«Άσκοπη και επικίνδυνη η δομή του ΝΑΤΟ για τους Ευρωπαίους»

Ένας από τους επικριτές αυτής της στρατηγικής είναι και ο διάσημος Γερμανός δημοσιογράφος Πέτερ Σολ – Λατούρ, ο οποίος μίλησε στο μικρόφωνο της Ελληνικής Εκπομπής της Deutsche Welle για τον Πούτιν, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο: «Σφίγγει ο κλοιός γύρω από τη Ρωσία: η αυτοκρατορία του Πούτιν ανάμεσα στο ΝΑΤΟ, στην Κίνα και το Ισλάμ» υποστηρίζει ότι ο Πούτιν έχει δίκιο και πως η «σχετική αδυναμία της Ρωσίας» οφείλεται:

«στις πιέσεις που δέχεται εκ Δυσμών από το ΝΑΤΟ, στην αύξηση των νεοπροσηλυτισθέντων μουσουλμάνων στην επικράτειά της και ασφαλώς στην αγωνία της ότι μακροπρόθεσμα θα γίνει αναπόφευκτη η σύγκρουσή της με τον κολοσσό που λέγεται Κίνα. Αυτή η δυσχερής κατάσταση που αντιμετωπίζει η Ρωσία οξύνθηκε δραματικά από τότε που οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εγκαταστήσουν στην Πολωνία και την Τσεχία αντιπυραυλική ασπίδα. Γεγονός που κάποιος σαν τον Πούτιν μόνον ως απειλή κατά της Ρωσίας μπορεί να το εκλάβει και όχι ως αμυντική ασπίδα κατά των....λίαν υποτιθετικών ιρανικών πυραύλων, που ούτε την επόμενη δεκαετία θα είναι εις θέσιν να καλύψουν την απόσταση μέχρι την Αμερική.»

Ο Γερμανός δημοσιογράφος, γνωστός ως ‘γκολιστής’ με σπουδές πολιτικής επιστήμης στη Σορβόνη και αραβολογίας στη Βηρυτό, αρνείται να ταυτιστεί με τις όποιες απλουστεύσεις κατά του Πούτιν και αποποιείται κάθε δαιμονοποίηση και καμπάνια εναντίον έστω και κάποιου τυράννου:

«Αντιτίθεμαι σε τέτοιες ακραίες δαιμονοποιήσεις και καμπάνιες. Δεν έχουμε κανένα λόγο να βυσσοδομούμε κατά του Πούτιν, την στιγμή που η Ατλαντική Συμμαχία και οι ΗΠΑ έχουν ως συμμάχους τους γύρω στους 50 δικτάτορες σε όλο τον κόσμο. Πέραν τούτου όμως είναι αλήθεια ότι η δημοκρατία που ήθελαν να εισαγάγουν ο Γκορμπατσόφ και ο Γέλτσιν, την οποία εκθείαζαν οι Αμερικανοί, δεν ήταν προς το συμφέρον των Ρώσων. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, που είναι αξιόπιστες και τις δημοσιεύουν και οι Αμερικανοί -μόνον οι Γερμανοί είναι επιφυλακτικοί- οι Ρώσοι είναι περισσότερο ικανοποιημένοι με το σημερινό σύστημα παρά με το ψευτοδημοκρατικό σύστημα που προήλθε από την περεστρόικα.»

Στο ίδιο πλαίσιο ο Πέτερ Σολ-Λατούρ υπεραμύνεται στο βιβλίο του υπέρ του Λουκασένκο, διότι πιστεύει ότι η ετικέτα «του προπυργίου της τυραννίας» που ‘κόλησε’ η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις στην Λευκορωσία δίνει το πράσινο φως για έξωθεν παρεμβάσεις, απόπειρες ανατροπής και επομένως για αποσταθεροποίηση της περιοχής. Μιας περιοχής που γειτνιάζει με την ΕΕ, την οποία ο γηραιός ρεπόρτερ δεν εμπιστεύεται, διότι «η ΕΕ αποδέχεται άκριτα τη δομή του ΝΑΤΟ». «Άσκοπη και επικίνδυνη για τους Ευρωπαίους» χαρακτηρίζει την δομή του ΝΑΤΟ ο Πέτερ Σολ-Λατούρ. Στην ερώτηση της Deutsche Welle εάν είναι τελικά εναντίον του ΝΑΤΟ απάντησε: «Βεβαίως! Είμαι υπέρ της Ατλαντικής Συμμαχίας, αλλά όχι υπέρ της στρατιωτικής οργάνωσής της. Φαίνεται ότι οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί δεν κάνουν διαχωρισμό ανάμεσα στην Ατλαντική Συμμαχία και το ΝΑΤΟ, το οποίο δημιουργήθηκε ως αμυντική ασπίδα εναντίον ενός υπαρκτού κινδύνου: της Σοβιετικής Ένωσης. Κινδύνου σοβαρού που ανάγκαζε τους συμμάχους να δεχθούν τότε την αμερικανική ηγεμονία και να συνεργάζονται στενά με τους Αμερικανούς. Τα συμφέροντα ήταν κοινά.

Σήμερα όμως προσπαθεί η Αμερική να μετατρέψει το ΝΑΤΟ σε μια παγκόσμια στρατιωτική μηχανή παρέμβασης. Η στάθμευση νατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα.

Σήμερα οι ΗΠΑ μιλούν για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας για να κλείσει έτσι η τανάλια γύρω από την Κίνα. Αυτά όμως δεν ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των Ευρωπαίων, ούτε ασφαλώς η αντιπυραυλική ασπίδα στην Πολωνία και την Τσεχία, που πραγματοποιείται χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους του ΝΑΤΟ. Έτσι σιγά σιγά το ΝΑΤΟ αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη και όχι πλέον προστατευτική ασπίδα.»

Ο 80χρονος Πέτερ Σολ – Λατούρ, γνωστός ως πρωτοπόρος της ερευνητικής δημοσιογραφίας, ανταποκριτής επί δεκαετίες στο Βιετνάμ, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, αλλά και επίσημος καλεσμένος στη Βόρεια Κορέα και την Κίνα, με το τελευταίο βιβλίο του θέτει ξανά το ζήτημα επαναπροσδιορισμού της πολιτικής της ΕΕ και της Γερμανίας «βάσει των συμφερόντων τους που δεν ταυτίζονται πλέον με τα αμερικανικά». Σκιαγραφώντας τις χώρες που ανήκαν παλιά στην Σοβιετική Ένωση ή στην σφαίρα επιρροής της ο Γερμανός δημοσιογράφος και ρεπόρτερ επιδιώκει να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι ότι η άσκηση πιέσεων κατά της Κίνας, η αποδυνάμωση της Ρωσίας, η αποσταθεροποίηση της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας, της Κεντρικής Ασίας ή και της Σιβηρίας δεν είναι μακριά από την ΕΕ, από τα σύνορά της και επομένως και από τα συμφέροντά της.

Βιβή Παπαναγιώτου