Απεργούν για 8η εβδομάδα και οι Έλληνες εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

Οι απεργοί διεκδικούν: γενική συλλογική σύμβαση, 38,5 ώρες εργασίας και διατήρηση του δώρου Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας. Τα κρατίδια και η τοπική αυτοδιοίκηση απαιτούν 40 μέχρι και 41 ώρες εργασίας και κατάργηση των παραπάνω επιδομάτων. Το χειρότερο: τα κρατίδια και η τοπική αυτοδιοίκηση κατήγγειλαν πριν 5 χρόνια την γενική συλλογική σύμβαση δημιουργώντας έτσι το κατάλληλο έδαφος για ιδιωτικοποίηση τμημάτων των κρατικών νοσοκομείων και της διοίκησης όπως π.χ. των μαγειρείων, των εστιών, των πλυντηρίων στα νοσοκομεία, των δημοτικών στατιστικών υπηρεσιών, της συγκοινωνίας, εν μέρει των φυλακών κλπ.

Στην απεργία παίρνουν μέρος πάνω από 1500 Έλληνες εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, όπου απεργούν μόνο τα 6 πανεπιστημιακά νοσοκομεία και οι υπάλληλοι των δημοτικών στατιστικών υπηρεσιών εργάζονται γύρω στους 300 Έλληνες στην πλειοψηφία τους γυναίκες, οι οποίες συμμετέχουν ιδιαίτερα δυναμικά στην απεργία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Έσσεν. Πρόκειται για εργαζόμενους που απασχολούνται ως νοσοκόμες, ως μαγείρισσες, τραπεζοκόμοι, τεχνικοί ή και ιατροφυσικοί, φυσιοθεραπευτές και ακτινοθεραπευτές.

Η Ελένη Αποστολακούδη και η Ελένη Ζαχαρή είναι δύο από τους 30 Έλληνες που συμμετέχουν από την πρώτη ημέρα στην απεργία, εργάζονται πάνω από 15 χρόνια στα μαγειρεία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και δήλωσαν στην εκπομπή μας ότι «απεργούν και για τα παιδιά τους», γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις σε ορισμένα τμήματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα έφεραν απολύσεις, κατάργηση θέσεων εργασίας και συμβάσεις περιορισμένου χρόνου. Αργότερα, όπως επεσήμαναν, θα υπάρχουν μεγαλύτερες δυσκολίες διότι τα τελευταία 5 χρόνια καταργήθηκαν σιωπηρώς η μονιμότητα και τα συμβόλαια αορίστου χρόνου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Γι’ αυτό ακριβώς οι απεργοί είναι όχι μόνον αγανακτισμένοι, αλλά και αποφασισμένοι παρά το οικονομικό κόστος και την ανυποχώρητη στάση των εργοδοτών: «Αυτές τις 8 εβδομάδες απεργίας μας λείπουν 300 με 400 ευρώ από το πορτοφόλι. Είμαστε όμως όλοι εδώ από την αρχή που ξεκίνησε η απεργία», λέει η κα Αποστολακούδη και η κα Ζαχαρή προσθέτει: «Το πάνε να μας κάνουμε στα πάντα κουμάντο δηλαδή να μην έχουμε άλλο δικαιώματα. Οι πολιτικοί γεμίζουν τα πορτοφόλια τους, μας άδειασαν τα ταμεία, κόψανε τις συντάξεις. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα πάρουμε σύνταξη. Γιατί; Εγώ δουλεύω εδώ πάνω από 20 χρόνια. Όχι θα αγωνιστούμε μέχρι να πάρουμε αυτά που δικαιούμαστε.»

Είναι αλήθεια όμως ότι η πλειοψηφία των ξένων εργαζόμενων απασχολείται στους αδύναμους κρίκους του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτό ακριβώς υπογράμισσε και η κα Σίλβια Μπύλερ, εκπρόσωπος του Συνδικάτου για τις Υπηρεσίες Ver.di στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία: «Οι αλλοδαποί συνάδελφοι δεν βρίσκονται σε χειρότερη θέση από τους Γερμανούς στο μισθολογικό. Απλώς είναι αλήθεια ότι απασχολούνται σε τμήματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα που απειλούνται με ιδιωτικοποιήσεις ή είναι ήδη ιδιωτικοποιημένοι. Έτσι υπ’ αυτήν την έννοια θίγονται περισσότερο».

Βιβή Παπαναγιώτου