Biljana Plavšić je pozvala paravojne formacije u Zvornik
23. novembar 2009
Dragan Đokanović, ljekar po struci, u ljeto 1992. je, po Karadžićevom nalogu, osnivao ratna povjereništva po istočnobosanskim opštinama. Prvo u Zvorniku, gdje je zatekao spaljene i puste kuće, čuo priče o zločinima koje su počinile srpske paravojne formacije i sreo posljednje zvorničke Bošnjaka, stare ljudi, koji u strahu napuštaju grad.
Zvornik je tada, po njegovim riječima, bio "mini država" sa samozvanom vladom koja je pozvala i finansirala paravojne formacije, što su podržale i neke ličnosti iz vrha vlasti Republike Srpske: Član predsedništva Biljana Plavšić je izjavila da je ona uputila dopis Šešelju, Arkanu, Joviću i pozvala sve druge Srbe izvan tog našeg prostora da dodju i da se bore za srpstvo."
"Stanišić je sve znao"
O situaciji u Zvorniku i zločinima o kojima je čuo detaljno je, po povratku na Pale, obavijestio čelne ljude Republike Srpske, među njima i ministra policije.
"Taj problem ratnih zločina je, naravno, pratio politiku u Republici Srpskoj do kraja rata.
Gospodina Stanišića sam informisao o problemu u Zvorniku. On je vrlo pažljivo slušao tu moju priču, spominjanje paravojnih formacija i ratnih zločina i rekao: velikih problema imamo sa paravojnim formacijama. Ja sam već poslao jednu depešu saveznom sekretaru za unutrašnje poslove u Beograd jer ti ljudi dolaze sa tog pravca u Republiku Srpsku."
Međutim, sem te depeše, Stanišić ni njegova policija ništa nisu preduzeli da spreče dalje zločine nad Bošnjacima u Zvorniku, sve dok se pripadnici paravojne formacije "Žute ose" nisu toliko osilili da su u obližnjem Karakaju izmaltretirali jednog ministra vlade Republike Srpske.
Zvornik je bio etnički "očišćen"
"Taj čovek, Velibor Ostojić, nije bio samo ministar, on je bio i predsjednik Izvršnog odbora SDS, praktično drugi čovjek u SDS, a šef te paravojne formacije "Žute ose" ga je terao da pase travu. Poslije toga je specijalna policija otišla u Zvornik", naglasio je Đokanović.
Prema njegovom svjedočenju, tek poslije incidenta s ministrom pohapšeni su pripadnici te paravojne grupe, ali u Zvorniku tada više nije bilo ni jednog Bošnjaka.
Mićo Stanišić je zajedno sa ratnim šefom službe bezbjednosti u Banjaluci Stojanom Župljaninom u Haškom tribunalu optužen za progone na političkoj, rasnoj i vjerskoj osnovi, ubistva, osnivanje logora i druge zločine počinjene između 1. aprila i kraja decembra 1992. godine u više opština u Bosni i Hercegovini.
Autor: Dževad Sbljaković
Odg. ur.: Z. Arbutina