αναμένει κανείς τη συγκρότηση ενός μεγάλου συνασπισμού στα πρότυπα της Γερμανίας. Παρά ταύτα μπορεί να υπάρξει συνεργασία στην επίλυση επί μέρους ζητημάτων. Διότι η Ισπανία, που εδώ και τέσσερα χρόνια κυβερνάται από υπηρεσιακές κυβερνήσεις, έχει μεγάλη ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο τα όποια θετικά μηνύματα δεν θα ωφελήσουν όσο οι πρωταγωνιστές δεν συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο για την επίλυση της καταλανικής κρίσης».

Κώστας Συμεωνίδης