1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

"Η Ελλάδα επάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης"

5 Ιουλίου 2004

"Ακόμα 30 δευτερόλεπτα για να λήξει το παιχνίδι. Όχι, ο Μάρκους Μερκ σφυρίζει τη λήξη του τελικού. Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Οι θεοί πρέπει να τρελάθηκαν. Μα το Δία! Απίστευτο". Με αυτά τα λόγια ο σχολιαστής της γερμανικής τηλεόρασης Μάνφρεντ Μπάουγκμαν μετέδωσε τη λήξη του μεγάλου τελικού με τη μεγάλη νικήτρια: την Εθνική Ελλάδος.

https://p.dw.com/p/AveH
Πανηγυρισμοί μετά το χρυσό γκολ του Χαριστέα.
Πανηγυρισμοί μετά το χρυσό γκολ του Χαριστέα.Εικόνα: AP

Ήταν το 57ο λεπτό όταν ο Άγγελος Χαριστέας μετά από κόρνερ που εκτέλεσε ο Μπασινάς έστειλε τη στρογγυλή θεά στα δίχτυα του ανήμπορου Ρικάρντο.

"57ο λεπτό το πρώτο κόρνερ για την Ελλάδα στον τελικό. Μπασινάς και να ο Άγγελος Χαριστέας. 1-0 για την Ελλάδα. Η Ελλάδα προηγείται".

Αξέχαστες στιγμές για όσους βρέθηκαν στο γήπεδο, αλλά και για τα εκατομμύρια των τηλεθεατών. Ο σχολιαστής Μπάουγκμαν έμεινε εντυπωσιασμένος από την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι Έλληνες φίλαθλοι, αλλά και από την αντοχή των Ελλήνων συναδέλφων του:

"Ο ενθουσιασμός των Ελλήνων φιλάθλων έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ψυχολογία της ομάδας. Δεν ήταν λοιπόν σύμπτωση, όταν στη διάρκεια του παιχνιδιού και όταν ακόμη το σκορ ήταν 0-0 ο αρχηγός της ομάδας Ζαγοράκης έτρεξε στους Έλληνες φιλάθλους και τους ζήτησε να φωνάζουν και άλλο να τους στηρίξουν περισσότερο. Η στήριξη των φιλάθλων επομένως μπορεί να δώσει φτερά σε μια ομάδα. Το ίδιο συνέβη και με τους Πορτογάλους, μέχρι το σημείο βέβαια που βρήκαν έναν πιο ισχυρό αντίπαλο την Ελλάδα. Ένα παράδειγμα ενθουσιασμού: Είδα χθες έναν Έλληνα ρεπόρτερ βρισκόταν στα δεξιά μου. Φώναζε, ούρλιαζε, έκανε κινήσεις με τα χέρια του. Φώναζε τόσο δυνατά που θα μπορούσαν να τον ακούσουν στην Ελλάδα, ακόμη και αν δεν είχε μικρόφωνο μπροστά του. Συνέχισε με τον ίδιο ρυθμό 45 λεπτά μετά το παιχνίδι. Δεν ήθελε να σταματήσει. Ένα φαινόμενο. Κανένας δεν θα ήταν σε θέση να το κάνει στη Γερμανία".

Ο κάιζερ του γερμανικού ποδοσφαίρου Φραντς Μπέκενμπάουερ έζησε σαν ποδοσφαιριστής, προπονητής και παράγοντας μεγάλες στιγμές στην καριέρα του. Παρόλα αυτά δεν πιστεύει ότι η αποτελεί έκπληξη η νίκη της Εθνικής Ελλάδος.

"Όχι. Σε καμία περίπτωση. Οι Έλληνες είναι επάξια πρωταθλητές. Νίκησαν δύο φορές την οικοδέσποινα Πορτογαλία, έστειλαν τους Γάλλους στο σπίτι τους, τους Τσέχους που ήταν φαβορί και κέρδισαν τον τελικό. Φυσικά η πορεία της ελληνικής ομάδας προκάλεσε έκπληξη σε όλους. Αν κάποιος στην αρχή του πρωταθλήματος έλεγε ότι οι Έλληνες θα φτάσουν στον τελικό, θα τον έστελναν στο τρελοκομείο. Κάτι το αντίστοιχο όμως συνέβη και το 1992, όταν στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης η Δανία. Οι Δανοί που δεν είχαν καν προκριθεί πήραν μέρος στη θέση της Γιουγκοσλαβίας που αποκλείστηκε λόγω του πολέμου. Οι Δανοί ήρθαν από διακοπές και έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης. Το ίδιο παραμύθι είχαμε και τώρα. Μερικές φορές τα παραμύθια γίνονται πραγματικότητα".

Αυτά τα παραμύθια όμως και τα γυρίσματα της τύχης κάνουν ακόμη πιο συναρπαστικό το ποδόσφαιρο και αυξάνουν τους οπαδούς του. Τα αουτσάιντερ αποκλείουν μεγάλες ομάδες και φθάνουν στον τελικό. Η νίκη των Ελλήνων κλείνει τον κύκλο των μεγάλων εκπλήξεων. Η Πόρτο πρωταθλήτρια Ευρώπης, η Τουρκία τρίτη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και η Νότια Κορέα στα ημιτελικά. Σχολιάζοντας το παιχνίδι ο Μπέκενμπάουερ υπογράμμισε:

"Οι Πορτογάλοι στο πρώτο ημίχρονο ήταν διστακτικοί. Δεν ήθελαν να επαναλάβουν τα λάθη, όπως στο πρώτο παιχνίδι, όπου τα έδωσαν όλα στην επίθεση και δέχθηκαν δυο γκολ. Έπαιξαν λοιπόν συντηρητικά και φρόντιζαν να έχουν την μπάλα στην κατοχή τους. Οι Έλληνες έπαιξαν όπως πάντα. Πειθαρχημένα και με τακτική. Στη συνέχεια στο δεύτερο ημίχρονο οι Πορτογάλοι ανέβασαν το ρυθμό και πίεσαν τους Έλληνες. Ακριβώς σε αυτή τη φάση πέτυχαν το γκολ. Όσοι πίστευαν ότι η φυσική κατάσταση των Ελλήνων δεν θα ήταν πολύ καλή, διαπίστωσαν ότι μετά το γκολ απέκτησαν φτερά και τότε ουσιαστικά, άρχισαν να τρέχουν".

Κάνοντας ένα τελικό απολογισμό η νίκη της εθνικής Ελλάδος σηματοδοτεί και τη νίκη ενός άλλου στιλ ποδοσφαίρου μακριά από το επιθετικό παιχνίδι. Τακτική και πειθαρχία από μια ομάδα που ξέρει να παίζει μπάλα, αλλά τηρεί πιστά τις οδηγίες και το σχέδιο του προπονητή.

"Αυτό είναι η αντίφαση. Και είδαμε πολλές αντιφάσεις. Μεγάλες ομάδες που τα έδωσαν όλα στην επίθεση επέστρεψαν στο σπίτι τους και έμεινε ο Ρέχαγκελ με το ελεγχόμενο ποδόσφαιρο. Οι Έλληνες δεν έπαιξαν μόνο άμυνα, αλλά έπαιξαν πολύ έξυπνα. Μόλις έχαναν την μπάλα επέστρεφαν πίσω, έκλειναν τους διαδρόμους. Οι Πορτογάλοι δεν μπόρεσαν να βγάλουν σέντρες από τα πλάγια και προσπαθούσαν να στείλουν μπαλιές από το κέντρο στη μεγάλη περιοχή. Έτσι όμως μόνο από τύχη ή σύμπτωση μπορείς να βάλεις γκολ και αυτό δεν έγινε".