معرفی برخی از انواع ورزش‌های خطرناک

ریشه‌های این رشته ورزشی به ریموند بل، سرباز کهنه‌کار جنگ ویتنام می‌رسد که این روش نقل ‌و‌انتقال را تمرین می‌کرد تا بتواند در جنگل هرچه سریع‌تر از مقابل دشمنان بگریزد. هدف این رشته ورزشی دفع مانع‌های مقابل رو به کاراترین نحو است. پرش از موانعی با ارتفاع بسیار بلند این ورزش را بسیار خطرناک کرده است.

البته در رشته ورزشی صخره‌نوردی بدون وسایل کمکی، این امکان به ورزشکار داده می‌شود که وسایل ایمنی را به همراه خود داشته باشد. صخره‌نورد اما نباید از این وسایل برای حرکت خود استفاده کند. در چنین شرایطی پرتاب شدن از روی صخره بلند می‌تواند نتایج بسیار وخیمی برای ورزشکار داشته باشد.

در یخ‌نوردی، خلاف صخره‌‌نوردی، در زیر پای ورزشکار یخ است. یخ سختی صخره را ندارد و فضای زیر پای ورزشکار همواره تغییر می‌کند. به همین دلیل هم یخ‌نوردان باید در هنگام صعود شرایط فراوانی را محاسبه کنند: یخ لغزنده است و احتمال شکننده بودن آن هست. یخ آب می‌شود و سرد است و تجهیزات اشتباه یا اشتباه در محاسبه در یخ‌نوردی می‌تواند به سرعت به سرمازدگی ورزشکار منجر شود.

بندلغزی، ورزش انجام حرکات تعادلی بر روی تسمه‌ای‌ است که بین دونقطه با ارتفاع زیاد کشیده شده باشد. این تسمه معمولا بین دوآسمان‌خراش یا بین دوصخره کشیده می‌شود. ورزشکار می‌تواند با وسایل کمکی چون چوبی بلند این مسیر را طی کند یا بدون استفاده از چوب و به کمک حرکات دست و بدن تعادل خود را حفظ ‌کند.

در این رشته ورزشی یک سراشیبی شدید و طولانی با اسکیت‌برد طی می‌شود. در چنین مسابقاتی سرعتی تا بیش از ۱۰۰ کیلومتر در ساعت نیز ممکن است. در مسابقات سراشیبی شدید با اسکیت‌برد جاده‌های مسیر مسابقه بسته نمی‌شوند و فرد باید مراقب باشد با خودروهای در حال حرکت تصادف نکند. اشکال در کنترل اسکیت‌برد و تصادف با خودروهای در حال عبور می‌تواند عواقب مرگباری داشته باشد.

در بسیاری از کشور‌ها پرش فضایی نیاز به مجوز دولتی دارد، زیرا برای این اقدام باید با بالنی به فضا رفت؛ جایی که در آن احتمال برخورد با هواپیماها وجود دارد. اما کشورهایی نیز هستند که اجازه چنین ورزشی را می‌دهند. یکی از مشهورترین پرنده‌های فضایی فلیکس گارتنر است که در سال ۲۰۱۲ میلادی پرشی موفقیت‌آمیز از استراتوسفر داشت.

تا قبل از به‌وجود آمدن تجهیزات مدرن برای پرواز علاقمندان، بسیاری جان خود را برای تقلید پرواز پرندگان از دست دادند. یکی از این افراد فرانس رایشلت بود که در سال ۱۹۱۲ در جریان پرواز از بالای برج ایفل در هنگام فرود به زمین جان خود را از دست داد. در جریان پرواز با تجهیزات مدرن سرعتی تا ۲۵۰ کیلومتر در ساعت نیز ممکن است و چتر نجاتی نیز برای فرود به زمین به کمک ورزشکار پرنده می‌آید.

با شیرجه از ارتفاع ۲۰ متری زمین ورزشکاران با سرعتی تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت در آب فرومی‌روند. در چنین شرایطی وضعیت بدن و فرود عمودی به آب بسیار ضروری است، زیرا سطح آب در صورت فرود نادقیق با چنین سرعتی می‌تواند بسیار آسیب‌رسان باشد و فرد را با صدمات جدی و حتی خطر مرگ مواجه سازد. پرش به مکان‌های ناشناخته هم می‌تواند به خاطر خوردن به سنگ‌های موجود در زیر آب بسیار خطرناک باشد.

در این نوع موج‌سواری یا سرفینگ ورزشکار با موتوری خود را به بالای موج می‌رساند. از سال ۲۰۰۳ حتی برای رساندن ورزشکار بر قله امواج از بالگرد نیز استفاده می‌شود. رکورد جهانی این رشته ورزشی را گارت مک نامارا در دست دارد که موفق شده بر یک موج ۳۰ متری سواری کند.

هراس در زیر آب می‌تواند برای غواصان بیشترین خطرها را به بارآورد. در این نوع ورزش غواص نمی‌تواند به طور عمودی خود را به سطح آب برساند. او باید بدون در نظر گرفتن نور، مکان خود را به خوبی دریابد. در صورت تیره بودن آب با تجربه‌ترین غواصان هم می‌توانند با مشکلات فراوانی روبرو شوند، زیرا در غارها حیوانات بخصوصی زندگی می‌کنند.