1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Άτυπη σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ: στο επίκεντρο η προνομιακή εταιρική σχέση και το κυπριακό;

1 Σεπτεμβρίου 2005
https://p.dw.com/p/AvKA

Στη σημερινή άτυπη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ με βασικό θέμα τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας αναφέρονται σήμερα πολλές γερμανικές εφημερίδες.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung αναφέρεται στην απαίτηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για «διαπραγματεύσεις με ανοιχτό αποτέλεσμα, αλλά και την αποδοχή ως προοπτικής της προνομιακής εταιρικής σχέσης της Τουρκίας με την ΕΕ» και τις χθεσινές δηλώσεις Γκιουλ. Σε άλλο ρεπορτάζ της αναφέρεται στις προσπάθειες των Τουρκοκυπρίων για ντε φάκτο αναγνώριση: «Στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου ορισμένοι πολιτικοί αγωνίζονται για την αναγνώριση της κρατικής υπόστασης αυτού του τμήματος. Επικεφαλής αυτών των κινήσεων είναι ο πρώην ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς μαζί με τον γιο του Σεντάρ, ο οποίος είναι αναπληρωτής πρόεδρος του Ταλάτ και υπουργός Εξωτερικών των Τουρκοκυπρίων. Οι ελπίδες τους επικεντρώνονται στο Αζερμπαϊζάν, το οποίο δέχτηκε την άμεση αεροπορική σύνδεση Μπακού - Βόρειας Κύπρου αναγνωρίζοντας έτσι την κρατική της υπόσταση. Το πρόβλημα της Κύπρου διακηρύσσουν οι Ντενκτάς επιλύεται μόνον ‘εάν αναγνωριστούν δύο κυρίαρχα κράτη, δύο πολιτικά συστήματα, δύο έθνη και δύο θρησκείες από την διεθνή κοινότητα’.» Η εφημερίδα γράφει τέλος ότι οι δύο πολιτικοί και κυρίως ο Ραούφ Ντενκτάς επιδιώκουν την σύσφιγξη των σχέσεών τους με τα ισλαμικά κράτη της Κεντρικής Ασίας.

Με δύο μεγάλα ρεπορτάζ η Süddeutsche Zeitung αναφέρεται στις χθεσινές διαβουλεύσεις των μονίμων αντιπροσώπων των χωρών-μελών της ΕΕ, στις αντιδράσεις Γκιουλ και στη θέση Γαλλίας και Γερμανίας. Με τίτλο ‘παλιά προβλήματα, νέες ανησυχίες’ η εφημερίδα σχολιάζει τη στάση της Τουρκίας: «Γεμάτοι αυτοπεποίθηση θέλουν να εμφανιστούν οι Τούρκοι επίσημοι στις διαπραγματεύσεις για την ενταξιακή προοπτική της χώρας τους. Η ‘πόζα’ αυτή όμως δεν μπορεί πια να είναι αξιόπιστη με δεδομένη όχι μόνον την αρνητική στάση της γερμανικής αντιπολίτευσης που γρήγορα θα γίνει κυβέρνηση, αλλά και την ξαφνική συμπάθεια του Σιράκ που υποστηρίζει ότι δεν διανοείται να μην αναγνωριστεί προηγουμένως η Κύπρος. Ακόμη και αν αυτή η θέση αποτελεί απλώς τακτική έναντι της Βρετανίας, του μεγάλου αντιπάλου της Γαλλίας και ισχυρού φίλου της Τουρκίας, για την Άγκυρα αυτή η νέα κατάσταση εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, τόσο στο κυπριακό, όσο και στο κουρδικό. Και τα δύο παλιά προβλήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνετα ως πρόφαση για να αποδειχθεί ότι η Τουρκία δεν ωρίμασε πολιτικά για ένταξη στην ΕΕ, διότι είναι τα πιο αξιόπιστα επιχειρήματα.» Και το άρθρο καταλήγει: «Δεν μπορεί να το ισχυριστεί κανείς όμως ότι η Τουρκία δεν έχει εκπληρώσει όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει μέλος της ΕΕ, έστω κι αν δεν είναι όλα τέλεια. Ακόμη και το συνέδριο των ιστορικών για το ζήτημα της μαζικής δολοφονίας των Αρμενίων θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο ασφαλώς υπό τις πιέσεις του πρωθυπουργού Ερντογάν και παρά τις αντιρρήσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης.»

Κυριαρχεί το προεκλογικό κλίμα και σήμερα. Τα σχόλια του γερμανικού τύπου επικεντρώνονται στην εμφάνιση του καγκελάριου στο χθεσινό έκτακτο συνέδριο του κόμματός του. Πολλές εφημερίδες το χαρακτηρίζουν ως κύκνειο άσμα.

Tageszeitung: «Μπορεί ο Σρέντερ να είναι ακόμη δημοφιλής, αλλά πρόκειται για τον λάθος υποψήφιο του SPD, σε λάθος προεκλογικό αγώνα και με λάθος στρατηγική. Το κόμμα δεν αντιστάθηκε καθόλου στις προθέσεις του καγκελαρίου, όταν πρότεινε πρόωρες εκλογές, διότι ήθελε να πιστεύει πως το τρυκ των εκλογών θα καταλάβει εξ απήνης τους αντιπάλους και έτσι θα διατηρήσει την κυβερνητική εξουσία. Όμως η λεγόμενη ‘ριζοσπαστική τακτική’ δεν ήταν παρά η αποδοχή της πολιτικής αποτυχίας του. Οι πολίτες το κατενόησαν και τώρα το SPD θα το πληρώσει. Ο προεκλογικός αγώνας δεν μπορεί να ανατρέψει αυτή την πραγματικότητα.»

Frankfurter Rundschau: «Παρά την επίδειξη ενότητας και εμπιστοσύνης των αντιπροσώπωντων προς το πρόσωπο του καγκελάριου δεν ανατρέπεται η πραγματικότητα: όποιος και να αναδειχθεί επικεφαλής της SPD μετά τις εκλογές τα μεγάλα προβλήματα του μέλλοντος θα λυθούν πέραν και ανεξάρτητα από τον Σρέντερ.»