Η Διεθνής Αμνηστία για το Ωραιόκαστρο

Στην νέα ετήσια έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία ασκεί κριτική στην πολιτική που υπακούει στο αξίωμα «Εμείς εναντίον των άλλων», όπως το ονομάζει, σύμφωνα με το οποίο «πολλές κυβερνήσεις και πολιτικές ομάδες ανακηρύσσουν όσους τους ασκούν κριτική γενικά ‘εχθρούς', στους οποίους στη συνέχεια δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα. Μετατρέπουν επίσης ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού σε αποδιοπομπαίους τράγους, στους οποίος επιρρίπτουν τις ευθύνες για όλες τις κοινωνικές και οικονομικές δυσχέρειες και τους θέτουν στο περιθώριο».

Όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας της οργάνωσης στη Γερμανία Μάρκους Μπέεκο «παρατηρούμε ανάλογες τάσεις στις ΗΠΑ, όπου οι άνθρωποι στερούνται τα δικαιώματά τους μέσω διαταγμάτων, αλλά έχουμε δει παρόμοια φαινόμενα σε όλες τις περιοχές του κόσμου το 2016. Εδώ ανήκουν μεταξύ των άλλων οι μαζικές συλλήψεις στην Τουρκία, οι διώξεις ακτιβιστών στην Ονδούρα, ο αποκλεισμός εθνικών ομάδων στην Ινδία και η βίαιη ‘εκστρατεία κατά των ναρκωτικών' στις Φιλιππίνες». Επιπλέον στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι «περιορίζουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες χωρίς να γίνεται ο αναγκαίος νομικός έλεγχος» είπε Μπέεκο. 

Ακατάλληλες οι δομές φιλοξενίας προσφύγων στην Ελλάδα

Η φετινή έκθεση αφιερώνει ένας μέρος της στην Ελλάδα εστιάζοντας στην παροχή ασύλου σε πρόσφυγες, τον εγκλωβισμό προσφύγων στη χώρα μετά το κλείσιμο της βαλκανικής οδού αλλά και στα δικαιώματα μειονοτικών ομάδων του πληθυσμού.

Πιο συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει ότι «έως το τέλος του χρόνου είχαν φτάσει διά θαλάσσης στην Ελλάδα 173.450 πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ 434 άνθρωποι πέθαναν ή χαρακτηρίστηκαν ως αγνοούμενοι στην προσπάθειά τους να διασχίσουν το Αιγαίο. Στην ενδοχώρα παρέμειναν 47.400 πρόσφυγες ή μετανάστες και 15.384 στα νησιά».

Η οργάνωση εκτιμά ότι οι συνθήκες στα περισσότερα κέντρα υποδοχής προσφύγων σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι «ακατάλληλες για φιλοξενία ανθρώπων ακόμη και για λίγες ημέρες». Επίσης αναφέρεται στις ξενοφοβικές εκδηλώσεις σε περιοχές της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων και οι ρατσιστικές αντιδράσεις γονιών που διαμαρτυρήθηκαν για τη φοίτηση προσφυγόπουλων σε σχολεία στο Ωραιόκαστρο και τη Λέσβο. Στην έκθεση καταγράφονται και άλλες ρατσιστικές επιθέσεις ακροδεξιών εναντίων προσφύγων και μεταναστών.

Στη συνέχεια η έκθεση ασκεί κριτική στη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, λέγοντας ότι «ενώ υπήρξαν επίσημες διαβεβαιώσεις ότι οι αιτούντες άσυλο θα είχαν πρόσβαση σε διαδικασίες εξέτασης των αιτημάτων τους, η συμφωνία επέτρεψε την επιστροφή στην Τουρκία όσων είχαν φτάσει στα ελληνικά νησιά μέσω Τουρκίας χωρίς να έχουν εξεταστεί επαρκώς τα αιτήματά τους, με το σκεπτικό ότι η Τουρκία είναι 'ασφαλής χώρα'». Ωστόσο σύμφωνα με την εκτίμηση της Διεθνούς Αμνηστίας η Τουρκία δεν αποτελεί ασφαλή χώρα για αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες.

Βία και διακρίσεις

Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται και σε περιπτώσεις άσκησης βίας από την αστυνομία. Για παράδειγμα, «στις 27 Σεπτεμβρίου πέντε αγόρια από τη Συρία μεταξύ 12 και 16 χρονών δέχθηκαν έλεγχο από την αστυνομία στην Αθήνα επειδή είχαν μαζί τους ψεύτικα όπλα, που θα χρησιμοποιούσαν σε μία παράσταση. Τα παιδιά κατήγγειλαν ότι δέχθηκαν χτυπήματα και αναγκάστηκαν να γδυθούν κατά τον σχετικό έλεγχο στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας».

Τέλος η έκθεση αναφέρεται και στα δικαιώματα των Ρομά στην Ελλάδα, οι οποίοι συναντούν «εμπόδια στην πρόσβασή τους σε βασικά αγαθά όπως η παιδεία και η στέγαση», ενώ βρίσκονται αντιμέτωποι και με την αστυνομική αυθαιρεσία.

Δημήτρης Ελευθεράκης