«Αφήστε και τους Έλληνες να ψηφίσουν» στη Γερμανία

«Αφήστε και τους Έλληνες να ψηφίσουν» είναι ο τίτλος άρθρου που φιλοξενείται στην ηλεκτρονική έκδοση του Spiegel και το οποίο υπογράφει o οικονομικός συντάκτης Τόμας Φρίκε, διευθυντής του οικονομικού πόρταλ wirtschaftswunder.de.

Επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να αποκτήσει επιτέλους ζωντάνια ο ομολογουμένως ανιαρός προεκλογικός αγώνας στη Γερμανία, ο γερμανός δημοσιογράφος προχωρά σε μια τελείως ανορθόδοξη, όπως ομολογεί, πρόταση: να ψηφίσουν στις γερμανικές εκλογές και οι Έλληνες. «Εντέλει η κυβέρνηση Μέρκελ τους χρωστά αρκετά», όπως αναφέρει. Βεβαίως και πρόκειται για ένα σενάριο αν όχι επιστημονικής τουλάχιστον... εκλογικής φαντασίας. Παρά ταύτα το φανταστικό αυτό σενάριο δίνει την ευκαιρία στον Τόμας Φρίκε να αναπτύξει και να αναδείξει ορισμένες σκέψεις για την ουσιαστική σχέση των γερμανικών εκλογών με την Ελλάδα της κρίσης.

«Καταρχήν θα ήταν δίκαιο να αφήσουμε μια φορά τους Έλληνες να συναποφασίσουν. Εντέλει ο υπουργός μας επί των Οικονομικών μαζί με όλους τους Μπόσμπαχ που έχουμε (σσ. χριστιανοδημοκράτης βουλευτής του σκληρού μετώπου κατά της Ελλάδας) συναποφάσισε επίσης πριν από δυο χρόνια εάν οι Έλληνες πρέπει να συνεχίσουν την πολιτική της λιτότητας με συνεχείς νέες περικοπές και φόρους για να πάρουν σε αντάλλαγμα φρέσκο χρήμα. Τον Ιούλιο του 2015 οι Έλληνες είπαν μεν σε δημοκρατική ψηφοφορία ότι δεν θέλουν πια, ωστόσο ο δικός μας υπουργός Οικονομικών και οι συνάδελφοί του είχαν άλλη άποψη. Οι κανόνες του Σόιμπλε. Μια τρόπον τινά δημοκρατική κοινοπραξία όπου την τελευταία κουβέντα έχουν οι Γερμανοί».

Ανέφικτος χωρίς τους Έλληνες ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να ψηφίσουν οι Έλληνες στη Γερμανία είναι ότι συνέβαλαν στη δημοτικότητα της ομάδας Μέρκελ και κυρίως στον εκπληκτικό απολογισμό του Β. Σόιμπλε, όπως αναφέρει: «Διότι σύμφωνα με διαγνώσεις που δεν φαίνεται να αμφισβητεί πλέον κανείς, οι συνεχείς κρίσεις της Ελλάδας οδήγησαν στο να επενδύεται όλο και περισσότερο χρήμα σε γερμανικά ομόλογα. Αυτό οδήγησε φυσικά στη μείωση των γερμανικών  επιτοκίων (…). Σύμφωνα με το Ινστιτούτο IWH ο Β. Σόιμπλε εξοικονόμησε έτσι 100 δις ευρώ. (…) Εκτός αυτού ο ταμίας μας πήρε και γερά επιτόκια για τα δάνεια στους Έλληνες. Και δεν πρόκειται για αστείο. Απλά μαθηματικά αρκούν για να συμπεράνει κανείς ότι χωρίς τους Έλληνες ο Σόιμπλε δεν θα πετύχαινε ποτέ ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ποιος ξέρει εάν θα ήταν εδώ τόσο δημοφιλής και εάν επανεκλεγόταν η καγκελάριος;».

Ο τρίτος λόγος όμως είναι ο σημαντικότερος κατά τον συντάκτη. «Φυσικά και δώσαμε χρήματα στους Έλληνες. Θα μπορούσε να οδηγηθεί κανείς στο ελεεινό συμπέρασμα ότι έχουμε και το δικαίωμα να (συν-)αποφασίζουμε τι θα τα κάνουν». Στον αντίποδα όμως μπορεί να επιχειρηματολογήσει κανείς ότι και εκείνοι που βίωσαν την πολιτική αυτή θα πρέπει να μπορούν να συναποφασίζουν και να κρίνουν εάν η πολιτική αυτή ήταν εντέλει καλή και πρέπει να συνεχιστεί. «Να κληθούν δηλαδή να λογοδοτήσουν πολιτικά οι υπεύθυνοι. Έτσι όπως γίνεται στις ώριμες δημοκρατίες».

Σύμφωνα με τον συντάκτη, από οικονομική σκοπιά υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συνηγορούν υπέρ του ότι οι συνεχείς περικοπές και οι αυξήσεις των φόρων δεν είχαν αποτέλεσμα και αντιθέτως επιδείνωσαν την κρίση. «Πρόσφατες εξελίξεις άφησαν να διαφανεί ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Εδώ και μερικούς μήνες πληθαίνουν οι θετικές ειδήσεις. Η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται και πάλι (…). Ο λόγος δεν είναι ότι η Ελλάδα υλοποίησε αίφνης εν μια νυκτί όλα τα συμφωνηθέντα (…). Ή επειδή εντέλει δεν είναι ένα failed state, όπως αρέσκονται να συμπεραίνουν εδώ στη Γερμανία. Ο λόγος είναι ότι έγιναν στοχευμένα περισσότερες δαπάνες και επενδύσεις και δεν συνεχίζονται οι περικοπές (…). Κάποια στιγμή η οικονομία πρέπει να ανασάνει. Το ερώτημα είναι εάν αυτό μπορούσε να έχει γίνει νωρίτερα», εάν δεν επέμενε τόσο στην πολιτική αυτή κυρίως ο γερμανός υπουργός Οικονομικών.

Πάντως, όπως σημειώνεται, είναι κάπως παράλογο να εκθειάζεται ο Β. Σόιμπλε για τους σκληρούς του αγώνες κατά των χρεών, όταν ο ίδιος έχει έναν ιδανικό προϋπολογισμό μόνον επειδή οι άλλοι περνούν κρίση. Και ο οποίος έχει το ίματζ του σκληρού οικονόμου κυρίως επειδή αφήνει να υποφέρουν όχι οι δικοί τους ψηφοφόροι, αλλά άλλοι. Όπως οι Έλληνες».

Ο Βάιντμαν διάδοχος του Ντράγκι;

Στα σενάρια διαδοχής του επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι από τον νυν πρόεδρο της γερμανικής Bundesbank αναφέρεται στην νέα του έντυπη έκδοση το Spiegel, αποκαλύπτοντας ότι Ιταλία και Γαλλία εκφράζονται κατά της γερμανικής υποψηφιότητας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του γερμανικού περιοδικού εκπρόσωποι της Ιταλίας και της Γαλλίας έχουν καταστήσει σαφές στον γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι δεν αντιτίθενται μεν εν γένει σε μια γερμανική υποψηφιότητα για την προεδρία της ΕΚΤ, σε κάθε περίπτωση όμως δεν θέλουν να δουν να αναλαμβάνει τα ηνία της Ευρωτράπεζας ο πρόεδρος της γερμανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας Γενς Βάιντμαν. Όπως σημειώνει το Spiegel, oι χώρες της νοτίου Ευρώπης εκφράζουν φόβους ότι υπό τον Βάιντμαν -ο οποίος έχει επικρίνει επανειλημμένως τον Μ. Ντράγκι- δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί η ευέλικτη πολιτική της ΕΚΤ και ειδικότερα το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων.

Όπως σημειώνει πάντως το Σπίγκελ, ο Γ. Βάιντμαν είναι το απόλυτο φαβορί των Μέρκελ και Σόιμπλε που εκτιμούν ότι ήρθε επιτέλους ο καιρός να αναλάβει το κορυφαίο αυτό πόστο ένας Γερμανός. Οι δυο τους αναμένεται να επιμείνουν σθεναρά στην υποψηφιότητα αυτή, εφόσον φυσικά κερδίσουν τις επικείμενες εκλογές. Οι αντιστάσεις είναι φυσικά μεγάλες. Ένα από τα επιχειρήματα κατά της γερμανικής υποψηφιότητας είναι ότι με τον Γερμανό Κλ. Ρέγλινγκ στον ESM και τον επίσης Γερμανό Βέρνερ Χόγιερ στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων η Γερμανία κατέχει ήδη δυο μεγάλα πόστα. Η μάχη αναμένεται να είναι σκληρή και δεν αποκλείεται να καταλήξει σε ένα δούναι και λαβείν μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού που με τη σειρά του θέλει να δει τον νυν υπουργό Οικονομικών Μπρυνό Λε Μερ να διαδέχεται τον Γ. Ντάισελμπλουμ στη θέση του επικεφαλής του Eurogroup.

«Πετρελαιοκηλίδα μπροστά στην Αθήνα»

Στην πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή που προκάλεσε το ναυάγιο του μικρού δεξαμενόπλοιου «ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ» στον Σαρωνικό αναφέρεται η Stuttgarter Zeitung υπό τον τίτλο «Πετρελαιοκηλίδα μπροστά στην Αθήνα», σημειώνοντας ότι «μετά τη βύθιση δεξαμενόπλοιου στο Σαρωνικό Κόλπο η Ελλάδα απειλείται με οικολογική καταστροφή».

Σύμφωνα με την Stuttgarter Zeitung «(…) ο καθαρισμός της παραλίας μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες. Για την θαλάσσια πανίδα οι οικονομικές συνέπειες είναι ανυπολόγιστες. Εκατοντάδες θαλασσοπούλια βρήκαν τραγικό θάνατο».

Κώστας Συμεωνίδης