Κολωνία – Θεσσαλονίκη: 20 χρόνια αδελφοποιημένες πόλεις

20 χρόνια γιορτάζει φέτος η Κολωνία με ορισμένες από τις αδελφοποιημένες πόλεις της, όπως το Βόλγκογκραντ στη Ρωσία, την Ινδιανάπολη στις ΗΠΑ, το Κορίντο στη Νικαράγουα, το Κορκ στην Ιρλανδία και τη Θεσσαλονίκη. Πριν από μερικές εβδομάδες η επέτειος γιορτάστηκε με μουσική στο δημαρχείο της πόλης. Την περασμένη Πέμπτη για τον ίδιο λόγο ξεκίνησε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου το οποίο ολοκληρώνεται την ερχόμενη Τετάρτη.

Το περασμένο Σάββατο όμως η Θεσσαλονίκη είχε την τιμητική της. Σε μια ασφυκτικά γεμάτη κινηματογραφική αίθουσα, ακόμα και με όρθιους, το κοινό αδημονούσε να παρακολουθήσει τη βραβευμένη και γνωστή εντωμεταξύ ταινία «Έλλη Μάκρα, 42277 Wuppertal». Μια ταινία εξολοκλήρου παιγμένη από ερασιτέχνες ηθοποιούς, από Έλληνες που ζουν στη Γερμανία. Ο Πέτερ Κλας, διευθυντής της ταινιοθήκης Filmhaus στην Kolωνία, όπου έγινε η προβολή λέει σχετικά: «Συνοδεύουμε την επέτειο των 20 χρόνων με ένα επταήμερο φεστιβάλ και παρουσιάζουμε την ταινία «Έλλη Μάκρα, 42277 Wuppertal». Η ταινία γυρίστηκε στο Βούπερταλ και η Έλλη είναι από τη Θεσσαλονίκη και αυτό είναι ακόμη μια σχέση με την Κολωνία.»

Δεν είναι όμως μόνο η ταινία που ενώνει τη Θεσσαλονίκη με την Κολωνία όπως λέει η Κλαούντια Κλουτς υπεύθυνη διεθνών σχέσεων του δήμου της Κολωνίας: «Έχουμε πολλές σχέσεις με αδελφοποιημένα σχολεία στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες όμως έχουν εντωμεταξύ λίγο ατονήσει. Έχουμε σχέσεις στον τομέα της αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων. Στο τέλος του μήνα μια επιτροπή ειδικών θα πάει στη Θεσσαλονίκη. Στον τομέα του πολιτισμού το Ελληνογερμανικό Θέατρο του Κώστα Παπακωστόπουλου, θα πάρει μέρος στα φετινά Δημήτρια. Θα μπορούσαν οι σχέσεις να είναι ακόμα πιο στενές και σε αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε.»

Δοκιμασία υπομονής και εξαιρετικές ερμηνείες

Ο δρόμος πάντως για να φθάσει το κοινό στην προβολή της ταινίας ήταν μακρύς. Τα λογύδρια των επισήμων δοκίμασαν την υπομονή των θεατών, οι οποίοι όμως ανταμείφθηκαν από την απρόσμενη προβολή, μια και δεν συμπεριλαμβανόταν επίσημα στο πρόγραμμα, της βραβευμένης ταινίας μικρού μήκους «Μπαχ και Μπουζούκι» της Αγγελικής Μυλωνάκη και του εκλεπτυσμένου ελληνικού μπουφέ. Τίποτα στη διοργάνωση της βραδιάς δεν αναπαρήγαγε τα στερεότυπα του δύστυχου Έλληνα μετανάστη, εκτός ίσως από την ίδια την ταινία. Η φτωχή και άνεργη Έλλη, με τις δυο αδελφές της, βασανίζεται από το ερώτημα Ελλάδα ή Γερμανία και καταδιώκεται από τον μέθυσο και βάναυσο πρώην άντρα της.

Μια ατμοσφαιρική ταινία που παραπέμπει σε καταστάσεις περισσότερο της δεκαετίας του ‘70, με αναφορές στο Φασμπίντερ, στον πρώιμο Αγγελόπουλο και ολίγον Κουστουρίτσα. Η Άννα Λαλασίδου, η πρωταγωνίστρια, μεταφέροντας τις εντυπώσεις των Ελλήνων που ζουν στη Γερμανία μας είπε πως η ταινία δεν τους άρεσε γιατί τους παρουσιάζει φτωχούς και δυστυχισμένους ενώ στην πραγματικότητα η οικονομική τους κατάσταση είναι καλύτερη και χαίρονται τη ζωή γλεντώντας.

Οι ερμηνείες πάντως όλων των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, αν σκεφθεί μάλιστα κανείς πως οι άνθρωποι αυτοί για πρώτη φορά στη ζωή τους έβλεπαν κάμερα. Η Άννα Λαλασίδου, παιδί μεταναστών η ίδια, δούλευε 16 χρόνια σε εργοστάσιο όταν επελέγη ανάμεσα σε 600 άτομα για το ρόλο. Διακρίθηκε πέρυσι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, παίρνοντας το Α βραβείο καλύτερης ερμηνείας. Όπως μας είπε ήταν σαν εξάρι στο Λότο και δικαίως πλέον θα συνεχίσει σαν ηθοποιός.